Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

«ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ» να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και ο Ολλανδός υπ. Οικονομικών Woopke Hoekstra να αρνείται μαζί με τον Γερμανό, τον Αυστριακό και τον Φινλανδό ομόλογό του, όχι μόνο την έκδοση ευρωομολόγου, αλλά και να ζητά μνημόνια για όποια χώρα δανειστεί. «Είναι ντροπή» η Ευρώπη να κινδυνεύει με οικονομική και ηθική κατάρρευση και ο Ολλανδός να μιλάει ψυχρά για μια… «υγειονομική κρίση». «Είναι ντροπή» κάποιοι Ολλανδοί ή Αυστριακοί να μη συναισθάνονται τι συμβαίνει στην Ευρώπη με τις εκατόμβες νεκρών, επειδή απλώς οι ίδιοι δεν έχουν υποστεί -ακόμα- κάποιο οικονομικό σοκ. Ο κορονοϊός να θερίζει χιλιάδες ζωές στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία απειλώντας να συμπαρασύρει και τις οικονομίες τους και οι «βόρειοι» να σφυρίζουν αδιάφορα και να ζητούν μνημόνια. Ούτε η σπαραχτική παρέμβαση του Ιταλού υπ. Οικονομικών, ούτε οι θυμωμένες παρεμβάσεις των άλλων πληττόμενων χωρών στάθηκαν επαρκείς για να ιδρώσει τ’ αυτί τους.

ΗΔΗ το κύρος της Ε.Ε. έχει πληγεί. Ακόμα κι αν επιτευχθεί σήμερα στο νέο Eurogroup κάποιος «προωθητικός συμβιβασμός». Και έχει πληγεί όχι μόνο σαν οικονομική δύναμη, καθώς η κρίση φώτισε και μεγέθυνε όλες τις δομικές αδυναμίες της. Εχει πληγεί και ηθικά. Οι έννοιες της αλληλεγγύης και του «ανήκειν» στην ίδια «οικογένεια» έχουν τρωθεί σε μεγάλο βαθμό. Το 2010 μπορεί να εξαντλήθηκε η αυστηρότητα του «γερμανικού μοντέλου» στη «μικρή Ελλάδα» και λιγότερο στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Κύπρο. Στο όνομα του «ηθικού κινδύνου» που υπήρχε και των «τεμπέληδων Ελλήνων» οι οποίοι γλένταγαν με τα λεφτά του Γερμανού και του Αυστριακού.

ΤΩΡΑ είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες, που τις προσδιορίζουν οι εκατόμβες νεκρών και ο εφιάλτης της ανεργίας που περιμένει μετά τον τρόμο της πανδημίας. Η Ευρώπη τώρα διατρέχει σοβαρό «ηθικό κίνδυνο». Κι αυτός είναι να αποδειχθεί ανήθικη. Οι εγγυήσεις για τα δανεικά και τα μνημόνια που ζητούν οι δραχμοφονιάδες λογιστές του Βορρά απειλούν να εξαλείψουν κάθε ίχνος ανθρωπιάς και ηθικής από την έννοια της Ε.Ε. Συμπαρασύροντας και τις υπόλοιπες σπουδαίες αξίες, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και πρεσβεύει.

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ…

Παρ’ ότι με βαριά καρδιά -ήταν εμφανές ακόμα και στο ύφος του- ο Α. Τσίπρας αναγκάστηκε χθες στον ΑΝΤ1 να «αδειάσει» δύο προσφιλή του πρόσωπα. Τον στενό συνεργάτη του Θ. Καρτερό για την αήθη επίθεση που έκανε στον Σ. Τσιόδρα και την «αγαπημένη» του «λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ» Μ. Βουνάτσου, η οποία περιμένει εναγωνίως την «ισοφάριση» των νεκρών από τον ιό με τους νεκρούς στο Μάτι. «Αυτή την ώρα δεν θα ασκούσα κριτική στον επιστήμονα, αλλά στην κυβέρνηση», είπε ο Α. Τσίπρας, «αδειάζοντας» στεγνά τον «Mr. Μαρούλια».

Ενώ σε ό,τι αφορά τη χολερική ανάρτηση της Μ. Βουνάτσου, αρκέστηκε στην «πολιτική αποδοκιμασία» της «από την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ». Η διπλή αποδοκιμασία που έκανε χθες ο Α. Τσίπρας ήταν μονόδρομος και εξαναγκαστική. Κατάλαβε κι ο ίδιος ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αποδοκίμασε μετά βδελυγμίας και το εμφυλιοπολεμικό μανιφέστο του Θ. Καρτερού και τη μισάνθρωπη ανάρτηση της Μ. Βουνάτσου. Το έκανε, όχι γιατί το νιώθει.

Το έκανε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ιδιαίτερα αν θέλει να διατηρήσει ίχνος σοβαρότητας και υπευθυνότητας, σε αυτές τις τραγικές συνθήκες. Κι αυτή η διαπίστωση εικονογραφήθηκε στην οθόνη της τηλεόρασης. Και ενισχύθηκε από την ανάγκη του Α. Τσίπρα να συμψηφίσει τη χυδαία συμπεριφορά των «δικών» του με το άφρον «Γερούν γερά» που είχε εκστομίσει κάποιος το 2015, όσο διαρκούσε η «υπερήφανη διαπραγμάτευση», η οποία… τιμήθηκε μέχρι και από το Χάρβαρντ. Ο Α. Τσίπρας έκανε χθες την ανάγκη φιλοτιμία. Δεν μπόρεσε να κρύψει, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που έκανε, ότι είναι ο ίδιος «πίσω από τις λέξεις» του μίσους και του διχασμού. Αλλά και του συνθήματος «μετά θα λογαριαστούμε».

Οι «σκληροί» του νότου

Μπορεί από το Eurogroup να κυριάρχησε η επική έκρηξη του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, ο οποίος τα ξημερώματα φώναξε «ντροπή», ωστόσο ο Μ. Λεμέρ «τράβηξε» τη σύγκρουση με τον Ολλανδό και τον Βορρά μαζί με τον Χρ. Σταϊκούρα. Η Ελλάδα και η Γαλλία ήταν αυτές που επέμειναν και συγκρούστηκαν για την κοινή έκδοση χρέους, που μπορεί να είναι ένα ισχυρό «γενόσημο» του ευρωομολόγου, το οποίο δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα.

Ο Χρ. Σταϊκούρας, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν αυτός που μετά τον Μ. Λεμέρ υπήρξε πιο σκληρός απέναντι στους σκληρούς του Βορρά. Ακόμα και η στάση της Ιταλίας και της Ισπανίας, που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία, ήταν μεν σκληρή, αλλά σχετικά πιο ήπια, δεδομένου ότι έχουν πιο πολλά ανοιχτά ζητήματα εκτός του «ομολόγου-κορώνα».

Σκηνές ροκ στο Eurogroup

Δεν ήταν μόνο το ξέσπασμα του Γάλλου υπ. Οικονομικών -«είναι ντροπή»- που έγινε διάσημο. Υπήρξαν κι άλλες δύσκολες στιγμές. Από την αρχή της συνεδρίασης του Eurogroup έγινε αντιληπτό ότι υπήρχε μια συνεννόηση μεταξύ του Γερμανού και του Γάλλου υπουργού Οικονομικών. Γι’ αυτό και για αρκετές ώρες της μαραθώνιας συνεδρίασης έδειχναν να συμπλέουν. Ακόμα και τη στιγμή που ο Μ. Λεμέρ ξέσπασε εναντίον του Ολλανδού, λέγοντάς του ότι «είναι ντροπή», ο Γερμανός τήρησε μια πιο ήπια και συναινετική στάση. Ηταν αυτός, όμως, που 2,5 ώρες μετά την έκρηξη του Γάλλου υπουργού, κατά τις 7.30 το πρωί, προκάλεσε νέα έκρηξή του, η οποία μάλιστα συνοδεύτηκε από την απειλή της αποχώρησής του.

Ο Γερμανός υπουργός κι ενώ είχε χαράξει και είχαν κλείσει κάποια κεφάλαια, επανήλθε σε ένα απ’ αυτά, λέγοντας ότι και σε αυτό υπάρχουν εκκρεμότητες γιατί είναι μια σημαντική παράγραφος. Η οποία αναφέρεται στις μελλοντικές αξιολογήσεις και του κατά πόσον θα υπάρχει καινοτομία στην αντιμετώπισή τους. «Αν είναι να ανοίξουν κεφάλαια που έχουν κλείσει, εγώ φεύγω από το τραπέζι», είπε ο Μ. Λεμέρ κι έκλεισε -προς το παρόν- τη συζήτηση που προσπάθησε να επαναφέρει ο Γερμανός.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου