Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΛΑ ξεκίνησαν με μια φράση του Ευ. Τσακαλώτου σε άρθρο του στο tvxs.gr: Είναι λάθος να χαρακτηρίζονται με περισσή ευκολία οι αντίπαλοί μας πολιτικοί απατεώνες. Δεν ήταν όμως μια απλή φράση. Για αυτό έγινε έξαλλος ο Α. Τσίπρας. Για αυτό ζώστηκαν τα άρματα οι «προεδρικοί» και πήραν θέση μάχης στα χαρακώματα ενός μη κηρυγμένου εσωκομματικού εμφύλιου. Για αυτό μπήκε μπροστά ο γνωστός γραφικός μαχαλόμαγκας από τα Σφακιά. Για αυτό έλυσε την πολυετή σιωπή της η μεγάλη αδελφή του Α. Τσίπρα, η κ. Ζανέτ Τσίπρα. Η οποία, χρόνια εκλεγμένη στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε ακουστεί ποτέ για τίποτα. Αλλά αυτή τη φορά «αγανακτισμένη» έδειξε την πόρτα της εξόδου από το «κόμμα τους» στον Ευ. Τσακαλώτο.

Ο, ΔΕ, Α. Τσίπρας ενοχλήθηκε τόσο πολύ από την εύλογη τοποθέτηση του Ευ. Τσακαλώτου, για δύο λόγους: 1. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών -ο οποίος δεν παύει να είναι ο «ταξικός σφαγέας της μεσαίας τάξης», αλλά έχει καλλιέργεια και ήθος- με μια φράση τίναξε στον αέρα όλη τη «νέα» στρατηγική του χωλαίνοντος αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η οποία δεν είναι νέα. Είναι η συνέχεια του «ή εμείς ή αυτοί» και της προσπάθειας δημιουργίας ενός νέου διχασμού με ηθικολογικούς και όχι πολιτικούς όρους. «Εμείς οι καλοί, αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες». Χωρίς τεκμηρίωση και περιεχόμενο, χωρίς πολιτικό αφήγημα, χωρίς πολιτικές προτάσεις, χωρίς στοιχειωδώς γόνιμη και σοβαρή κριτική. Μόνο με αφορισμούς, εξυπνακίστικες ατάκες και ηθικά διλήμματα. Το όποια όμως έχουν «δικαστεί», μαζί με την οριστική καταδίκη του «ηθικού πλεονεκτήματος». 2. Ο Ευ. Τσακαλώτος ανάγκασε τον Α. Τσίπρα να βγάλει τον σταλινικό εαυτό του, που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει, πάνω στη «στροφή» για τη σοσιαλδημοκρατία και τη «μετριοπάθεια».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πέρασε πολλές δύσκολες στιγμές. Εζησε μέχρι και διασπάσεις. Ποτέ όμως δεν διαγράφηκε κανείς, ούτε ενεργοποιήθηκαν Επιτροπές Δεοντολογίας και Πειθαρχικά. Κάτι που έγινε τώρα. Και το οποίο σημαίνει ουσιαστικά την ενεργοποίηση του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Ο οποίος τι λέει με απλά λόγια; Στον εσωτερικό διάλογο εκφράζονται όλες οι απόψεις, αλλά προς τα έξω βγαίνει μόνο ΜΙΑ άποψη, η κυρίαρχη. Ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» ήταν θεμέλιος λίθος του Λενινισμού και του Σταλινισμού κι ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Η τότε Ανανεωτική Αριστερά θεωρούσε -και δικαίως- τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» μεγάλη τροχοπέδη για τη Δημοκρατία και τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.

ΟΜΩΣ ο Α. Τσίπρας πριν προσχωρήσει σε μια εκδοχή της Ανανεωτικής Αριστεράς -το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου- είχε θητεύσει στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Που ακόμα και σήμερα έχουν τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» σαν Ευαγγέλιο. Ο Α. Τσίπρας με την αντίδρασή του αποδεικνύει ότι όσο ήταν να κάνει τον δημοκράτη, τον έκανε. Από δω και πέρα, λέει το μήνυμα, όποιος τον αμφισβητήσει θα πρέπει να «περάσει πάνω από το πτώμα» του για να τα καταφέρει. Πρόκειται για μια ομολογία ότι μέσα του έχει εγκαταλείψει το στόχο της επιστροφής στην πρωθυπουργία και ο μόνος στόχος που έχει, μιας και είναι μόλις 46 χρόνων, είναι να παραμείνει «μαγαζάτορας».

Ο «ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ» 16ΧΡΟΝΟΣ

Ο 16χρονος μαθητής Ξ. Γερμανάκος, μέλος του Συντονιστικού των καταλήψεων, είναι δίχως αμφιβολία ένα έξυπνο παιδί, με συγκροτημένη σκέψη και μεγάλη αυτοπεποίθηση. «Αντέκρουσε» με εντυπωσιακή βεβαιότητα και «συμπαγή πειθώ» όλα τα αντεπιχειρήματα που του τέθηκαν για τις καταλήψεις. Χαρισματικό παιδί, θα μπορούσε να πει κανείς. Εξ ου και ο μίνι πόλεμος που έγινε μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ για το σε ποιον ανήκει ο χαρισματικός 16άρης, με τελικό νικητή το ΚΚΕ. Αλλά και όλο τον ΣΥΡΙΖΑ γοητευμένο με τον «ηγέτη των καταλήψεων».

Μια δεύτερη ανάγνωση του λόγου και της συμπεριφοράς του 16χρονου, όμως, προσδίδει στη χαρισματικότητα κάποια χαρακτηριστικά που γεννούν ερωτήματα. Τόση βεβαιότητα; Τόση γνώση; Τέτοια απολυτότητα; Τέτοια κατηγορηματικότητα για τόσο σύνθετα θέματα; Πόσω μάλλον όταν στο λόγο του κυριαρχούσαν η συνθηματολογία, τα τσιτάτα, η απλουστευτικότητα και η αγκιτάτσια. Ο γοητευτικός λόγος, ο οποίος όμως δεν παύει να ρηχός και επιφανειακός. Λογικό για ένα παιδί 16 χρόνων.

Η ενθουσιώδης ρητορική, η οποία όμως χαρακτηρίζεται από ημιμάθεια. Λογικό κι αυτό για ένα παιδί 16 χρόνων. Σιγουριά για όλα, χωρίς καμία ρωγμή αμφιβολίας και τσιμεντένια απολυτότητα. Οχι και πολύ λογικό για ένα παιδί 16 χρόνων. Ούτε γι’ αυτούς που το αποθεώνουν και το σπρώχνουν, έτσι ώστε να εξελίξει τη χαρισματικότητά του σε απλό δογματισμό. Αυτόν που έχει καταστρέψει πολλά σπουδαία μυαλά.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr