Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Μπορεί η φραστική καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας από την Ευρωπαϊκή Ενωση να υπήρξε σαφής, όπως είπε ο πρωθυπουργός, όμως οι χλιαρές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών για το θέμα των κυρώσεων κατά της Τουρκίας ήταν οπωσδήποτε απογοητευτικές. Μπορεί επίσης να έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν λέει ότι η απειλή των κυρώσεων σε βάρος της Aγκυρας είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που έχουμε ως μέσο πίεσης προς την Τουρκία προκειμένου να σταματήσει τις προκλήσεις, επειδή «οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός».

Σίγουρα όμως είναι πραγματικά παράδοξο, όπως είχε επισημάνει νωρίτερα ο πρωθυπουργός, δίνοντας μεγάλη μάχη στη Σύνοδο Κορυφής, ότι τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, η Ευρώπη να μένει στο «εάν» και στο «αλλά» για μια χώρα που δεν είναι καν μέλος της, μεταθέτοντας τις δικές της αποφάσεις για τον προσεχή Μάρτιο.

Για αυτό και ο Ερντογάν, που είχε αναπτύξει ακόμη και οικογενειακές επιχειρηματικές σχέσεις με τον Τραμπ, καταγγέλλει τις ΗΠΑ γιατί προτίθενται να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία, γνωρίζοντας ότι με την εγκατάσταση της διοίκησης του Τζο Μπάιντεν το περιβάλλον στην Ουάσιγκτον θα είναι διαφορετικό.

Είναι σαφές ότι επικράτησε η αναβλητική γραμμή της Γερμανίας, που δεν ήθελε την επιβολή κυρώσεων στην Αγκυρα, συνεπικουρούμενης από χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που δεν επιθυμούσαν σε καμία περίπτωση την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας.

Δυστυχώς, οι αγκυλώσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελούν ένα πάγιο πρόβλημα, το οποίο ωστόσο τα τελευταία χρόνια επιτείνεται λόγω και της έλλειψης μεγάλων ηγετών. Αλλά όταν για το θέμα της οικονομίας χρειάστηκε μια δεκαετία προκειμένου να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, όπως η δημοσιονομική χαλάρωση, είναι εύκολο να εξηγηθεί για ποιους λόγους καθυστερούν να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις σε γεωπολιτικό επίπεδο.

Ισως και στην περίπτωση αυτή να ισχύει τελικά η παρομοίωση που χρησιμοποίησε στη συνέντευξη Τύπου ο Ελληνας πρωθυπουργός. Μπορεί δηλαδή η Ευρώπη να είναι «ένα υπερωκεάνιο που δεν στρίβει με την ταχύτητα ενός ταχυπλόου, αλλά άμα στρίψει και αλλάξει πορεία, θα την κρατήσει σταθερά». Γιατί έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μία άποψη σε Ευρώπη και ΗΠΑ ότι η Τουρκία γεννά περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr