Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ο Μπάιντεν θέλει να φορολογούνται αυτοί οι κολοσσοί οπουδήποτε στον κόσμο πωλούν τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους, αντί να κρύβονται σε φορολογικούς παραδείσους (μεταξύ των οποίων -ω της ειρωνείας!- η περιφέρεια του Αμερικανού προέδρου, Πολιτεία του Ντελαγουέρ). Η αμερικανική κυβέρνηση απέστειλε τις προτάσεις της σε 130 κυβερνήσεις με την ελπίδα ότι Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία θα ανταποκριθούν θετικά – κάτι που ήδη έκαναν Παρίσι και Βερολίνο.

Ωστόσο το εγχείρημα αναδιάταξης ισχύος εντός του δυτικού καπιταλισμού με μεταφορά ενός μέρους του πλούτου στις χειμαζόμενες από κορονοϊούς κοινωνίες -γιατί περί αυτού ουσιαστικά πρόκειται- είναι πάρα πολύ δύσκολο και κινδυνεύει να φέρει πενιχρά αποτελέσματα. Ηδη οι ψηφιακοί κολοσσοί τής Google, του Facebook, της Amazon απορρίπτουν κάθε σκέψη φορολόγησης των υπερκερδών τους και αντέδρασαν σθεναρά σε κάθε αλλαγή του σημερινού καθεστώτος αυθαιρεσίας, που τους επιτρέπει να καταβάλλουν φορολογικά ψίχουλα μεταφέροντας την έδρα τους σε παραδείσους όπως το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία.

Οι Αμερικανοί όμως θέλουν να φορολογούνται και οι μη ψηφιακοί κολοσσοί -π.χ. Volkswagen- και αυτό να συμφωνηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να μη βγουν ριγμένες οι αμερικανικές επιχειρήσεις, αλλά το βάρος να κατανεμηθεί σε όλους. Λέγοντας βέβαια «βάρος» για τα ταμεία των πολυεθνικών, εννοούμε βαθιές ανάσες για τα δημόσια ταμεία των χωρών, που χρειάζονται απεγνωσμένα πόρους για να αναστηλώσουν τις μετα-Covid οικονομίες, να φτιάξουν υποδομές, να σώσουν τις κο

ινωνίες από ένα νέο κύμα φτωχοποίησης, το οποίο θα μπορούσε να εγκυμονεί εκρηκτικές καταστάσεις. Οι ΗΠΑ πρότειναν κατώτατο εταιρικό φορολογικό συντελεστή 21% και οι Γάλλοι με τους Ιρλανδούς αντέτειναν 12,5%. Το πρόβλημα όμως δεν είναι στα ποσοστά, αλλά στο αν οι corporate managers θα δεχθούν να πληρώσουν, με το καλό ή με το άγριο…