Το 44 δευτερολέπτων σποτ για την καμπάνια του ΕΟΤ κόστισε… 32.000.000 ευρώ και η πανέμορφη παραλία που χρησιμοποιήθηκε ήταν από την… Κροατία! Ούτε 32 εκατ. κόστισε (δωρεάν ήταν) ούτε η παραλία βρίσκεται στην Κροατία, αλλά στο Μαρμάρι της Εύβοιας. Ούτε «ο Μητσοτάκης έκανε φιέστα με κλεμμένη καμπάνια» από… εταιρία καλλυντικών, όπως αναρωτήθηκε επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καμία σκανδαλώδης απ’ ευθείας ανάθεση έγινε στην Marketing Greece, που συνεργάζεται διαχρονικά με τον ΕΟΤ. Ενα ολόκληρο κόμμα γελοιοποιήθηκε και αυτοδιασύρθηκε, πνιγμένο στα fake news που το ίδιο κατασκεύασε.

Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΣΕ ΠΡΟΪΟΥΣΑ απαξίωση ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να κάνει κάτι άλλο και εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο σε όλο και πιο χονδροειδή ψέματα. Πιστεύοντας μάλιστα ότι ασκεί και… αντιπολίτευση. Και δεν καταλαβαίνει ότι έχει αγγίξει -ή και ξεπεράσει- τα όρια της φαιδρότητας και της γελοιότητας. Καθώς τα όλο και πιο χοντροκομμένα fake news καταρρέουν με πάταγο -και εν μέσω γενικευμένης χλεύης- σε ελάχιστη ώρα. Κι όμως, συνεχίζει απτόητος νομίζοντας ότι βρέχει, ενώ πρόκειται περί εκτοξευόμενου σιέλου…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ και κάποιοι στην Κουμουνδούρου που αντιλαμβάνονται τον πολιτικό διασυρμό που προκαλεί αυτή η συμπεριφορά. Και καταλαβαίνουν ότι ένας «ηγέτης» του οποίου το όνομα έχει γίνει συνώνυμο του Πινόκιο δεν αντέχει άλλα fake news. Καθώς υπάρχει «υποκείμενο πολιτικό νόσημα» το οποίο επιταχύνει την πτώση του διάττοντα αστέρα, ο οποίος βρίσκεται τώρα στην καμπή και «στην κατηφόρα τη μεγάλη». Οπως φαίνεται, όμως, ακόμα κι αυτοί αδυνατούν να αρθρώσουν κάτι πιο σοβαρό και συγκεκριμένο, το οποίο να μπορεί να βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ από το περιθώριο και να τον εντάξει στον κοινωνικό διάλογο, ο οποίος γίνεται πλέον με πολύ πιο απαιτητικούς όρους. Η μπαρουφολογία, τα fake news, οι αγκυλώσεις-εμμονές του παρελθόντος, τα λεφτόδεντρα και το ταξικό μίσος, ευτυχώς δεν μπορούν πια να εξασφαλίσουν θέση συνομιλητή σε κάποιον που είναι «κολλημένος» σε αυτά.

ΚΑΙ ΤΙ σκαρφίστηκαν; Τη «θεωρία» της «φάμπρικας» ότι η Ν.Δ. εγκαλεί τον Τσίπρα για το δύσκολο παρελθόν των Μνημονίων, αντί να απαντάει στο δύσκολο παρόν, που η ίδια κατασκευάζει! Η οποία στηρίζεται στην έωλη παραδοχή ότι αυτό «της είναι ταξικά πιο βολικό και βολικά πιο ταξικό, να καταφεύγει σε συρραφές για το χθες, παρά σε απογραφές για το σήμερα». Οι στόχοι αυτής της «πρόχειρης θεωρίας» είναι κάτι παραπάνω από διαφανείς: 1. Να ξεχαστεί με διάταγμα το κυβερνητικό «έργο» της «Πρώτη Φορά Αριστεράς» (ΠΦΑ), προκειμένου να ξεχαστούν μαζί του κι όλα αυτά που διέσυραν και απαξίωσαν την έννοια της «Αριστεράς» 2. Να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «κάτι» για το σήμερα και το αύριο 3. Να εκδώσει απαλλακτικό βούλευμα για το πολιτικό έγκλημα της Novartis. Φιλότιμη η προσπάθεια, αλλά λίγη. Αλλά καλύτερη από τη γελοιότητα των fake news.

 

ΚΥΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΣΙΠΡΑ – ΤΟΥΛΟΥΠΑΚΗ

Του ξέφυγε; Το είπε «αυτοκριτικά»; Πίστεψε ότι μπορεί να ήταν για καλό; Δεν ξέρω, πάντως στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο Α. Τσίπρας το είπε. Ομολόγησε εν ψυχρώ ότι η Novartis στήθηκε για να διαλύσει τη Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ. Διέκρινε κάποια… επιμέρους λάθη… τακτικής, όπως «ποιοι ήταν οι τρεις που εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερη σχέση με το σκάνδαλο; Ε, αυτούς τους τρεις τους πάμε σε Προανακριτική και δεν επιστρέφουμε τη δικογραφία στη Δικαιοσύνη, για να κρίνει αυτή»! Και συνέχισε: «Αν κάναμε τον διαχωρισμό (δηλαδή τους 3 από τους 10), είμαι βέβαιος ότι ακόμα και τα κόμματά τους θα αναγκάζονταν να τους απομακρύνουν, αντί να τους αγκαλιάσουν».

Η ομολογία σοκάρει. Είτε ως προϊόν ανοησίας και επιπολαιότητας είτε ως αποτέλεσμα τυφλής και ωμής εκδικητικότητας. Αφού αποτελεί τον ορισμό της μεθόδευσης και της σκευωρίας. Ηξερε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία και αποδείξεις. Κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα. Ηξερε ότι, ακόμα κι αν υπήρχαν αδικήματα, αυτά είχαν παραγραφεί από το 2018. Κι όμως, προχώρησε, έδωσε το πράσινο φως για τις διώξεις των 10. Εν γνώσει του κι απολύτως συνειδητά. Απλώς αντί για 10, λέει τώρα, έπρεπε ασκήσει δίωξη σε 3, έστω κι αν ακόμα δεν έχουν βρεθεί στοιχεία και για τους 3!

Η κυνική ομολογία του Α. Τσίπρα έρχεται να ανταμώσει με μια άλλη κυνική ομολογία. Την ομολογία της Ε. Τουλουπάκη, η οποία στο απολογητικό υπόμνημά της στους εισαγγελείς του Αρείου Πάγου ομολογεί ουσιαστικά δύο πράγματα: 1. Οτι για κάποια από τα αδικήματα που άσκησε δίωξη ΗΞΕΡΕ ότι δεν μπορούσε να τα ερευνήσει, επειδή είχαν παραγραφεί. Κι όμως, το έκανε 2. Επισημαίνει πως δεν ενεργούσε μόνη της. Επομένως, ενώ παραδέχεται ότι δεν έπρεπε να σταλούν στη Βουλή τα 10 πολιτικά πρόσωπα και να στηθούν οι 10 κάλπες -αφού ήξερε, όπως ομολογεί, ότι «η Βουλή θα διαπίστωνε μόνο την παραγραφή των εγκλημάτων αυτών και δεν θα αποφάσιζε τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής»- και δεν ενεργούσε μόνη της, είναι εύλογο το συμπέρασμα ότι κάποιοι άλλοι ΥΠΕΔΕΙΞΑΝ τη διαδικασία, κι αυτή, παρανομώντας, την ακολούθησε.

Ο καιρός γαρ εγγύς. Και για εκείνους που υπέδειξαν τη διαδικασία και για όσους ανέλαβαν να την υλοποιήσουν. Είτε ως πολιτικοί εντεταλμένοι είτε ως δικαστικοί λειτουργοί είτε ως «μιντιακά βαποράκια» είτε ως «συνήγοροι»…

 

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου