Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δεδομένου ότι ο Αμερικανός διπλωμάτης παραδέχθηκε ότι κύριος σκοπός της αποστολής του στη Λιβύη, το καλοκαίρι του 2019, ήταν η ανάσχεση της επίθεσης του Χαφτάρ στην πρωτεύουσα -κάτι που επιτεύχθηκε, όπως τόνισε, χάρις στην τουρκική επέμβαση- δικαιούμαστε κι εμείς να υποθέσουμε ότι τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Ερντογάν είχε τη συγκατάθεση -ή τουλάχιστον πίστευε ότι θα έχει την ανοχή- των Αμερικανών προτού συνάψει το παράνομο και παράλογο μνημόνιο με την κυβέρνηση Σάρατζ στην Τριπολίτιδα.

Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τις ΗΠΑ να «πάρουν πίσω» το δώρο που έδωσαν στον Ερντογάν -ή τουλάχιστον να το ακυρώσουν σε μεγάλο βαθμό- δίνοντας «πράσινο φως» σε Ελλάδα-Αίγυπτο να συνάψουν μια απόλυτα νόμιμη και διεθνώς ορθόδοξη, μερική οριοθέτηση των ΑΟΖ τους, ακριβώς «επάνω» στον τουρκολιβυκό χάρτη.

Η ουσία είναι ότι οι δηλώσεις Νόρλαντ προβληματίζουν για το κατά πόσον οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ επιθυμούν πράγματι την «έξωση» και των τουρκικών στρατευμάτων από τη Λιβύη, ειδικότερα από τη Μισράτα, ή το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εκδίωξη των Ρώσων της Wagner.

Σε τοποθετήσεις τους αυτές τις μέρες η εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Τζέσικα ΜακΝάλτι, και ο πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής της Ε.Ε., στρατηγός Κλάουντιο Γκρατσιάνο, καταφέρθηκαν μόνο εναντίον της Ρωσίας ή/και των τζιχαντιστών του ISIS που δρουν στη Λιβύη, χωρίς να αναφέρουν ούτε μία φορά τη λέξη Τουρκία.

Σύμφωνα με διάφορα αραβικά ΜΜΕ, ακόμη και ο ίδιος ο Χαφτάρ φέρεται να έχει συμφιλιωθεί με τη διαιώνιση της τουρκικής παρουσίας και της οικονομικής επιρροής. Μολοντούτο φέρεται έτοιμος να φορέσει είτε το κοστούμι του υποψήφιου προέδρου στις εκλογές του Δεκεμβρίου είτε τη στολή του πολέμου, αν ξαναχρειαστεί.