Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η Κιάλ Σιν δεν ήταν οργισμένη εξτρεμίστρια ούτε παιδί διαλυμένης οικογένειας. Το αντίθετο. Ηταν αυτό που τρέμουν σαν τον διάβολο οι απανταχού εξουσίες: Η χαρά της ζωής, το καλύτερο καύσιμο στον αγώνα για την ελευθερία από οποιαδήποτε ιδεολογία. Η Κιάλ Σιν δεν «κάθισε φρόνιμα» στο σπίτι της.

Δεν τρόμαξε από τα νέα, που κυκλοφόρησαν στα λογοκριμένα social media, ότι η χούντα βαράει στο ψαχνό κι έχει σκοτώσει πολύ κόσμο (54 νεκρούς μέτρησε ο ΟΗΕ).

Βγήκε στους δρόμους φορώντας ένα μπλουζάκι με το αισιόδοξο σύνθημα «Everything will be OK», αφού προηγουμένως έγραψε στο facebook την ομάδα αίματος και την επιθυμία της να γίνει δωρήτρια οργάνων! Δεν φανταζόταν ότι θα σκοτωθεί (ποιος 19χρονος φοβάται το θάνατο;) αλλά το αποδέχθηκε υποσυνείδητα.

Οι φίλοι της την έλεγαν «Αγγελο» (Angel). Στη διαδήλωση κλότσησε έναν πυροσβεστικό κρουνό για να καθαρίσουν τα μάτια τους από τα δακρυγόνα και τους φώναζε «να φυλαχτούν από τις σφαίρες». Τον Νοέμβριο η Κιάλ Σιν ψήφισε για πρώτη φορά κι ήταν περήφανη.

Πίστεψε προς στιγμήν ότι ο στρατός -που κάθεται σαν βραχνάς στο στέρνο της χώρας από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της από τους Αγγλους αποικιοκράτες, το 1962- θα κάνει επιτέλους στην άκρη και θα πάψει να κάνει τον νταβατζή της κοινωνίας, υπό την ανοχή Κινέζων, Ρώσων, πρακτικά και της Δύσης. Η κηδεία της έγινε πολιτικό γεγονός και η μορφή της αποτελεί πλέον σύμβολο.

Οχι μόνο του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά και της μάχης για μια γνήσια Δημοκρατία, που θα επιτρέπει στο λαό της Μιανμάρ -και σε κάθε λαό- να αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr