Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Η κατάσταση, όμως, διέφερε από χώρα σε χώρα. Στην Ισπανία οι εξώσεις οικογενειών που δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια ήταν καθημερινό φαινόμενο. Στην Πορτογαλία και στην Ιταλία τα μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών γκρέμιζαν το στάτους κβο δεκαετιών. Στην Ελλάδα η χρεοκοπία και τα Μνημόνια έφεραν δραματικές μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, υπέρμετρη αύξηση της φορολογίας, χιλιάδες λουκέτα μαγαζιών και επιχειρήσεων, τρομακτική άνοδο της ανεργίας.

ΥΠΗΡΧΕ κάτι που ήταν κοινό στις χώρες του Νότου. Ηταν η διαπίστωση των ευθυνών. Τα κόμματα που κυβερνούσαν επί δεκαετίες ευθύνονταν για την οικονομική κρίση και την επακόλουθη κοινωνική έκρηξη. Πλέον η οργισμένη πλειονότητα των πολιτών δεν ήταν σε θέση ούτε να παραδεχθεί την επώδυνη πραγματικότητα ούτε να ακούσει τις πικρές αλήθειες.

ΤΗΝ κρίση ως ευκαιρία της πολιτικής τους ανόδου είδαν νέοι και παλιοί σχηματισμοί. Στην Ισπανία οι Podemos, στην Ιταλία τα Πέντε Αστέρια του Γκρίλο και η Λέγκα, στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. και η Χρυσή Αυγή. Το PD στην Ιταλία και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα «εξαϋλώθηκαν».

ΑΛΛΟΙ από αριστερά, άλλοι από άκρα δεξιά εκμεταλλεύτηκαν τους καταταλαιπωρημένους από τα Μνημόνια πολίτες. Και με λαϊκιστική ρητορική υποσχέθηκαν φαντασιακές λύσεις. Ετσι ανέβασαν τα ποσοστά τους στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και ο Αλέξης Τσίπρας υπόσχονταν σκίσιμο των Μνημονίων, διαγραφή χρέους και μπόλικο χρήμα στους ψηφοφόρους. Ο Ιγκλέσιας μπορεί μην κατάφερε ποτέ να κερδίσει εκλογές, αλλά έστω και αργά -μόλις το 2019- έγινε συγκυβερνήτης του σοσιαλιστικού κόμματος της Ισπανίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε από το 4% στο 36% και κυβέρνησε για τεσσεράμισι χρόνια.

ΟΙ κωλοτούμπες ήταν απανωτές. Ολοι όσοι υποδύονταν τους εκπροσώπους του «νέου» αποδείχθηκε πολύ γρήγορα πως ήταν πιο «παλαιοί» και από το «παλαιό» πολιτικό σύστημα. Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού οδήγησε τη χώρα μισό βήμα πριν από την έξοδο από την ευρωζώνη, υπέγραψε και εφάρμοσε το πιο σκληρό Μνημόνιο της Ελλάδας.

ΤΑ «επαναστατικά» ψευδοαφηγήματα κατέρρευσαν. Στην Ισπανία οι αποκαλύψεις για χρηματοδότηση των Podemos από τη Βενεζουέλα και η χλιδάτη βίλα του Ιγκλέσιας κλόνισαν το κόμμα της Αριστεράς. Στην Ελλάδα οι καταγγελίες για «μαγαζάκι» στο Μαξίμου και τη σκευωρία στην υπόθεση Novartis στρίμωξαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΛΛΑ το πρόβλημα της Αριστεράς δεν ήταν οι σκανδαλώδεις υποθέσεις. Το πρόβλημα ήταν πως εφάρμοσε τα ακριβώς αντίθετα από όσα υποσχόταν. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο η πραγματικότητα γκρέμιζε τη λαϊκιστική ρητορική. Και τώρα πια τα κόμματα που εκτοξεύθηκαν μέσα στην οικονομική κρίση ούτε έχουν τι να πουν ούτε οι πολίτες τα ακούνε.

ΚΑΠΩΣ έτσι οι Ισπανοί πολίτες «συνταξιοδότησαν» τον Ιγκλέσιας, αν και είναι μόλις 43 ετών. Γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται τρίτος στην πρωθυπουργική καταλληλότητα με τεράστια διαφορά πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον «κανέναν». Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το 20-25% στις δημοσκοπήσεις. Και όλα δείχνουν πως στις εθνικές κάλπες του 2023 οι Ελληνες πολίτες θα τον «συνταξιοδοτήσουν»!

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr