Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του εξαγγελίες για εργασιακή μεταρρύθμιση (όχι απορρύθμιση…) και αναμένεται να διορίσει τουλάχιστον έναν συνδικαλιστή στην κυβέρνηση. «Οταν ο Μπάιντεν βρίσκεται σε ένα δωμάτιο με εκπροσώπους των εργαζομένων αισθάνεται σαν στο σπίτι του», είπε ο επικεφαλής οικονομολόγος της αμερικανικής ΓΣΕΕ (NAFL-CIO), Μπιλ Σπριγκς, που προαλείφεται για το υπουργείο Εργασίας.

Ο Μπάιντεν δεν είναι βέβαια κανένας ριζοσπάστης σοσιαλιστής σαν τον Μπέρνι Σάντερς ή την Ελίζαμπεθ Ουόρεν. Μάλλον «κεντρώο συντηρητικό» θα τον αποκαλούσε κανείς, με άκρες και προσωπικά συμφέροντα στον κόσμο των επιχειρήσεων.

Κανείς δεν περιμένει να ανοίξει πόλεμο στην Γουόλ Στριτ ούτε να αυξήσει μεμιάς τους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρήσεων, που έσπευσε να μειώσει δραστικά ο… αντιλαϊκός λαϊκιστής Ντόναλντ Τραμπ. Όμως, ο υπουργός Εργασίας του Κλίντον, καθηγητής Ρόμπερτ Ράιχ, είναι σίγουρος ότι ο Μπάιντεν θα προσπαθήσει να βελτιώσει τη θέση εκατομμυρίων χαμηλόμισθων εργαζομένων που αντιμετωπίζουν πρόσθετα προβλήματα λόγω κορονοϊού.

Μπορεί τον Τραμπ να τον ψήφισαν οι απελπισμένοι λευκοί εργάτες των αγροτικών επαρχιών και της «Σκουριασμένης Ζώνης» (Ντιτρόιτ, Φιλαδέλφεια) με την υψηλή ανεργία και την αποβιομηχάνιση, αλλά καλό από αυτόν δεν είδαν, πέρα από τους αμφιλεγόμενους δασμούς στην Κίνα και τα ανέξοδα «America first» (σωστότερο θα ήταν να πει «Trump first» – ας ρωτήσει κάποιος και τους εργαζομένους στα ξενοδοχεία και τα καζίνο του).

Επί Τραμπ μειώθηκε ο αριθμός των μελών των συνδικάτων, διευρύνθηκαν οι μισθολογικές ανισότητες κι έγινε… λάστιχο η εργατική νομοθεσία. «Υπάρχει ένα βουνό από πεπραγμένα του Τραμπ που πρέπει να γκρεμίσουμε», διευκρίνισε επ’ αυτού ο Δημοκρατικός βουλευτής Αντι Λέβιν, μέλος της Επιτροπής Εκπαίδευσης και Εργασίας.

Από την έντυπη έκδοση