Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Κάθε άλλο! Αυτός ήταν ο στόχος του: Εξω εμφανίστηκε ως απρόβλεπτος και μέσα… ως Ρομπέν των δασών. Αυτό σχεδίασε. Μετά πήγε στην Κρήτη, όπου τον υποδέχθηκαν με σημαίες που σηματοδοτούσαν «χώρα εν κινδύνω» κι έχασε την ψυχραιμία του. Υπουργός από το οικονομικό επιτελείο τού σύστησε τα χρήματα που εμφανίζονταν ως πλεόνασμα να δοθούν στα χρέη που έχει το Δημόσιο προς τον ιδιωτικό τομέα -στάση πληρωμών ονομάζεται- για να λιπανθούν κάπως τα σκουριασμένα γρανάζια της αγοράς. Η απόφαση αυτή θα παρείχε ταυτόχρονα στην κυβέρνηση ένα αναπτυξιακό επιχείρημα για τη δεύτερη αξιολόγηση. Γιατί μόνον ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί η επιλογή καταβολής «δέκατης τρίτης σύνταξης», ενώ πάνω στο τραπέζι υπάρχει η μείωση και των κύριων συντάξεων.

Ωστόσο, ο Αλ. Τσίπρας -μελετώντας τις απελπιστικές δημοσκοπήσεις- διέταξε… τα νταούλια να παίζουν πολεμικά εμβατήρια, μια και οι αγορές τα άφησαν να σκονίζονται στην αποθήκη.

Η επανασύσταση «του σεναρίου Αλέξη» προβλέπει ότι οι κακοί δανειστές -κρατά αποστάσεις ασφαλείας από τη Μέρκελ- θέλουν τους Ελληνες αενάως δυστυχούντες. Ετσι, βγήκαν οι θεσμοί-εχθροί από τη ναφθαλίνη του προεκλογικού αφηγήματος του Ιανουαρίου 2015 κι επανακτούν το ρόλο τους: Τότε ο Αλ. Τσίπρας τους… εξωπετούσε σκίζοντας το Μνημόνιο. Τώρα, που ούτε Μνημόνιο έσκισε ούτε αποδεσμεύεται από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε -ασύλληπτη η επίτευξη πλεονάσματος 3,5%-, προέκρινε το… πάλης ξεκίνημα, νέους αγώνες και δη προεκλογικούς!

Ο Σόιμπλε δήλωσε στην «Die Zeit» ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στο τρίτο πρόγραμμα και χωρίς την οικονομική βοήθεια των δισεκατομμυρίων θα ήταν χρεοκοπημένη εδώ και καιρό, οπότε οι Ελληνες πολίτες θα υπέφεραν πολύ περισσότερο. Για το λόγο αυτόν δεν έχω καμία κατανόηση όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιρρίπτει στη γερμανική κυβέρνηση ότι θέλει να βλάψει τους Ελληνες συνταξιούχους». Ο ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει.

Αν ο Αλ. Τσίρας κηρύξει τη μετακυβερνητική επανάστασή του εναντίον της ανάλγητης Ευρώπης, θα πρέπει να πάει σε εκλογές τον Φεβρουάριο. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να εξασφαλίσει για το κόμμα του ένα ποσοστό βιώσιμο και για τον ίδιο μία θέση στη μετά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. εποχή. Μπορεί όμως το πάθος του για την εξουσία να μην τον αφήσει να δει κατάματα την αλήθεια. Ο μέγας Αλεξανδρινός θα του συνιστούσε:

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

….

Πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

…

Κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

Αν καταφύγει στις μάταιες ελπίδες και στων δειλών τα παρακάλια, θα πάει σε εκλογές τον Ιούλιο. Ομως, ως τότε θα έχει σύρει την Ελλάδα στο βυθό της ύφεσης. Οι πολίτες -και όχι μόνον αυτοί που τον ψήφισαν- θα τιμωρούνται για το μέγα λάθος τους. Κι αυτός και η κυβέρνησή του θα πρέπει να δώσουν λόγο για τη διακυβέρνηση της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ας τον φωτίσει για το καλό της Ελλάδας ο νεογέννητος Χριστός… Χρόνια πολλά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής