Γράφει ο Τάσος Γαϊτάνης Εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ., διδάκτωρ Ιατρικής Φυσικής
Ισως η μεγάλη προσπάθεια του διαστήματος Μαρτίου – Μαΐου να κούρασε ψυχικά. Ισως να έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι είχαμε την αίσθηση ότι τρέχαμε έναν αγώνα δρόμου και «όπου να ’ναι θα ξεμπερδέψουμε από τον ιό» και ότι σύντομα θα επιστρέψουμε στην παλιά μας, κανονική ζωή.
Τα γεγονότα σήμερα δείχνουν ότι τελικά συμμετέχουμε σε έναν μαραθώνιο. Οπως φαίνεται, τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν θα απαλλαγούμε πολύ γρήγορα από τον κορονοϊό. H επιστημονική κοινότητα είχε θέσει ως ορόσημο την παρασκευή ενός νέου εμβολίου. Σήμερα επτά εμβόλια βρίσκονται στη φάση 3 των δοκιμών και αναμένεται πως τους επόμενους μήνες θα υπάρξει εμβόλιο ή εμβόλια που θα περάσουν με επιτυχία και την, τελική, φάση 4. Ομως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ακόμα και όταν θα έχουμε το εμβόλιο, δεν είναι δεδομένο ότι θα θωρακίσει έναντι του ιού όλους αυτούς που θα το κάνουν.
Συνεπώς, ο κορονοϊός θα είναι εδώ για αρκετό καιρό ακόμα και δεδομένης της θνησιμότητας που προκαλεί σε ευπαθείς ομάδες και τις μεγαλύτερες ηλικίες, θα πρέπει να μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά επί του πεδίου, δηλαδή επί της πραγματικής μας ζωής. Είναι σε όλους πλέον κατανοητό ότι τα lockdowns δεν θα επαναληφθούν όπως τα ζήσαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας και θα πρέπει η νέα μας κανονικότητα να περιλαμβάνει τα μέτρα για την καταπολέμησή της. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τρία είναι τα πιο βασικά μέτρα αποτροπής της διάδοσης του ιού. Καθαρά χέρια, αποστάσεις και χρήση μάσκας!
Ο,τι και να κάνει η Πολιτεία, όσα περιοριστικά μέτρα και να λάβει, η αναχαίτιση της διάδοσης του ιού επαφίεται στην εφαρμογή αυτών των τριών μέτρων, ειδικά τώρα που έχουμε μπροστά μας δύο προκλήσεις: την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές, αλλά και το άνοιγμα των σχολείων.
Δεν έχει, λοιπόν, καμία σημασία να κουβεντιάζουμε τι πήγε στραβά τον Αύγουστο και σχεδόν διπλασιάστηκαν τα κρούσματα. Ολοι γνωρίζουμε τι συνέβη. Σημασία έχει τώρα να αντιληφθούμε ότι ο ιός θα είναι μέρος της νέας μας κανονικότητας και δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μας νικήσει και να επιβληθεί στις ζωές μας!
Πρέπει να εφαρμόσουμε τους τρεις κανόνες, αλλά και να μάθουμε στα νέα παιδιά να το κάνουν. Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στην κοινωνική τους συναναστροφή. Δεν είναι ντροπή ούτε αδυναμία. Είναι ανάγκη για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και όσους αγαπάμε. Ετσι, οι κοινωνίες ωριμάζουν και προχωρούν μπροστά, με ατομική ευθύνη που τελικά γίνεται συλλογική. Μέχρι την ώρα που η επιστήμη θα νικήσει οριστικά τον ιό.