Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Βέβαια, καλλιτεχνική αδεία, ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι του κατέβει και μάλιστα τέτοιου είδους ευφυολογήματα βρίσκουν και άμεση ανταπόκριση στους ψεκασμένους του Διαδικτύου, που με κάτι τέτοιες δηλώσεις παίρνουν αμπάριζα και βγαίνουν στο κυνήγι της λογικής.

Εγώ πάλι ονειρεύομαι να έρθει το εμβόλιο, σε λίγες μέρες, στη χώρα μας με τον πλέον ασφαλή τρόπο, καθώς δεν μου διαφεύγει ότι αυτή θα είναι μια τεράστια επιχείρηση που θα πρέπει να υπακούσει σε ένα σαφές στρατηγικό σχέδιο, χωρίς τρύπες, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αμφισβητήσεις, χωρίς διαγκωνισμούς για τα εύσημα, όπου όλα τα γρανάζια θα δουλέψουν αρμονικά, ταχύτατα και στην ώρα τους. Δεν είναι απλά πράγματα, αλλά στην περίπτωσή μας είναι αναγκαίο να γίνουν όλα έτσι και με τάξη.

Επίσης, ονειρεύομαι να μην ανοίγω την τηλεόραση για να βλέπω τι τρέχει και να μας παρουσιάζουν σοβαροφανείς ψεκασμένους που ευσχήμως -στην περίπτωση που δηλώνουν «ειδικοί»- και δολίως εμφανιζόμενοι ως πληροφοριοδότες¬ -μου είπε η ξαδέλφη μου στην Αγγλία ότι φίλος του πεθερού της εμβολιάστηκε και έβγαλε ευλογιά!- εξαπολύουν φιλιππικό κατά του εμβολίου. Το ότι σώθηκε η ανθρωπότητα από πάσης φύσεως πανδημίες λόγω εμβολίων είναι επαρκέστατη αιτία να εμβολιαστούμε κι εμείς.

Αλλά αυτό που κυρίως ονειρεύομαι είναι να μην ανοίγω το πρωί τις εφημερίδες, να μην μπαίνω στα μεγάλα sites και να βλέπω ως προμετωπίδα «χθες είχαμε 80 νεκρούς και 500 διασωληνωμένους». Αυτό πράγματι με υπερβαίνει. Θέλω ο φίλος μου ο Αντώνης που βγήκε από την Εντατική και γύρισε στο σπίτι του να μου τηλεφωνήσει ότι κάνει βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης και ο φίλος μου ο Νίκος που είναι στο «ΣΩΤΗΡΙΑ» να με παίρνει Μάη μήνα και να μου λέει το άγχος του για το γιο του που δίνει εξετάσεις.

Γνωρίζω ότι τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο και ίσως τον Μάρτη να μη βγάλω τη μάσκα από το πρόσωπό μου, είτε κυκλοφορώ έξω είτε είμαι γραφείο και βλέπω κόσμο είτε πάω στα μαγαζιά, σε μουσείο, σε αρχαιολογικό χώρο. Και σας βεβαιώ ότι δεν θα με νοιάζει να φορώ τη μάσκα και στο Cine Paris της γειτονιάς μου, αρκεί να δω ταινία – …ό,τι να ’ναι, δεν θα με νοιάζει- και να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε τη στιγμή.

Με ένα λόγο: Λίγο καιρό ακόμη «ραγιάδες, ραγιάδες» και μετά η ανεξαρτησία μας. Αλλωστε, Μάρτης του ’21 είναι ο μήνας-σύμβολο!

Από την έντυπη έκδοση