Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η τουρκική ηγεσία πίστευε ότι όπως συνέβη με το μεταναστευτικό το 2016, όταν Βρυξέλλες και Βερολίνο παρέδωσαν τα κλειδιά στην Αγκυρα για τη συγκράτηση των ροών βλέποντας ότι η κυβέρνηση Τσίπρα σφύριζε αδιάφορα και μιλούσε για «μετανάστες τράνζιτ», έτσι και τώρα θα μπορούσε να εφαρμόσει χωρίς εμπόδια το επεκτατικό της σχέδιο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Δεν έλαβε σοβαρά υπόψη το στραπάτσο που υπέστη στον Εβρο, όταν η Ευρώπη για πρώτη φορά χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους τάχθηκε στο πλευρό της Ελλάδας, βλέποντας αυτή τη φορά ότι η κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να προστατεύσει τα σύνορα, και θέλησε να πετύχει το «μεγάλο κόλπο» στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δημιούργησε αντισυσπειρώσεις στην περιοχή ενώ η ελληνική διπλωματία μετά τον αιφνιδιασμό του ψευδομνημονίου Τουρκίας-Λιβύης κινήθηκε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Οι ισορροπίες στο εσωτερικό της Ευρώπης αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου έχουν αλλάξει και η πλάστιγγα έχει γείρει προς την Ελλάδα. Το Ισραήλ και ο αραβικός κόσμος, παρά τις τεράστιες αντιθέσεις τους, βρήκαν σημεία επαφής μπροστά στις γεωπολιτικές βλέψεις της Αγκυρας.

Το θέμα των κυρώσεων που θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής της προσεχούς εβδομάδας έχει αναχθεί σε ευρωτουρκικό, ήδη αρκετές χώρες της Ενωσης έχουν ταχθεί υπέρ των θέσεών μας, πρόσφατο είναι το ψήφισμα των 7 κρατών της Μεσογείου στην Κορσική, που καταδίκαζε την απειλή των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Η Αγκυρα αντιλαμβάνεται τους κινδύνους και δεν αντέχει την παραμικρή οικονομική ζημία όταν η λίρα βρίσκεται στο ναδίρ και τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας έχουν εξαντληθεί. Για το λόγο αυτό απέσυρε το Ορούτς Ρέιτς και εμφανίζεται πρόθυμη για διάλογο θέτοντας όμως τη δική της προκλητική ατζέντα. Θέλει να αποφύγει το «μαστίγιο», που ανέφερε προχθές στην Ελληνική Βουλή ο Γερμανός πρέσβης και να κρατήσει το «καρότο». Χρειάζεται προσοχή, γιατί σε αυτές τις «γαλιφιές» βλέπουμε να πρωταγωνιστούν και ορισμένοι Ευρωπαίοι, που απλοί διαμεσολαβητές πρέπει να λειτουργήσουν ως υποστηρικτές των δικαίων δύο κρατών-μελών της Ενωσης.

Οι κυρώσεις, το «μαστίγιο» δηλαδή, πρέπει όχι απλώς να βρίσκονται στο τραπέζι αλλά να μπορούν να ενεργοποιηθούν κάθε φορά που η Τουρκία θα προχωρεί σε επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτό πρέπει να καταστεί σαφές και να μην χαθεί στα δίχτυα της γραφειοκρατίας μεταξύ Βρυξελλών και Βερολίνου.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΛΙΑΚΟΥ

Ο Αντώνης Λιάκος έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται τους νεαρούς Αφγανούς που έκαψαν τη Μόρια, αν θέλει μάλιστα μπορεί να καταθέσει και ως μάρτυρας στη δίκη που αναμένεται να γίνει μετά τις πρόσφατες συλλήψεις. Ομως είναι αδιανόητο για έναν πανεπιστημιακό, ο οποίος εσχάτως εργάζεται για την «προοδευτική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ», να ισχυρίζεται ότι οι συλληφθέντες κινδυνεύουν και δεν πρέπει να «τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη».

Δηλαδή ο κ. Λιάκος δεν εμπιστεύεται το ελληνικό κράτος και επιχειρεί με έναν απολύτως αντιδημοκρατικό τρόπο να συνδέσει τις ενέργειες της Ελληνικής Αστυνομίας με τον εκάστοτε υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Στο ίδιο πνεύμα και ο Νίκος Φίλης, που έσπευσε να υπερασπιστεί τον κ. Λιάκο, όχι γιατί και αυτός «θα έκαιγε τη Μόρια», όπως είχε γράψει στo facebook ο νεόκοπος σύντροφός του, αλλά γιατί δεν περιμένει «από πρόσωπα σαν τον κ. Χρυσοχοΐδη, που ειδικεύονται στην κατασκευή ενόχων και εσωτερικών εχθρών, να κατανοήσουν το μήνυμα του Λιάκου».

Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτός που ανακάλυψε εσωτερικούς εχθρούς ήταν ο Λιάκος και μάλιστα δεν ήταν οι Αφγανοί που πυρπόλησαν τη Μόρια αλλά ο Χρυσοχοΐδης που τους συνέλαβε. Πράγματι υψηλής διανόησης τα μηνύματα του Λιάκου, μόνο που το σύνδρομο του ελιτίστικου παραλογισμού έχει χτυπήσει για τα καλά την «προοδευτική συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr