Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η εικόνα των χεριών που πλησιάζουν το ένα το άλλο σε απόσταση μισής αναπνοής από το να ολοκληρωθεί το άγγιγμα, έχει αναπαραχθεί εκατομμύρια φορές ανά τους αιώνες. Αλήθεια μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον με χέρια που θα μένουν για πάντα μετέωρα; Ενα μέλλον χωρίς χειραψίες, όπως ζήτησε ο δρ. Φάουτσι, ο Αμερικανός «Τσιόδρας»; Ενα μέλλον με το I wanna hold your hand απαγορευμένο;

Μα αν υπάρχει ένα σύμβολο της ανθρώπινης αλληλεγγύης, αν ζητούσαμε από ένα μικρό παιδί να τη ζωγράφιζε, το πιθανότερο θα ήταν να σχεδίαζε ενωμένα χέρια να σχηματίζουν μια ανθρώπινη αλυσίδα που αγκαλιάζει μέσα της ό,τι χρειάζεται προστασία. Εναν άλλον άνθρωπο, μια κοινότητα, ένα μνημείο, ένα άγριο ζώο. Βέβαια δεν ήταν πάντα έτσι, ούτε ήταν έτσι παντού.

Ενα ευρηματικό μίνι ντοκιμαντέρ του BBC μάς υπενθυμίζει ότι στην αρχαιότητα συνήθιζαν να προτάσσουν το δεξί χέρι για να δείξουν ότι δεν κρατούν όπλο, ενώ οι Ρωμαίοι έπιαναν ο ένας τον πήχυ του άλλου για να δουν αν έκρυβαν όπλο στο μανίκι. Οι Ινδοί πάλι συνηθίζουν να χαιρετούν με τα χέρια τους ενωμένα σε στάση προσευχής, ενώ οι Εσκιμώοι ενώνουν τις μύτες τους.

Ο Χρήστος Ζαμπούνης πάλι έχει αναλύσει εκτενώς τόσο την ιστορία όσο και τους κανόνες ευγενείας μιας σωστής χειραψίας, π.χ. «εάν είμεθα χειροδύναμοι δεν χρειάζεται να σπάσουμε τα οστά του άλλου, ούτε όμως να προσφέρουμε μόνο τα ακροδάκτυλα, εάν είμεθα λεπτεπίλεπτοι» (Βραδυνή 30/3/20). Για να καταλήξει όμως και εκείνος πως με την έλευση του Covid 19 πλέον ένας είναι ο κανόνας: Δεν ανταλλάσσουμε χειραψίες.

Θα ήταν βέβαια ευχής έργον αν ο κορονοϊός εξαφανιζόταν έτσι απλά, μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι θα σταματήσουν να δίνουν τα χέρια. Χρειάζονται πολλά περισσότερα από την αλλαγή μιας συνήθειας και σίγουρα θα μας πάρει πολλούς μήνες, ίσως και κάνα δύο χρόνια για να επανέλθουμε σε μια κάποια κανονικότητα. Χρειάζεται όμως και κάτι παραπάνω.

Πρέπει να έχουμε πίστη στην επιστήμη, η οποία θα βρει τη θεραπεία για να προστατεύσει το ύψιστο δημιούργημα του Θεού: τον Ανθρωπο. Καλή Ανάσταση.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου