Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οι πολιτικές ηλικίες δεν έχουν πάντα σχέση με τις βιολογικές και, έτσι, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, που το ’15 θα άλλαζε την Ευρώπη μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, θεωρεί εαυτόν πολιτικά γερασμένο και ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την πολιτική. Το κακό για τον Ιγκλέσιας είναι ότι το ίδιο θεώρησαν και οι ψηφοφόροι της Μαδρίτης, πιστεύοντας πως ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Και στράφηκαν σε άλλον να τους χαϊδέψει τα αυτιά…

ΒΛΕΠΕΤΕ, ΑΥΤΟ είναι το κακό με τον λαϊκισμό. Πάντα θα υπάρχει κάποιος προθυμότερος και ικανότερος να πλειοδοτήσει. Στην περίπτωση της ισπανικής πρωτεύουσας ήταν η υπερσυντηρητική Ισαμπέλ Ντίαθ Αγιούσο, η οποία θέρισε ό,τι έσπειραν οι υψωμένες γροθιές των λαϊκιστών. Η επαναστατική γυμναστική των αγανακτισμένων ψηφοφόρων επί Μνημονίων έφερε αποτέλεσμα. Διότι, όταν καλείς έναν λαό σε πολιτική ανυπακοή, κραδαίνοντας διαβολικά Μνημόνια και υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες, τότε έρχεται η στιγμή που οι πάντες τα θέλουν όλα δικά τους. Οταν, λοιπόν, ο θηλυκός… Τραμπ της Μαδρίτης στοιχημάτισε στην κούραση και την οικονομική αιμορραγία των καταστηματαρχών από τα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας, προσάρμοσε την «επανάσταση» στα μέτρα της. Κήρυξε αντάρτικο στο εθνικό lockdown, άφησε ανοιχτά εστιατόρια και καφέ και μπούκωσε τους ντόπιους επιχειρηματίες με τα χρήματα των νεαρών Γάλλων που διέσχιζαν τα σύνορα για να απολαύσουν την παέγια της «ανεξαρτησίας».

ΟΜΩΣ, Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ για όλους τους λαϊκιστές έρχεται στο τέλος. Για την Αγιούσο είναι τα γεμάτα νοσοκομεία της Μαδρίτης και η οργή που θα εισπράξει στις εθνικές εκλογές, όταν τα χρήματα θα έχουν εξανεμιστεί, όχι όμως και ο ανθρώπινος πόνος. Για τον πάλαι ποτέ χαρισματικό και μεγαλομανή ηγέτη των Podemos ο λογαριασμός έχει γραφτεί εδώ και καιρό, αλλά άργησε λίγο να τον εισπράξει. Σε αντίθεση με τους Μαδριλένους, που εξοργίστηκαν γρήγορα όταν έμαθαν για τη βίλα των 540.000 ευρώ με πισίνα που αγόρασε ο αριστερός επαναστάτης.

 Ο ΠΑΜΠΛΟ ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ, το 2015, έγραφε πως «κερδίζοντας τις εκλογές δεν κερδίζεται σε καμία περίπτωση η εξουσία» (ατάκα που την πατρότητά της διεκδικεί και η Περιστέρα Μπαζιάνα). Μερικά χρόνια μετά, η Ευρώπη όντως αλλάζει, αλλά χωρίς τον ίδιο. Αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό για μια περήφανη χώρα σαν την Ισπανία, που κινδυνεύει από την αναβίωση της πιο σκοτεινής ιστορίας της. Οι περιφερειακές εκλογές στη Μαδρίτη διεξήχθησαν σε ένα τοξικό, δηλητηριασμένο κλίμα με αναφορές στους φασίστες του Φράνκο και στον Εμφύλιο. Το ακροδεξιό κόμμα Vox καραδοκεί στη γωνία ελπίζοντας πως η ήττα της Αριστεράς θα του δώσει χώρο και λόγο ύπαρξης. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν έχασε τώρα ο Ιγκλέσιας, αλλά αν στο τέλος νικηθεί ο λαϊκισμός.