Ο ΦΟΒΟΣ αυτή τη φορά είναι μεγαλύτερος από το φόβο που επικράτησε στην πρώτη καραντίνα. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται π.χ. από την κίνηση στους δρόμους. Οπως και στη γενικότερη αίσθηση που υπάρχει για την τήρηση των μέτρων. Πρόκειται για μια πραγματική ή για μια φαινομενική αντίφαση; Μάλλον είναι φαινομενική αντίφαση, την οποία προκαλούν θορυβώδεις μειοψηφίες. Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την προηγούμενη, έχουμε πορείες, διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις.

Δεν ήταν μεγάλη η συμμετοχή σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, αλλά υπήρξαν ως γεγονότα και εικόνα. Που από μόνα τους δημιουργούν την αίσθηση της μεγαλύτερης χαλάρωσης, αναπαράγοντας έτσι μια χρόνια παθογένεια της πολιτικής ζωής. Κάποιες πολιτικές μειοψηφίες, όπως το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, ή κάποιοι «δικαιωματιστές» ή κάποιοι αρνητές του ιού, κάνοντας δυσανάλογα μεγάλη -για το πραγματικό μέγεθός τους- φασαρία, δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα.

Ο κόσμος δεν είναι στους δρόμους. Η μεγάλη πλειοψηφία δεν θεωρεί πως η περίοδος του lockdown είναι η καταλληλότερη για τη διεκδίκηση των όποιων αιτημάτων. Πόσω μάλλον όταν πολλές από αυτές τις διεκδικήσεις εντάσσονται περισσότερο στην ανάγκη συνδικαλιστικών ομάδων για «αγωνιστικό ξεμούδιασμα», παρά σε ώριμα και ανυπόμονα αιτήματα της κοινωνίας.

Η ΟΥΣΙΑ δεν αλλάζει. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται και πειθαρχεί περισσότερο απ’ όσο φαίνεται. Και είναι μια κοινωνία κουρασμένη, θλιμμένη και ανήσυχη για το αύριο. Δεν είναι μια παθητική πειθαρχία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, μάλλον είναι ενεργητική πειθαρχία. Κι αυτό δεν αφορά π.χ. μόνο το γεγονός ότι η χρήση της μάσκας ή η τήρηση των αποστάσεων έχουν γίνει συνήθεια για τους πολλούς. Αφορά και την ουσιαστική κατανόηση του τι συμβαίνει. Αλλά όλοι αυτοί δεν φωνάζουν και δεν βγαίνουν στους δρόμους.

Είναι η σιωπηρή πλειοψηφία, η οποία όσο κι αν δεν φαίνεται, είναι αυτή που δίνει τελικά τον τόνο της κοινωνίας. Και είναι και αυτή που δημιουργεί την αισιοδοξία ότι η ελληνική κοινωνία σε γενικές γραμμές έχει ωριμάσει. Εχει βγάλει συμπεράσματα κι έχει κάνει επιλογές. Θορυβώδεις μειοψηφίες πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το στοίχημα είναι η «φασαρία» τους να πνίγεται στη δημιουργική σιωπή των πολλών και την απαίτησή τους για κανονικότητα. Γι’ αυτό και δεν αποδίδουν οι προσπάθειες που κάνουν κάποιοι να πείσουν τους πολίτες ότι το πρόβλημα δεν είναι ο κορονοϊός, αλλά τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Το οποίο είναι ο κορονοϊός.

ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Ο ΣΥΡΙΖΑ παλαιότερα δεν ψήφισε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στα ακριτικά νησιά. Λίγο μετά δεν ψήφισε το πρόγραμμα για τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας. Και προχθές δεν ψήφισε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, από την οποία θα ωφεληθούν άμεσα περίπου 2.000.000 εργαζόμενοι, βλέποντας να μπαίνουν κάποια περισσότερα χρήματα στην τσέπη τους. Το κόμμα της εργατιάς και των αδυνάμων δεν ψηφίζει μέτρα που είναι υπέρ των εργαζομένων και των αδυνάμων. Κάθε άρνηση ψήφου έχει και μια προσχηματική ή ψευδή δικαιολογία. Η άρνηση της ψήφου για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που μεταφράζεται σε μηνιαία αύξηση του μισθού των εργαζομένων, στηρίχθηκε στο ψευδές και έωλο ότι αυτά τα χρήματα «τα παίρνουν από τον ΟΑΕΔ».

Πέραν του ψευδούς του «επιχειρήματος», αναδύεται και η βαθιά συντηρητική και αντεργατική λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεχίζει να ποντάρει στη φτωχοποίηση, στην επιδοματική πολιτική που καθιστά ομήρους τους δικαιούχος των επιδομάτων, αλλά και στην ανεργία. Οσο μεγαλύτερη η ανεργία τόσο το καλύτερο για τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έτσι θα μπορεί να ασκεί «φιλολαϊκή» πολιτική μέσω των επιδομάτων ανεργίας! Ο,τι έκανε δηλαδή επί 4,5 χρόνια φτωχοποιώντας ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και διαλύοντας τη μεσαία τάξη. Το ότι τιμωρήθηκε γι’ αυτήν την πολιτική, προφανώς δεν το έχει καταλάβει ακόμα. Αν το είχε καταλάβει θα είχε προσπαθήσει -τουλάχιστον- να αρθρώσει μια πιο σύγχρονη και συγκροτημένη πολιτική. Θα άρχιζε δηλαδή να αποκτά κάποιο αφήγημα, το οποίο θα τον λύτρωνε από το μαρτύριο του να μιλάει και να μην τον ακούει κανείς.

Οπως φαίνεται όμως, ούτε θέλει ούτε μπορεί να λυτρωθεί από το μαρτύριό του. Επιλέγοντας πολιτικές φτωχοποίησης και λόγο παλιακό και αδύναμα καταγγελτικό.

«Βαθιά» η συμφωνία με τα ΗΑΕ

Τους εκπροσώπους των κομμάτων ενημέρωσε χθες ο Ν. Δένδιας, σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις, για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οπως λένε οι πληροφορίες, οι συναντήσεις έγιναν σε πολύ καλό κλίμα, κάτι που αποτυπώθηκε και στις δηλώσεις που έγιναν μετά, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία «θετική» και «ωφέλιμη» για τη χώρα. Ακόμα και ο Γ. Κατρούγκαλος, που έθεσε και τα Ελληνοτουρκικά, χαρακτήρισε θετική τη συμφωνία με τα ΗΑΕ. Ενώ πιο προωθημένος ήταν ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος χαρακτήρισε και «χρήσιμη» τη συμφωνία «με τη λεγόμενη μικρή Σπάρτη του αραβικού κόσμου».

Η κύρωση της συμφωνίας θα γίνει το αμέσως προσεχές διάστημα από τη Βουλή. Πάντως, όσοι έχουν δει τα δύο κείμενα που υπογράφηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στο Αμπου Ντάμπι, μιλάνε για μια στρατηγικής σημασίας συμφωνία, η οποία είναι πέραν των εμπορικών συμφωνιών, αφού περιέχει μια πρωτοποριακή ρήτρα αμυντικής συνδρομής. Κι όπως είπε ο ΥΠΕΞ, η ρήτρα αυτή υπάρχει για πρώτη φορά σε διμερή συμφωνία την οποία υπογράφει η χώρα μας μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι αυτή η συμφωνία έρχεται να ενισχύσει περαιτέρω με έναν ισχυρό παίκτη τις νέες σχέσεις που έχει διαμορφώσει η Ελλάδα με χώρες της περιοχής, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ιορδανία.

Αλλάζει ο χάρτης του μεταναστευτικού

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Frontex, τα οποία αποτυπώνονται και σε χάρτη, υπάρχουν εντυπωσιακές αλλαγές στις μεταναστευτικές ροές. Τα στοιχεία αφορούν τη σύγκριση των διαστημάτων Ιανουάριος-Οκτώβριος του 2020, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2019.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία, έχουν μειωθεί πάρα πολύ οι ροές προς την Ελλάδα (-74%) κι έχουν αυξηθεί σημαντικά σε δύο άλλες περιοχές. Εχουν αυξηθεί κατά 122% προς τα Δυτικά Βαλκάνια και κατά 137% προς την Ιταλία. Προφανώς αποδίδει η νέα μεταναστευτική πολιτική, και μάλιστα ίσως πιο γρήγορα απ’ ό,τι αναμενόταν.

Η Ελλάδα δεν απευθύνει προσκλητήριο μετανάστευσης, έχει σύνορα -που είναι και ευρωπαϊκά- τα οποία φυλάει πλέον κι έχει επιταχύνει τις διαδικασίες απονομής ασύλου ή απελάσεων εφόσον δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Το μήνυμα είναι απολύτως σαφές, «ταξίδεψε» γρήγορα σε όλες τις χώρες προέλευσης των μεταναστευτικών ροών και απέδωσε ήδη καρπούς.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr