Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η πραγματικότητα διέψευσε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις εγχώριων και δυτικών αναλυτών, που περίμεναν ανάπτυξη 2,4%-2,5%.

Πάντως, η έξοδος από το τέλμα ήταν αναμενόμενη από τη στιγμή που επαναλειτούργησαν εργοστάσια, καταστήματα και εστιατόρια και επιβλήθηκαν μόνο κάποια περιφερειακά lockdowns σε μακρινές εστίες. Η κρίση βέβαια δεν έχει ξεπεραστεί. Το λιανεμπόριο και οι επενδύσεις ακόμη δεν έχουν πάρει τα πάνω τους, ενώ είναι αδύνατον η Κίνα να επιστρέψει στα παλιά μεγαλεία από τη στιγμή που ο μεγαλύτερος εταίρος -και σκληρός ανταγωνιστής της για την παγκόσμια κυριαρχία- οι ΗΠΑ, πλήττονται από ένα δεύτερο κύμα του κορονοϊού.

Επίσης δεν μπορεί κανείς να μιλά για μόνιμη ανάκαμψη της κινεζικής και διεθνούς οικονομίας από τη στιγμή που οι σινοαμερικανικές σχέσεις πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο σε όλα τα επίπεδα (Χονγκ Κονγκ, Θάλασσα Νότιας Κίνας, εμπορικός πόλεμος, μπλόκο Τραμπ στα στελέχη του Κ.Κ. Κίνας κ.λπ.). Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι να είναι κανείς επιφυλακτικός. Για παράδειγμα, η τράπεζα HSBC επισημαίνει ότι η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας στην Κίνα οφείλεται κυρίως στις εξαγωγές φαρμακευτικών προϊόντων και ηλεκτρονικών, όπως οι φορητοί υπολογιστές.

Στο μεταξύ, όμως, συρρικνώθηκαν οι εισαγωγές -ειδικά τον Απρίλιο και τον Μάιο- ενισχύοντας το επιχείρημα ότι η εγχώρια ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών παραμένει αδύναμη. Καθώς, μάλιστα, σε πολλά μέρη του κόσμου η πανδημία αναζωπυρώνεται, οι εξαγωγές από μόνες τους είναι απίθανο να συντηρήσουν τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας ως το τέλος του χρόνου. Η απότομη ανάκαμψη σε σχήμα V ίσως αποδειχθεί βραχύβια.

Από την έντυπη έκδοση