Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΟΛΗ αυτή η κουβέντα γίνεται πάντοτε γύρω από τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Κανονικά θα έπρεπε να είχε παρέμβει ο κ. Μπαμπινιώτης. Η λέξη «μεταρρύθμιση» έχει κακοποιηθεί από πολιτικούς και πολίτες. Οποιος θέλει βαφτίζει ό,τι θέλει μεταρρύθμιση και παίζει το πολιτικό του παιχνίδι. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να βαφτιστούν μεταρρυθμίσεις τα περισσότερα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής των Μνημονίων.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, οι περισσότερες πραγματικές μεταρρυθμίσεις μένουν στο πεδίο της συζήτησης και δεν υλοποιούνται. Συνήθως υπεισέρχεται ο παράγοντας του πολιτικού κόστους, οπότε οι κυβερνήσεις κλοτσούν το τενεκεδάκι παρακάτω. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τάσσεται υπέρ αυτών των μεταρρυθμίσεων. Αρα γίνεται αντιληπτό πως οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν γιατί οι κυβερνήσεις υποκύπτουν στις αντιδράσεις μικροσυντεχνιών και μεγαλοσυμφερόντων.

ΓΙΑ το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναφερθεί κανείς στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει πως βρίσκεται διαρκώς απέναντι σε οτιδήποτε πραγματικά ρηξικέλευθο, φιλελεύθερο, προοδευτικό, εκσυγχρονιστικό. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν θέλουν να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, αλλά επιθυμούν την επιστροφή σε αναχρονιστικές νομοθεσίες και πρακτικές. Θα ήθελαν πλήρη επιστροφή στη δεκαετία του ’80! Αυτό προσπάθησαν εξάλλου και καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησής τους.

Η ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας δεν είναι «ακροδεξιό» μέτρο όπως ισχυρίζονται κάποιοι πολιτικοί και δημοσιολογούντες. Είναι η φιλελεύθερη απάντηση στο απλό ερώτημα: Υπάρχουν σε άλλες χώρες δημόσια πανεπιστήμια με «ελεύθερη διακίνηση» ναρκωτικών, παραβατικότητας, μπαχαλακισμού και μολότοφ; Αυτό είναι το ελληνικό πρόβλημα και όχι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας αλλά ασυδοσίας, με ευθύνη όλων των κομμάτων, του κράτους και των πανεπιστημιακών.

Η κυβέρνηση έχει αποδείξει πως δεν κάνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις, ακόμα και εν μέσω πανδημίας. Δεν μειώνει απλά φόρους, δημιουργεί ένα φιλοεπενδυτικό περιβάλλον. Χτίζει ένα ψηφιακό κράτος που θα εξυπηρετεί πολίτες και επιχειρήσεις με ένα «κλικ», χτυπώντας γραφειοκρατία και διαφθορά. Εδωσε δικαίωμα ψήφου στους Ελληνες του εξωτερικού ύστερα από 50 χρόνια άγονων προσπαθειών. Αναβαθμίζει τα δημόσια πανεπιστήμια. Εκσυγχρονίζει το σύστημα προσλήψεων του ΑΣΕΠ. Προχωρά με ταχύτητα στην αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Θα επιχειρήσει να χτίσει ένα καινούργιο ΕΣΥ με βάση τις εμπειρίες από την αντιμετώπιση του κορονοϊού.

ΚΑΙ το ερώτημα είναι, πάλι, απλό. Θέλουμε να αλλάξει αυτή η χώρα, θέλουμε να πάει μπροστά; Αν ναι, ας προχωρήσουμε. Αλλιώς μπορούμε να συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε για πολλές δεκαετίες ακόμα…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr