Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Οι ελεύθερες παραλίες άνοιξαν πρώτες για τους πολίτες – και το αποτέλεσμα ήταν συνωστισμός άνευ προηγουμένου. Οι οργανωμένες άνοιξαν τελευταίες και καταϊδρωμένες – και το αποτέλεσμα ήταν μηδέν συνωστισμός. Αρα; Τι ήταν προτιμότερο να γίνει πρώτα;

Οι πολίτες γνωρίζουν ότι από Δευτέρα θα μπορούν – εφόσον διαθέτουν το ανάλογο τίμημα – να απολαύσουν τον καφέ τους όπως παλιά. Και είναι βέβαιο ότι όταν ανοίξουν επισήμως, στα καφέ θα τηρούνται οι αποστάσεις ασφαλείας και όλα τα σχετικά. Γιατί λοιπόν να μη γίνει αυτό μία ώρα αρχύτερα;

Η ελληνική κοινωνία, περίπου στο σύνολό της, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες των ειδικών από την αρχή: έμεινε σπίτι. Πολλοί άνθρωποι – ειδικά εκείνοι που ανήκουν αντικειμενικά στις ευπαθείς ομάδες – έμειναν μέσα για πολύ καιρό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία τους. Ετσι, η αναμονή για την επιστροφή στην κανονικότητα οδηγεί στη χαλάρωση ως προς την εφαρμογή των κανόνων – από τον καφέ και την κρέπα, ως τις μάσκες και τα αντισηπτικά.

Προφανώς, οι ειδικοί είναι εκείνοι που θα πουν πότε πρέπει να γίνει το κάθε πράγμα. Ομως, ο αυτοπεριορισμός είχε επιτυχία, επειδή η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών είχε κατανοήσει το βασικό νόημα και δεν υπήρχαν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Τώρα, ουδείς έχει εξηγήσει γιατί στα μεν αεροπλάνα δεν υπάρχει πρόβλημα με τον συνωστισμό, ενώ στα πλοία υπάρχει. Γιατί στα σούπερ μάρκετ υπάρχει μόνον σύσταση για χρήση μάσκας, ενώ στα πολυκαταστήματα υποχρέωση…

Η κατάσταση που ζούμε είναι ασφαλώς πρωτοφανής – αλλά οι παραλλαγές στις οδηγίες θα οδηγήσουν τελικά στη μη εφαρμογή τους σε όλους τους επίφοβους χώρους. Το «μένουμε σπίτι» ήταν σαφές και δεν επιδεχόταν παρερμηνείας. Ομως, το «μένουμε ασφαλείς» έχει μέσα του τον ιό της αντίφασης – και δεν έχει ακόμα βρεθεί μάσκα για να προφυλαχθούμε από αυτόν…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση