Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΕΔΩ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η κυβέρνηση ανακοινώνει μέτρα στήριξης επιχειρήσεων, εργαζομένων, νοικοκυριών. Είναι αρκετά να καλύψουν όλη τη χασούρα; Μπορούμε να αποφύγουμε την ύφεση που κατακλύζει ως τσουνάμι όλο τον πλανήτη; Οχι βέβαια. Ακόμα και τριάντα, ίσως και πενήντα δισεκατομμύρια να έβρισκε η κυβέρνηση και να έριχνε στην οικονομία, δύσκολα θα μαζευόταν η ζημιά.

Ο φόβος και η αβεβαιότητα φέρνουν πάγωμα των επενδύσεων και κατάρρευση της κατανάλωσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ετσι εξηγείται και γιατί η Σουηδία, που δεν επέβαλε lockdown, θα έχει -σύμφωνα με προβλέψεις- την ίδια, ίσως και μεγαλύτερη ύφεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

ΤΑ μέτρα της κυβέρνησης μπορούν να δώσουν μια ανάσα, να αποτελέσουν ένα στήριγμα για το χρήμα που χάθηκε τους τελευταίους μήνες. Η κριτική είναι εύκολη. Σε κάποια σημεία έως αστεία ή παράλογη. Γιατί δεν δίνει τα διπλάσια χρήματα η κυβέρνηση; κραυγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα καταργούσε τα Μνημόνια, τον ΕΝΦΙΑ και θα μοίραζε λεφτά σε όλους τους Ελληνες το 2015. Αντε πάλι τα ίδια παραμύθια. Τώρα η πολιτική βλακεία ξεχειλίζει ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορούν την κυβέρνηση πως εκμεταλλεύεται την πανδημία για να εφαρμόσει πολιτικές ΔΝΤ. Κάποιος… Κυρανάκης, αντιγράφοντας τον Πολάκη, συμπεριφέρεται μέσα στη Βουλή λες και βρίσκεται σε καφενείο.

ΟΙ περισσότεροι επιχειρηματίες βλέπουν και πάλι… βλακωδώς την κρίση ως ευκαιρία για να κόψουν μισθούς, αγνοώντας πως θα τους γυρίσει μπούμερανγκ και σε λίγους μήνες τα λουκέτα θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή όπως πριν από δέκα χρόνια. Οι εκπαιδευτικοί, η πλειονότητα των οποίων άραξε και πληρωνόταν επί δύο μήνες, ξεσηκώνονται για να μη συνεχιστεί η τηλεκπαίδευση. Οι ενοικιαστές ζητούν έξτρα μείωση μισθωμάτων και οι ιδιοκτήτες μεγαλύτερη αποζημίωση από το υπουργείο Οικονομικών. Οι συνταξιούχοι θέλουν εδώ και τώρα τα αναδρομικά τους.

ΚΑΘΕ κόμμα, κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα διαμαρτύρεται. Αλλοι έχουν δίκαια αιτήματα. Αλλοι απλώς φωνάζουν γιατί απλώς πρέπει να βρίσκονται «απέναντι». Και άλλοι παραληρούν.

ΤΟ πολιτικό σκηνικό έχει επιστρέψει στις συνήθειές του. Και οι πολίτες έχουμε επιστρέψει στις συνήθειές μας. Επιστρέψαμε στην κανονικότητα. Σφαζόμαστε για σοβαρά, λιγότερο σοβαρά έως και ανούσια ζητήματα κάθε μέρα.

ΜΕ μια διαφορά. Είμαστε όλοι εδώ. Η Ελλάδα έχει έως τώρα ελάχιστα θύματα σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί θρηνούν ακόμα. Και θα θρηνούν για πολύ καιρό ακόμα. Είμαστε όλοι εδώ. Και έχουμε την πολυτέλεια να τσακωνόμαστε για την «επόμενη ημέρα», γιατί αντιμετωπίσαμε την πανδημία με απρόσμενη επιτυχία.

ΠΟΙΟ ήταν, τελικά, το μυστικό της επιτυχίας μας; Στα δύσκολα είμαστε όλοι μαζί. Η κυβέρνηση που είπε την αλήθεια και πήρε άμεσα όσα περιοριστικά μέτρα απαιτούνταν. Οι πολίτες που τηρήσαμε τους ζόρικους κανόνες. Για δύο μήνες δεν… σφαζόμασταν και πετύχαμε. Αν συνεχίζαμε έτσι, θα ξεπερνούσαμε εύκολα και τις δυσκολίες που έρχονται. Αλλά έχουμε στο DNA μας το διχασμό. Τι να κάνουμε; Το καλό είναι πως είμαστε όλοι εδώ…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση