Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο Τσίπρας ζητά την παραίτηση Βρούτση. Διαπιστώνοντας ότι ο Βρούτσης ουκ ηβουλήθη συνιέναι, αναβάθμισε την αποπομπή του. Αλλά ΠΟΙΟΣ πρωθυπουργός -από Μεταπολίτευσης και προ Μεταπολίτευσης- απέβαλε υπουργό, επειδή το απαίτησε η αντιπολίτευση ή το ζήτησαν συνδικαλιστές ή κήνσορες της δημοσιογραφίας ή τα λεγόμενα ξένα συμφέροντα; Κανείς!

Απέβαλε ο Τσίπρας τον γνωστό Πολάκη, τον Παπαγγελόπουλο, το λαυρεντιανό ντουέτο Παπαπετσίτη που στη Βενεζουέλα ήλεγξε την ποιότητα των ζαρζαβατικών της; Ούτε το διανοήθηκε. Η διατύπωση τέτοιων απαιτήσεων γίνεται για το θεαθήναι. Στόχος δεν είναι η αποπομπή, αλλά το τζέρτζελο, όπου ο Τσίπρας, έχων διδακτορική διατριβή, διαπρέπει.

Ρητορική ερώτηση: Προγράμματα -ευρείας εκπαίδευσης και κυβερνητικού ενδιαφέροντος- δεν προϋποθέτουν τη συνεργασία περισσότερων υπουργείων; Για ένα λόγο: Παρατηρώντας, προσεκτικά, από την 8^η Ιουλίου το πνεύμα που διαπερνά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, διαπίστωσα ότι είναι ομαδικό: Του πάμε «όλοι μαζί». Του «κοινού στόχου». Της ολιστικής επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων. Του «όλοι για όλους». Η παλαιοκομματική μιζέρια, ο καθείς το υπουργειάκι του, ο καθείς τα ρουσφετάκια του, ένεκα η επανεκλογή, η επίδειξη κομματικού υπερπατριωτισμού ή υπερμητσοτακισμού είναι ό,τι σιχαίνεται ο Μητσοτάκης. Εφυγε γρήγορα μπροστά καταλαμβάνοντας το Κέντρο και με αξιώσεις στην Αριστερά που δήθεν εκπροσωπεί ο Τσίπρας. Οθεν, σύμπασα η αντιπολίτευση βλέπει τη σκόνη του. «Το πολύ μπροστά» αναγνωρίζουν οι επτά στους δέκα πολίτες που τον επιλέγουν, στις μετρήσεις, ως «τον πλέον κατάλληλο πρωθυπουργό».

Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μητσοτάκης θα επαναξιολογήσει τα στελέχη του, κατά τα έργα τους; Καμία. Η βιασύνη για την απαλλαγή από την πίεση των δοκιμαζόμενων επαγγελματιών οδήγησε σε τραγελαφικές επιλογές. Θα παρακολουθούσαν επιστήμονες τηλε-εκπαίδευση μέσω αγράμματων ΚΕΚ; Θα κατανοούσαν τα ακατανόητα της αυτόματης Google μετάφρασης, ώστε κάποια ΚΕΚ να εισπράξουν ζεστό ΕΣΠΑ, λόγω CoVid-19; O πρωθυπουργός αποφάσισε αυτό που υπαγορεύει η νέα εποχή της διακυβέρνησής του: Απέρριψε φτηνά επικοινωνιακά κόλπα κάλυψης του λάθους. Ανέλαβε το κόστος. Απαίτησε έλεγχο των εκπαιδευτικών υπηρεσιών των ΚΕΚ. Εδωσε απευθείας τα 600 ευρώ. Αυτά παραπέμπουν στη διαφανή διαχείριση!

Ο Τσίπρας, στον αγγελικά πλασμένο κόσμο του, ανακάλυψε ξαφνικά «μέγα σκάνδαλο». Πλάκα δεν έχει να ρωτά ΑΥΤΟΣ την κυβέρνηση: «Δεν ντρέπεστε;». Ο τιμητής, που χάρισε 200 εκατομμύρια ευρώ σε 100 προσκείμενα ΚΕΚ. Κλαίει πικρώς για τα 400; Η χρηματοδότηση των 100 ΚΕΚ, με τις εντόπιες κομματικές «συναλλαγές», δεν τον προβλημάτισαν; Δεν γνώριζε τις παραμέτρους «αξιολόγησής» τους; Η επιτομή του πονηρού πολιτευτή.

Εντιμότητα, ήθος, ειλικρίνεια λογίζονται ως ηγετικές αξίες. Η διαφορά; Ο Τσίπρας ασυστόλως και διαρκώς ψευδόμενος κάλυπτε τους συντρόφους-υπουργούς. Ο Μητσοτάκης ανέλαβε την ευθύνη του υπουργικού λάθους και ταυτόχρονα πήρε τον… μεγεθυντικό φακό, ως πρωθυπουργός. Ο Μητσοτάκης δεν φοβάται να τσαλακωθεί. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά: Εντιμη ηγεσία απέναντι στον πολίτη και έξυπνος ηγέτης. Γιατί λάθος που καλύπτεται, φουσκώνει και σε πνίγει…

Ο Μητσοτάκης δεν «κύλησε» στην επωδό του Τσίπρα: «Κι εσείς τα ίδια κάνατε». Ο αγώνας του είναι να θάψει «τα ίδια». Η νομιμότητα, η διαφάνεια, η χρηστή διοίκηση των ικανών είναι η μόνη επιδίωξή του. Το απέδειξε την 8^η Ιουλίου με το μίγμα κυβέρνησης που όρκισε. Δεν ήξερε ότι θα δυσαρεστήσει «κομματούχους» που θεωρούν εκλογικό έπαθλο τον υπουργικό θώκο; Δεν τσάκισε υπουργικές φιλοδοξίες για κοσμικές φωτό; Δεν άφησε εκτός όσους ψήλωσε ο νους τους;

Σήμερα, μετά από 10 μήνες μεστής, αποτελεσματικής, έντιμης διακυβέρνησης, εν καιρώ  θυέλλης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει φύγει πολύ μπροστά. Εσπρωξε τη Νέα Δημοκρατία μπροστά. Οι αντίπαλοί του, στη γωνία, θεατές του νέου Μαραθώνα που εκείνος οδηγεί. Για Τσίπρα θα μιλάμε τώρα;

Από την έντυπη έκδοση