Τα γεγονότα δείχνουν ότι ο άπληστος, επιδειξιομανής και απαίδευτος μέσος Κινέζος καπιταλιστής του 1% δεν έχει καμία σχέση με τη μετρημένη σοφία του Κομφούκιου και του Λάο Τσε. Οπως ακριβώς ο Νεοέλληνας της προσφάτως απολεσθείσης ευημερίας απείχε παρασάγγας από τον Αριστοτέλη.

Τι μας έπιασε όμως με την προγονοπληξία και τις αναδρομές; Δεν μπορέσαμε να τις αποφύγουμε, διαβάζοντας για τον έξτρα φόρο 10% που επέβαλε από χθες η κινεζική κυβέρνηση στους κατόχους υπερπολυτελών αυτοκινήτων (Φεράρι, Μπέντλεϊ, Αστον Μάρτιν, Ρολς Ρόις κ.ά.) με στόχο να μετριάσει τη «χλιδάτη και προκλητική καταναλωτική σπατάλη» και να περιορίσει τους ρύπους, που έχουν κάνει αβίωτη τη ζωή των Κινέζων στις μεγαλουπόλεις.

Τα νέα δεν ακούστηκαν ευχάριστα στις δυτικές αυτοκινητοβιομηχανίες, που ετοιμάζονται να λανσάρουν νέα μοντέλα SUV στην κινεζική αγορά. Κάποια στιγμή όμως ο σύγχρονος άνθρωπος -Κινέζος, Ευρωπαίος, Αμερικανός, δεν έχει σημασία- πρέπει να διαλέξει: Ανάπτυξη μέχρι σκασμού, ώσπου να ξεψυχήσουν οι εργαζόμενοι και να καταστραφεί το περιβάλλον, ή ένα γερό χειρόφρενο σε όλα αυτά για να κατανεμηθούν δικαιότερα οι πόροι και να περισωθεί ό,τι γίνεται από το οικοσύστημα;

Φαίνεται πως η περίφημη «γάτα του Ντενγκ Χσιαοπίνγκ» έπιασε τόσα πολλά ποντίκια μετά το 1980 και τα μοίρασε τόσο άδικα, που η κατάσταση δεν πάει άλλο. Οταν λοιπόν ένα σύστημα πάει να πέσει στον γκρεμό, οι ψυχραιμότεροι στρίβουν το τιμόνι. Γι’ αυτό μαζί με το φόρο πολυτελείας στα Ι.Χ. των υπερπλουσίων, το κινεζικό ΚΚ κάλεσε τους κρατικούς αξιωματούχους «να αποφεύγουν την επίδειξη πλούτου στα ταξίδια τους, να μην προκαλούν δημόσια και να μην αγοράζουν αυτοκίνητα πάνω από τις καθιερωμένες (!) προδιαγραφές».

Σε λίγο όπως πάει θα ανακαλύψουν και το… σοσιαλισμό.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου