Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

Τα καλά νέα, λοιπόν, κρεμάστηκαν στα μανταλάκια. Τα κακά νέα είναι ότι στα μανταλάκια δεν ήταν «Τα Νέα». Μη λέμε πάλι την ίδια γνωστή ιστορία που αφηγούμαστε εδώ και χρόνια. Ο ΔΟΛ κατέρρευσε όταν σταμάτησε η τροφοδοσία του από τις τράπεζες και, ταυτοχρόνως, ο ιδιοκτήτης του αρνήθηκε να βάλει το χέρι στην τσέπη για να σώσει την επιχείρηση. Καλό κουράγιο και καλή τύχη στους συναδέλφους μας. Ομως, επιτρέψτε μου να μην είναι αυτό ακριβώς το θέμα μου. Θέλω να σας κρατήσω δίπλα μου, μπροστά σε ένα περίπτερο στο Χαλάνδρι. Και προσέξτε μαζί μου τι βλέπουν οι κύριοι που χαζεύουν πρωτοσέλιδα. Ω, ναι, σίγουρα βλέπουν την εφημερίδα που κρατάτε, την «Καθημερινή», το «Εθνος», την «Εφημερίδα των Συντακτών» και την «Αυγή». Αλλά πια ο τοίχος με τα πρωτοσέλιδα έχει αλλάξει όσο και η εποχή μας. Αποτελείται, κυρίως, από ένα ψηφιδωτό με θεωρίες συνωμοσίας, ύβρεις, χυδαία σκανδαλοθηρία και ημερήσια διάταξη για χούλιγκαν.

Πάμε να δούμε τι βλέπουν στο δίκτυο τα παιδιά των κυρίων που στέκονται μπροστά στο περίπτερο. Κατά κύριο λόγο παρακολουθούν sites με viral ειδήσεις που αναρτώνται στο Facebook. Sites που το ένα αντιγράφει το άλλο, με άθλια ελληνικά, χωρίς καμία διασταύρωση πηγών, μέσα από απλήρωτα μεροκάματα αμόρφωτων ή ημιμαθών νεαρών με την ψευδαίσθηση της δημοσιογραφίας. Παίρνεις αυτό για το οποίο πληρώνεις. Αλλά, εδώ που τα λέμε, οι άνθρωποι δεν έχουν πια διάθεση να διαβάζουν σοβαρές αναλύσεις και αληθινές ιστορίες. Η ζωή έχει γίνει τόσο δύσκολη και τόσο πληκτική, ενώ σε έναν κόσμο δικτυωμένο, όπου όλοι επικοινωνούν με όλους, εν τέλει ακούγεται εκείνος που φωνάζει περισσότερο. Το παγώνι θα προσέξεις, όχι το περιστέρι.

Τι θέλω να σας πω; Οτι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το ένα ή το άλλο μέσο, ως κοινωνία καταναλώνουμε περισσότερα επικοινωνιακά σκουπίδια από το μέσο όρο της Δύσης. Και αυτό, θα συμφωνήσετε, αποτυπώνεται πλέον παντού. Από το πώς λειτουργεί η χώρα μέχρι τα πρόσωπα που επιλέγουμε για να μας εκπροσωπήσουν. Τι μπορεί να γίνει; Πιθανότατα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Μία από τις μεγάλες αλήθειες, που συχνά κρύβουν οι δημοσιογράφοι, είναι ότι για κάποια πράγματα δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής