Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η Β.1.1.318, η B.1.1.7, η Β.1.351, η P.1 και ποιος ξέρει πόσες άλλες μεταλλάξεις θα προκύψουν, αφού, όπως εξηγούν οι Θάνος Δημόπουλος και Γκίκας Μαγιορκίνης, ο κορονοϊός κατά τη διαδικασία αντιγραφής του γενετικού υλικού του από ξενιστή σε ξενιστή, δηλαδή από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάνει «λάθη», τα οποία στην πορεία ονομάζονται στελέχη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η έννοια του «στελέχους» έχει βιολογικό και εξελικτικό χαρακτήρα. Τι γίνεται όμως όταν αυθαίρετα αποκτούν γεωγραφικό προσδιορισμό; Τότε αναπόφευκτα το θέμα αρχίζει να αποκτά στοιχεία γεωπολιτικού κουτσομπολιού, ενίοτε και πολιτικής προπαγάνδας.

Οταν ο Ντόναλντ Τραμπ για παράδειγμα μιλούσε σουφρώνοντας τα χείλια του για τους «Κινέζους που σκόρπισαν τον ιό στον κόσμο», δεν το έκανε για να βοηθήσει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στην έρευνά του για την προέλευση του κορονοϊού, αλλά επειδή θεωρούσε πως έτσι εξυπηρετούσε και δικαιολογούσε τον εμπορικό πόλεμο που είχε εξαπολύσει εναντίον της Κίνας.

Κάτι αντίστοιχο βέβαια, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής, είχε γίνει και στην πανδημία της Μεγάλης Γρίπης του 1918, όταν βαφτίστηκε ως Ισπανική, ενώ ακόμα και σήμερα η επιστήμη δεν είναι σίγουρη για την αρχική πηγή.

«Το όνομα προήλθε από τις ισπανικές εφημερίδες που εντόπισαν γρήγορα το γεγονός», έλεγε στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο ιστορικός και γεωγράφος Φρεντί Βινέ. «Στην Ευρώπη οι εφημερίδες, λογοκριμένες λόγω πολέμου, δεν ασχολούνται πολύ. Αλλωστε στις εμπόλεμες χώρες η γρίπη έρχεται πάντα από τον εχθρό.

Τον Ιούνιο 1918 στη Γαλλία οι εφημερίδες μιλούν για τη Γερμανική Γρίπη και στη Γερμανία για τη γρίπη της Φλάνδρας. Τελικά, ο όρος «Ισπανική» καθιερώνεται. Δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής απόφασης, αν και είναι αλήθεια ότι η ονομασία βόλευε ιδιαίτερα τις χώρες που πολεμούσαν. Πάντα το κακό έρχεται από τους άλλους».

Και φθάνουμε στο σήμερα. Το στέλεχος Β.1.1.318, που ξαφνικά κάποιοι βάφτισαν ως «αθηναϊκή μετάλλαξη», είναι το δεύτερο σε συχνότητα στέλεχος που απομονώνεται στην Ελλάδα και πρώτη φορά είχε απομονωθεί στη Νιγηρία. Δεν έχουν λοιπόν κανένα νόημα τα αχρείαστα βαφτίσια για κάτι που δεν ισχύει, αλλά που ακόμα και αν ίσχυε, δεν έχει καμία σημασία.

Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο η «βρετανική», «ινδική», «νοτιοαφρικανική» ή «βραζιλιανική» μετάλλαξη δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ακόμα υπενθύμιση της αναγκαιότητας των εμβολιασμών. Οσοι περισσότεροι άνθρωποι αρνηθούν να γίνουν ξενιστές του ιού, τόσο περισσότερο αυτός ο άπατρις εχθρός θα εξαφανιστεί.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου