Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΓΙΑ ΤΗΝ Ελλάδα το 2017 είναι το πλέον κρίσιμο έτος της μνημονιακής εποχής. Αν η οικονομία δεν καταφέρει να δείξει τα πρώτα σημαντικά σημάδια ανάνηψης, ώστε από το 2018 να μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, τότε είναι αρκετά πιθανό να ξαναζήσουμε στιγμές… 2015. Με μια σημαντική διαφορά. Οι εταίροι είναι σχεδόν απίθανο να δώσουν εκ νέου χρήματα μέσω ενός τέταρτου Μνημονίου. Το φάντασμα του Grexit είναι αρκετά πιθανό να επιστρέψει στο προσκήνιο. Και αυτή τη φορά ακραίοι ελληνικοί κύκλοι της Αριστεράς και της Δεξιάς, δυστυχώς, δείχνουν να ρίχνουν νερό στο μύλο του σχεδίου Σόιμπλε. Οι παλινωδίες και οι τακτικισμοί του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης δημιουργούν διαρκώς και αναίτια εστίες έντασης, που προκαλούν νέες ζημιές στην πολύπαθη οικονομία.

ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ της διαπραγμάτευσης, όμως, βρίσκεται ήδη ένα νέο Μνημόνιο, που αφορά στη συμμετοχή του ΔΝΤ. Η επικείμενη διαπραγμάτευση με το Ταμείο, αλλά και η δεύτερη αξιολόγηση που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί από το 2016 επιταχύνουν την κατάρρευση της ήδη παραπαίουσας κυβέρνησης.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ συμβαίνουν ενώ οι εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και -πιθανότατα- σε Ιταλία είναι πιθανό να αλλάξουν με δραματικό τρόπο την Ευρώπη. Παράλληλα, η αβέβαιη πολιτική που θα ακολουθήσει ο πρόεδρος Τραμπ, αλλά και η τζιχαντιστική τρομοκρατία και ο πόλεμος στη Συρία δημιουργούν ένα εκρηκτικό σκηνικό σε όλο τον πλανήτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που συμπληρώνει δύο χρόνια στην εξουσία, έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως πως όχι μόνο δεν μπορεί να διαχειριστεί με υπευθυνότητα και σχέδιο το μέλλον της χώρας, αντιθέτως διαθέτει μοναδική ικανότητα να δημιουργεί… αδιέξοδα. Οσο πιο γρήγορα και με λιγότερες αναταράξεις στηθούν κάλπες τόσο και περισσότερες είναι οι πιθανότητες να ξεφύγουν η οικονομία και η κοινωνία από το τέλμα στο οποίο τις έχει οδηγήσει η κυβέρνηση. Αποτελεί τη μόνη ελπίδα για να μην είναι και το 2017 μια ακόμη χαμένη χρονιά…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου