Σε φιάσκο εξελίχθηκε η ευρωπαϊκή πορεία του Αλέξη Τσίπρα. Εκτός από τα θερμά λόγια που εισέπραξε από απόμαχους της πολιτικής όπως ο Φρανσουά Ολάντ ή από ευρωπαϊκούς παράγοντες που δεν έχουν ουσιαστική επιρροή στα πράγματα όπως ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας Τζιάνι Πιτέλα, ο πρωθυπουργός δεν απέσπασε καμία ουσιαστική δέσμευση από Βρυξέλλες και Βερολίνο για τα ζητήματα της ελληνικής οικονομίας.
Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η Μέρκελ τον παρέπεμψε στον Σόιμπλε, που αμφισβητεί την ενίσχυση των συνταξιούχων επικαλούμενος την υπογραφή του Τσίπρα στο Μνημόνιο, όπου αναφέρεται ρητώς ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρεί σε δημοσιονομικές ενέργειες χωρίς την έγκριση των θεσμών, ενώ ο Γιούνκερ εμφανίζεται αποκαμωμένος για να αντιδράσει.

Το αίτημα του Τσίπρα προς τη Γερμανίδα καγκελάριο για απομάκρυνση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα ισοδυναμούσε με σύσταση προς τη Μέρκελ να χάσει τις γερμανικές εκλογές για να μπορεί το Μαξίμου να συντηρεί τους Καρανίκες.

Το τελευταίο «όπλο» που έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο πρωθυπουργός ήταν ότι η Ευρώπη δεν αντέχει άλλη αβεβαιότητα εν μέσω σημαντικών εκλογικών αναμετρήσεων σε αρκετές χώρες και ότι ο ίδιος είναι φάρος σταθερότητας. Δυστυχώς το όπλο μοιάζει με «νεροπίστολο». Οι Ευρωπαίοι ξεπέρασαν γρήγορα την απώλεια του Ρέντσι από την ιταλική πολιτική σκηνή, δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα εάν θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα. Αντιθέτως, οι κάλπες θα αναδείξουν πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο μπορούν να βρουν φόρμουλα συνεννόησης και η Ελλάδα να προχωρήσει προς την ανάκαμψη χωρίς τους τυχοδιωκτισμούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρωθυπουργός μοιάζει με απατημένο σύζυγο. Ξεπούλησε την ιδεολογία του, κορόιδεψε τους ψηφοφόρους του μετατρέποντας το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι», δέχθηκε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών για τη δημιουργία του υπερταμείου και τη λειτουργία του δημοσιονομικού κόφτη και τώρα οι δανειστές δεν τον λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν η κυβέρνησή του είχε να επιδείξει στοιχειώδη αποτελεσματικότητα. Ομως οι περισσότεροι υπουργοί ασχολούνται μόνο με το πώς θα βολέψουν τον κομματικό στρατό του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας διαρκώς νέες κρατικές υπηρεσίες και αδιαφορώντας για το λογαριασμό που πέφτει στους ώμους των φορολογούμενων. Ο Τσίπρας κούρασε τους πάντες και ο ίδιος δεν μοιάζει και τόσο ξεκούραστος…

ΓΙΑΤΙ ΓΕΛΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ;

Κάποιος από το Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να δώσει μαθήματα επικοινωνίας στον πρωθυπουργό. Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται σε όλες τις Συνόδους Κορυφής ως ο «τρισευτυχισμένος» πολιτικός που ξεκαρδίζεται με την πρώτη ευκαιρία σαν να έχει λύσει τα προβλήματα της χώρας. Η εικόνα του ευδαίμονος Τσίπρα προβληματίζει γιατί κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι μεταξύ «φίλων» που έχουν τόσο μεγάλη οικειότητα και προκαλούν τόσο άφθονο γέλιο στον ίδιο υπάρχουν «στυγνοί εκβιαστές» και «τοκογλύφοι δανειστές».

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Με διάταξη του νόμου Παρασκευόπουλου αποφυλακίστηκε ο Αφγανός ο οποίος δολοφόνησε κόρη διπλωμάτη στη Γερμανία. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να θολώσει τα νερά διαρρέοντας ότι ο νόμος είχε ψηφιστεί επί υπουργίας Χαράλαμπου Αθανασίου, μόνο που η αλήθεια είναι διαφορετική. Με το νόμο Αθανασίου μπορούσαν να αποφυλακιστούν όσοι είχαν εκτίσει τα 2/5 της ποινής τους, όμως από τις διατάξεις αυτές εξαιρούνταν όσοι είχαν καταδικαστεί για συγκεκριμένα αδικήματα όπως ανθρωποκτονίες, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ζωής, ληστείες κ.λπ. Επομένως ο Αφγανός απελευθερώθηκε με χρήση της διάταξης του Παρασκευόπουλου και όχι του Αθανασίου.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου