Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Εκτός από τους γενικούς γραμματείς που παραιτούνται καταγγέλλοντας ο ένας τον Μουζάλα και ο άλλος τη συμφωνία με την Τουρκία, και εκτός από τους διάφορους, αόρατους συνεργάτες που αναλαμβάνουν με συνοπτικές διαδικασίες κομβικούς τομείς, τίποτα άλλο δεν κινείται.

Κι όμως, το κυβερνητικό επιτελείο γνωρίζει πολύ καλά πως οι διαδικασίες ασύλου δεν προχωρούν με ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή υπαιτιότητα, αφού ούτε οι 400 εμπειρογνώμονες που μας υποσχέθηκαν ήρθαν, αλλά ούτε και εμείς προχωρούμε τις διαδικασίες ασύλου. Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά πως δεν μπορούν να ρισκάρουν αυτή την έστω κακή συμφωνία, γιατί αν προωθήσουν τους εγκλωβισμένους ανθρώπους από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα, τότε η τουρκική απάντηση θα είναι ένα τσουνάμι χιλιάδων προσφύγων. Γνωρίζουν δηλαδή πως βρίσκονται αντιμέτωποι με την αναγκαστική παραμονή 16.000 ανθρώπων στα νησιά και πάνω από 60.000 σε όλη την Ελλάδα.

Το τελευταίο είναι το πλέον σημαντικό γιατί αποτελεί την πραγματικότητα. Σε λίγο μπαίνουμε στον Δεκέμβριο και οι ψυχές που στοιβάζονται σε αυτές τις κρύες σκηνές ψάχνουν τρόπο να ζεσταθούν. Με γκαζάκια όπως στη Μόρια ή με αυτοσχέδιες φωτιές όπως στα Οινόφυτα, με ό,τι μπορεί να σκεφτεί ή να βρει κάποιος που βρίσκεται σε απελπισία. Οταν λοιπόν δεν υπάρχει ένα σοβαρό πρόγραμμα φιλοξενίας, το οποίο θα διασφαλίζει τοπικές κοινωνίες και πρόσφυγες, είναι απλώς θέμα χρόνου να συμβεί το δυστύχημα, όπως συνέβη προχθές στη Μυτιλήνη. Οπως είναι και θέμα χρόνου να επαναληφθούν τα επεισόδια μεταξύ προσφύγων και κατοίκων, είτε είναι αυθόρμητα είτε υποκινούμενα από τους συνήθεις ύποπτους.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν απέτυχε στη θεωρία, ούτε στην ανθρωπιστική προσέγγιση του προσφυγικού ζητήματος. Απέτυχε στα πρακτικά και ουσιώδη, παγιδευμένη στον ερασιτεχνισμό, στις ιδεοληψίες και την ακατανόητη αλαζονεία των στελεχών της. Η Ευρώπη και ο Ερντογάν μπορεί να παίζουν επικίνδυνα, αλλά εμείς παίζουμε ανόητα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου