Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
«Ο κόσμος αναρωτιέται αν άξιζε τον κόπο (σ.σ.: το πρώτο λοκντάουν), κι αυτό είναι ανησυχητικό, γιατί δεν έχουμε τελειώσει» τόνισε μεταξύ άλλων ο Ελληνας επιστήμονας.
Ελάχιστα θα παρηγορηθεί αν του πούμε ότι το ίδιο συμβαίνει πάνω-κάτω σε όλη την Ευρώπη! Μεγάλη έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR), που έγινε με τη βοήθεια των ινστιτούτων ΥοuGov και Dataprix σε εννέα ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Βουλγαρία, Δανία και Σουηδία) κατέγραψε πολύ μικρό βαθμό εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στις κυβερνήσεις και στους ειδικούς αναφορικά με τη διαχείριση της κρίσης.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
«Δεν έχει πια σημασία τι λένε οι ειδικοί στις τηλεοράσεις. Η πλειονότητα των Ευρωπαίων δεν τους εμπιστεύεται, θεωρώντας είτε ότι δεν γνωρίζουν αρκετά για την επιδημία είτε ότι είναι συνένοχοι των κυβερνήσεων στη συγκάλυψη κρίσιμων πληροφοριών», τονίζει η ισπανική «Vanguardia», σπόνσορας της έρευνας μαζί με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά έντυπα («Μonde», «Guardian», «La Stampa», «Sueddeutsche Zeitung»).
Συνολικά μόνο το 35% των ερωτηθέντων στις εννέα χώρες πιστεύει πως γιατροί και λοιποί επιστήμονες συνέβαλαν θετικά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Το 38% τους κατηγορεί ότι απέκρυψαν σημαντικές πληροφορίες, και το 27% λέει απλώς ότι «δεν έχει καμία εμπιστοσύνη σε επιδημιολόγους και λοιμωξιολόγους».
Στις βορειοευρωπαϊκές χώρες (ακόμη και στη… χαροκαμένη Σουηδία) το κοινό τείνει να βασίζεται περισσότερο στην επιστημονική αυθεντία απ’ ό,τι στην Πολωνία και στον Νότο. Κορυφαίο παράδειγμα η Ισπανία -μια από τις χώρες που χτυπήθηκαν βαρύτερα από τον κορονοϊό-, όπου μόλις το 21% των πολιτών εμπιστεύεται το δίπολο κυβέρνηση – ειδικοί.
Από την έντυπη έκδοση