Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και μετά τα γιατί, επελαύνει ο θυμός. Είναι από τα πιο άγρια εγκλήματα, από εκείνα που σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τελικά κάτι που να είναι αδιανόητο. Το θεωρητικά ή σε άλλες εποχές αδιανόητο δεν είναι αδιανόητο. Μπορεί να συμβεί. Και συνέβη.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να μην αυξάνεται -τουλάχιστον αυτό λένε οι αριθμοί- αλλά γίνεται όλο και πιο άγρια, όλο και πιο σκληρή, όλο και πιο οργανωμένη. Παρακολουθώντας μια κοινωνία που κι αυτή άλλαξε και θυμίζει όλο και περισσότερο ένα καζάνι που βράζει. Το βλέπει κανείς στον πιο επιθετικό τρόπο με τον οποίο οδηγούμε. Ή από το πόσο εύκολα περάσαμε από τη μούντζα στον «αντίπαλο» οδηγό, στο τράβηγμα του μαχαιριού. Ταυτοχρόνως το έγκλημα, οργανωμένο ή ημιοργανωμένο, γίνεται πιο επαγγελματικό. Τα συμβόλαια θανάτου κυκλοφορούν περισσότερο και οι ληστείες μετά φόνου αυξάνονται. Μετά την 10ετή οικονομική κρίση, αλλά και μετά την πανδημία, η κοινωνία είναι ταυτοχρόνως πιο αγριεμένη και πιο φοβισμένη. Και τα δυο συναισθήματα, από διαφορετικούς δρόμους, οδηγούν σε περισσότερη βία.

ΑΣΦΑΛΩΣ δεν μπορούν να πολιτικοποιηθούν όλα, όσο κι αν «όλα είναι πολιτικά». Ούτε το ειδεχθέστατο έγκλημα στα Γλυκά Νερά μπορεί να πολιτικοποιηθεί. Επειδή συνέβη το αποτρόπαιο, δεν σημαίνει π.χ. ότι «γίναμε Κολομβία». Ούτε φταίει από μόνος του μόνο ο νόμος Παρασκευόπουλου, ο οποίος «άδειασε» στην κοινωνία όλο το «βαρύ έγκλημα», που ήταν στη φυλακή. Ούτε φταίει μόνο ότι οι μεταναστευτικές ροές κουβάλησαν μεταξύ άλλων και εισαγόμενους εγκληματίες, αυξάνοντας το υπάρχον εγχώριο εγκληματικό φορτίο. Ούτε μπορεί η ΕΛ.ΑΣ. να βρίσκεται σε κάθε σπίτι. Οπως δεν μπορεί να ασχολείται από το να κόβει κλήσεις και πρόστιμα στους παραβάτες των μέτρων για την πανδημία, μέχρι να παίζει το ρόλο του ΟΗΕ ανάμεσα σε οργανωμένους συνδεσμίτες-χουλιγκάνους στα γήπεδα.

ΑΝ ΚΑΤΙ σε κάτι υπάρχει ηθικός και φυσικός αυτουργός, είναι ότι χαλάρωσε πολύ η νομοθεσία, καθιστώντας το έγκλημα πιο εύκολο και λιγότερο επώδυνο για τους εγκληματίες. Η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και η ελάφρυνση των ποινών δημιούργησαν ένα αίσθημα ουσιαστικής ατιμωρησίας. Γιατί τι άλλο από ουσιαστική ατιμωρησία είναι π.χ. η ισόβια κάθειρξη στην πράξη να μεταφράζεται σε έκτιση ποινής 8-9 χρόνων; Κανένας δεν σκοτώνει και δεν ληστεύει πιστεύοντας ότι θα συλληφθεί. Αλλά έχει σημασία ότι ξέρει πως αν συλληφθεί δεν θα πεθάνει πίσω από τα κάγκελα. Σε λίγα χρόνια θα είναι πάλι έξω. Κι αν η «μπάζα» είναι καλή ή το συμβόλαιο είναι «γεμάτο», τότε μπορεί -στα μυαλά κάποιων- και να αξίζει μια φυλακή μερικών χρόνων…

ΖΟΥΜΕ πια στα «Πικρά Νερά», όπου τα εγκλήματα είναι όλο και πιο άγρια. Και το έγκλημα στα Γλυκά Νερά προκάλεσε τόσο μεγάλο σοκ, γιατί ήταν σαν μια μαχαιριά στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας. Εκεί που περνάει η ζωτικής σημασίας «αρτηρία» του αισθήματος ασφάλειας. Η πολιτεία οφείλει να εγγυηθεί τη ζωή και στα «Πικρά Νερά», αλλά και στα Γλυκά Νερά. Η άμεση αυστηροποίηση του νόμου, όπως εξήγγειλε ο υπ. Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας, και η επικέντρωση της ΕΛ.ΑΣ. στην πάταξη του σκληρού και οργανωμένου εγκλήματος είναι οι δύο άμεσες προτεραιότητες. Αλλωστε, η ασφάλεια, εκτός από βασική προεκλογική δέσμευση της Ν.Δ., είναι βασικότατος πυλώνας και αναπόσπαστο μέρος κανονικότητας.

ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ…

Παραμύθι αλλά χωρίς δράκο αποδείχθηκαν όλα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνολογώντας, πριν γίνει γνωστό το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Χθες ο Κ. Χατζηδάκης παρουσίασε το νομοσχέδιο και κατέρρευσαν όλα και ένα-ένα τα συνειδητά ψεύδη που διέσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η προπαγάνδα του για τη δημιουργία του «αντι-Ν.Δ.» μετώπου με όχημα το νομοσχέδιο για τα εργασιακά έπεσε σαν χάρτινος πύργος, μαζί με το «μέτωπο». Ούτε το 8ωρο καταργείται, ούτε αυξάνονται οι απολύσεις, ούτε ευνοούνται οι απλήρωτες υπερωρίες, ούτε καταργούνται το 5ήμερο και οι 40 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας.

Ο «μεσαίωνας» που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε. Ούτε η «γαλέρα» που έταξε φοβίζοντας και καταστροφολογώντας. Αντιθέτως, ισχυροποιείται και εκσυγχρονίζεται το πλέγμα προστασίας των εργαζομένων. Κατοχυρώνονται ρητά 8ωρο/5ήμερο/40ωρο. Καθίσταται άκυρη η απόλυση εργαζομένου επειδή δεν συμφωνεί στην προτεινόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας του. Διευρύνονται και πληρώνονται καλύτερα οι υπερωρίες. Μεγαλώνει η λίστα των άκυρων απολύσεων. Και ταυτοχρόνως παρέχονται νέες δυνατότητες: Η 4ήμερη εργασία ή οι μεγαλύτερες διακοπές, η καθιέρωση ψηφιακής κάρτας εργασίας, που περιορίζει τη μαύρη εργασία, η κατοχύρωση του «δικαιώματος αποσύνδεσης» για την τηλεργασία, μέτρα κατά της βίας και της παρενόχλησης σε εργασιακούς χώρους, δυνατότητα γονικής άδειας και στον πατέρα με προστατευμένη για έξι μήνες της θέσης εργασίας του, η άρση της διάκρισης στην αποζημίωση εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων και η αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητης Αρχή.

Ολη η προπαγάνδα των προηγούμενων ημερών γίνεται μπούμερανγκ. Ενισχύοντας την ήδη μεγάλη αναξιοπιστία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δικαιώνοντας τη ρήση της Ε. Αχτσιόγλου ότι «στην πραγματικότητα η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά»…

Κραδασμοί στον ΣΥΡΙΖΑ από τον Π. Λαφαζάνη

Κάθε κομμάτι του βιβλίου του Π. Λαφαζάνη «Η μεγάλη προδοσία» που γίνεται γνωστό προκαλεί νέους τριγμούς στην Κουμουνδούρου.

Χθες ο συγγραφέας του βιβλίου έκανε γνωστή μια λεπτή πτυχή του 2015, η οποία, όπως φαίνεται, ήταν άγνωστη σε αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: Ο Α. Τσίπρας, ξέροντας ότι δεν μπορούσε να περάσει μόνος του το τρίτο Μνημόνιο, είχε δώσει μια διπλή υπόσχεση στους Β. Μεϊμαράκη, Φ. Γεννηματά και Στ. Θεοδωράκη, οι οποίοι θα έβαζαν πλάτη: 1. Τους είχε διαβεβαιώσει πως δεν θα πάει σε πρόωρες εκλογές (αυτό δεν είναι πολύ άγνωστο). 2. Είχε δεσμευτεί ότι, αν έχανε τη δεδηλωμένη, θα προσχωρούσε στον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό τον Γ. Δραγασάκη… Βεβαίως και σε πρόωρες εκλογές πήγε τον Σεπτέμβριο του 2015 και ουδέποτε έκανε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρότι απέμεινε με μόλις 120 βουλευτές.

Αλλά αυτή τη «λεπτομέρεια» για την κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γ. Δραγασάκη την αγνοούσαν μέχρι και χθες αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και, όπως είναι προφανές, δεν εξεπλάγησαν ευχάριστα…

Επίσημη υποψηφιότητα από τη Φ. Γεννηματά

Το Φόρουμ των Δελφών, που όμως λόγω πανδημίας γίνεται στο Ζάππειο, επέλεξε η Φ. Γεννηματά για να ανακοινώσει ότι θα είναι και πάλι υποψήφια για την αρχηγία του ΚΙΝ.ΑΛ. «Θα είμαι εδώ γιατί έχω αφήγημα για τη χώρα. Εχω αφήγημα για προοδευτική διακυβέρνηση», είπε χαρακτηριστικά. Ηδη την υποψηφιότητά του έχει ανακοινώσει ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος κινείται ήδη δραστήρια.

Αγνωστο παραμένει τι θα κάνουν, τελικά, ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Π. Γερουλάνος και ο Χ. Καστανίδης, ο οποίος, εκπροσωπώντας τους «Παπανδρεϊκούς», φοβάται, όπως λέγεται, να μην έχει την τύχη του Γ. Ραγκούση. Το φθινόπωρο η Κ.Ε. του ΚΙΝ.ΑΛ. θα πάρει τις οριστικές αποφάσεις για τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής της ανοιχτής διαδικασίας για την εκλογή αρχηγού.

Το παράδοξο είναι ότι δεν είναι σαφές… ποιου κόμματος θα εκλεγεί αρχηγός. Γιατί π.χ. αν επανεκλεγεί η Φ. Γεννηματά, θα εκλεγεί αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ., ενώ αν εκλεγεί ο Α. Λοβέρδος, θα εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου