Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η Μαίρη Τραμπ, η άτακτη ανιψιά που κρέμασε το θείο της στα μανταλάκια, εξήγησε και την τωρινή του συμπεριφορά: «Ο πατέρας του έλεγε πως οι αρρώστιες είναι για τους αδύνατους. Οι πραγματικά δυνατοί δεν αρρωσταίνουν ποτέ…». Τι ειρωνεία! Ο Φρεντ Τραμπ, ιδρυτής της δυναστείας, είχε κακά στερνά από Αλτσχάιμερ, ενώ ο πρωτότοκος γιος του, Φρέντι, νικήθηκε στα 43 από την κατάθλιψη και το αλκοόλ.

Η ζωή σμπαράλιασε το πατρικό δόγμα και ο Ντόναλντ απέκτησε ένα εσωτερικό τραύμα ίσαμε τον πύργο του. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί υπάρχει κάτι βαθύτερο από την ανερμάτιστη προσωπικότητά του, που του «απαγορεύει» να αρρωστήσει.

Ηγέτες-φιλοσόφους, με συναίσθηση της ταπεινότητας και του πεπερασμένου της ύπαρξης και της εξουσίας τους, ελάχιστους θα συναντήσουμε στο διάβα της Ιστορίας. Για κάθε Μάρκο Αυρήλιο και κάθε Πέπε Μουχίκα (τον ανεπανάληπτο πρώην πρόεδρο της Ουρουγουάης, που δεν εγκατέλειψε ποτέ την αγροικία, τη μοναδική γυναίκα της ζωής του και το σκαραβαίο του) υπάρχουν χιλιάδες Καίσαρες, Νέρωνες, Αττίλες, Τζένγκις Χαν, φαραώ, Χίτλερ, Στάλιν, Μπερλουσκόνι, Μουγκάμπε, Χιροχίτο, Κιμ Α’, Β’, Γ’ και δεν συμμαζεύεται.

Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες θεωρούνταν ισόθεοι. Οι Αιγύπτιοι φαραώ και οι Αζτέκοι μονάρχες θάβονταν μαζί με τις συζύγους και τους ακολούθους τους, για να καλοπερνούν και στον άλλο κόσμο. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο δυτικός ορθολογισμός περιόρισαν αυτά τα φαινόμενα, αλλά δεν κατάφεραν να τα εξαλείψουν.

Ιδού, ο Αμερικανός «υπερήρωας» αρνείται να αρρωστήσει. Κι αν η επιστήμη, η δημοκρατία, ο ορθολογισμός και η εύτακτη δόμηση των σύγχρονων κοινωνιών έχουν αντίθετη γνώμη, τόσο το χειρότερο γι’ αυτές…

Από την έντυπη έκδοση