Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πρώτον, ο Κυριάκος τους αφήνει να κτυπιούνται για… παρωνυχίδες. Επιλέγει να μιλά για τη Νέα Ελλάδα. Οι ίδιοι, ρεκόρ στα αυτογκόλ, εκτίθενται συνεχώς στα μάτια των πολιτών. Την απόφαση της κοινωνίας για τους χρυσαυγίτες ότι «δεν είναι αθώοι» την καπηλεύτηκε το ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ. Με χυδαίο τρόπο: Στοχοποιώντας τον Σαμαρά που συνέλαβε τους συμμορίτες της Χρυσής Αυγής και τον Μητσοτάκη που τους καταδίκασε. Τι άλλα να περιμένεις από τον ΣΥΡΙΖΑ της σκευωρίας, του Πολάκη, του Ραγκούση και της Τζάκρη;

Επεσαν στα πατώματα της Κουμουνδούρου ότι ο Κυριάκος επέλεξε την Αννα Διαμαντοπούλου ως υποψήφια για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΟΣΑ. Η ερώτηση είναι απλή: Πότε άλλοτε η Ελλάδα σήκωσε κεφάλι να διεκδικήσει τη διοίκηση σε μεγάλο διεθνή οργανισμό που υπόκειται σε σκληρή εκλογική διαδικασία; Για να το τολμήσει έπρεπε να πατά γερά στα πόδια της. Να έχει κτίσει συμμαχίες. Να έχει αποδείξει ότι έχει βάλει τάξη στα του οίκου της. Να έχει κερδίσει τη χαμένη, από το 2015, αξιοπιστία της.

Ο Μητσοτάκης πορεύεται με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας, μέσα και έξω. Επιλέγει να συνεργαστεί με εκείνους που «κουμπώνουν» στο σχεδιασμό του και που -με εμπειρία και όραμα- είναι αποτελεσματικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται εδώ και δεκαπέντε μήνες να κυνηγά την ουρά του Μητσοτάκη. Αιφνιδιάστηκε που ο πρωθυπουργός δεν ελέγχει κομματικές ταυτότητες και λειτουργεί αξιοκρατικά; Η Ελλάδα του Μητσοτάκη το 2023 θα έχει αφήσει πίσω της τη μιζέρια της Ψωροκώσταινας του Τσίπρα.

Αντιλαμβάνομαι την πικρία του ότι δεν βρέθηκε άνθρωπος με κοινωνική αποδοχή, από όλο τον πολιτικό χώρο, να συνεργαστεί μαζί του. Τα μαζώματα του ΠΑΣΟΚ-άκη που κατέφυγαν στη μαρκίζα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι για να υπερηφανεύεται ή για να κρύβεται ο Τσίπρας; Περιορίστηκε στους ΓιάΝη, Μπίστη, Τζουμάκα και λοιπούς. Η διαφορά στο ιδεολογικό υπόβαθρο του ΚΙΝ.ΑΛ. από εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ανάγλυφη και στην περίπτωση Διαμαντοπούλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατανοεί ότι η θέση στον ΟΟΣΑ είναι εθνική. Ούτε κομματική ούτε κυβερνητική. Το ΚΙΝ.ΑΛ. εύχεται να επιτύχει η Αννα Διαμαντοπούλου γιατί η εκλογή της αφορά στην Ελλάδα. Οι Κλουζό του ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν υπόγειες διαδρομές ανάμεσα σε Φώφη και Κυριάκο. Σε κόμματα με πολιτική παράδοση και Ιστορία υπάρχει η φανερή επιλογή της συμπόρευσης, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Υπάρχει και η άσκηση εποικοδομητικής κριτικής και η κατάθεση προτάσεων, καθήκον της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τρέφεται από το διχασμό, τη στείρα άρνηση, την καταγγελία χωρίς περιεχόμενο, τι να καταλάβει; Θα μείνει για πολλά χρόνια στην ίδια τάξη…