Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πήραν τον μεγεθυντικό φακό -εκείνον με τον οποίο διαβάζουμε τα ψιλά γράμματα στις χρεώσεις που μας κάνουν οι τράπεζες- και προσπαθούν να παρηγορηθούν. Ψάχνουν εναγωνίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για να προβούν στην εξής διαπίστωση: Σε βάθος χρόνου η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα χάσει δυνάμεις λόγω Covid, τόσο σε υγειονομικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Βάζουν και μία υποσημείωση: Αν δεν προλάβει να κεφαλαιοποιήσει τις παροχές από τα κονδύλια που θα δοθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Αλλά γιατί να μην προλάβει η κυβέρνηση, όταν ήδη έχει καταθέσει το πρόγραμμά της στις Βρυξέλλες; Κι όταν το πρόγραμμα παρελήφθη μετ’ επαίνων; Από τη στιγμή που επέλθει συμφωνία, στην επόμενη σύνοδο της 10ης Δεκεμβρίου, τα πρώτα κονδύλια θα εισρεύσουν Μάιο-Ιούνιο.

Ωστόσο, εμένα με συγκινεί εκείνο το «βάθος του χρόνου», μέσα στο οποίο ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει δυνάμεις η Νέα Δημοκρατία. Να υποθέσω ότι κατά το τέλος της δεύτερης τετραετίας πάει το βάθος. Αραγε… το ίδιο βάθος χρόνου τι επιπτώσεις μπορεί να επιφέρει στις δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί επί του παρόντος βλέπουν απελπισμένοι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακμαιότατο, να συγκρατεί δυνάμεις και μάλιστα μεγαλύτερο ποσοστό από εκείνο της εκλογικής αναμέτρησης της 7ης Ιουλίου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει δέκα στρογγυλές μονάδες και δεν κερδίζει ούτε ψιχία από την ανησυχία των πολιτών για την πανδημία ή και για το πάγωμα της οικονομίας.

Μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η διαχείριση και του δεύτερου κύματος της πανδημίας γίνεται πολύ πιο αποτελεσματικά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, από εκείνη που θα έκανε ο Πολάκης του Τσίπρα. Αλλωστε η έκθεση της ΠΟΕΔΥΝ, λίγο πριν από τις εκλογές, έπρεπε να κάνει τον Τσίπρα όχι απλά προσεκτικό αλλά να πιστέψει ότι «η σιωπή κόσμον φέρει».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνήθιζε να καταγγέλλει πάσα δημοσκόπηση, ακόμη και εκείνες της άνοιξης του 2019, ως κατασκευασμένη. Ο Τσίπρας είχε δηλώσει ότι δεν ψηφίζουν οι δημοσκόποι και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα. Καλά κι εγώ λέω, κάθε τόσο, ότι θα ανεβώ στον Ολυμπο -μάλλον μικρή φιλοδοξία έναντι μιας πρωθυπουργίας- αλλά τον βλέπω από την… εθνική οδό.

Για μένα άλλη είναι η έγνοια του Αλέξη, αλλά πού να την ομολογήσει; Αραγε μπορεί να αντέξει τις επόμενες… έξι ήττες ως το βάθος του 2017 -συν τρεις από το 2019- και να παραμείνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;

Από την έντυπη έκδοση