Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Αν σε μία εβδομάδα ο σουλτάνος δεν συμμορφωθεί, η Ελλάδα θα τον ξαναβγάλει «αναφερόμενο» στη Σύνοδο Κορυφής. Για να πετύχει, αλήθεια, τι; Κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας δεν πρόκειται να επιβληθούν ούτε τώρα ούτε τον Δεκέμβριο, όσο κι αν μεγάλη μερίδα του Τύπου και των πολιτικών στη Γερμανία έχει αρχίσει να αγανακτεί με τη Μέρκελ. Οι αντιδράσεις θα παραμείνουν σε φραστικό επίπεδο και ο ελληνισμός θα υποχρεωθεί να καταπιεί κι αυτή την ήττα, μαζί με μια μεγάλη ταπείνωση.

Το πρόβλημα του Ερντογάν είναι ότι με αυτή του τη συμπεριφορά εξαντλεί το πολιτικό κεφάλαιο της ελλαδικής και της κυπριακής ηγεσίας, που βαυκαλίζονται ότι μπορούν να τα βρουν μαζί του με διαχειρίσιμες παραχωρήσεις. Κούνια που τους κούναγε! Ο Δένδιας πήγε χθες στην Μπρατισλάβα με χαμόγελα και καλές προθέσεις, ενώ ο Τσαβούσογλου με τα επιπέδου μικροπωλητή αγγλικά του έδειχνε χάρτες σε ημι-αδαείς με το Διεθνές Δίκαιο ξένους δημοσιογράφους, για το πόσο αδικεί η Ελλάδα την «καημένη» την Τουρκία και τη στριμώχνει στο Αιγαίο και στον κόλπο της Αττάλειας. Τα ελληνικά νησιά, σα να μην υπήρχαν.

Με τέτοιους όρους θα ξεκινήσουμε τις διερευνητικές επαφές; Οι Τούρκοι μας έδωσαν ένα σωρό πατήματα για να τις παγώσουμε, όπως και τις περίφημες «τεχνικές συζητήσεις» στο ΝΑΤΟ. Τι παραπάνω πρέπει να κάνουν από τις Navtex ανοιχτά της Εύβοιας στις 28 Οκτωβρίου; Να πετάξουν πάνω από την Ακρόπολη ανήμερα της επετείου του «ΟΧΙ»;

Τι τέλος πάντως προσδοκούμε από όλη αυτή τη διαδικασία; Εχουμε σχέδιο εξόδου ή βαδίζουμε στα τυφλά, με Συμμαχικό μπούσουλα;

Από την έντυπη έκδοση