Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
Το αμυντικό μέρος αντιμετώπισης του ιού – μένουμε σπίτι- είναι μεν δύσκολο και απαιτεί πειθαρχία, αλλά το επιθετικό μέρος, το να εξουδετερωθεί δηλαδή και να ανακάμψει η οικονομία και να επανέλθουν οι πολίτες στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής τους, είναι πιο δύσκολο. Οι Ελληνες, στη μεγάλη μας πλειονοψηφία, δείχνουμε πειθαρχία στο αμυντικό μέρος και όλοι περιμένουμε με εμπιστοσύνη αλλά και συνοχή καρδίας την έξοδο από την κρίση.
Οπως στο αμυντικό κομμάτι της αντιμετώπισης του ιού, έτσι και στο επιθετικό κομμάτι η Αριστερά τίποτε δεν έχει να πει. Το μόνο που της έχει μείνει είναι ο τσάμπα λαϊκισμός. Η ιδεολογία που προβάλλουν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ουτοπική. Αποδείχθηκε στην περίπου πενταετή εκ μέρους τους διακυβέρνηση της χώρας. Στην Αριστερά έχει καταρρεύσει πλήρως η ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού, του ευρωκομμουνισμού, του σταλινισμού, του καστρισμού, του μαοϊσμού, του νεομαρξισμού, του…., και πλέον αναζητεί διέξοδο στους… οικολόγους και στις ηδονιστικές και μηδενιστικές θεωρίες. Αυτές λένε ότι έχουν κέντρο τον άνθρωπο, αλλά στην ουσία τους τον αντιμετωπίζουν ως ένα κοάλα, ζώο που πρέπει να ζήσει και που πρέπει να περάσει ηδονιστικά κάποια χρόνια της ζωής του… Με την ουσία της ύπαρξης δεν ασχολούνται, ούτε με το γιατί και το σκοπό της ζωής του ανθρώπου. Αλλά, όπως έγραψε ο Γ. Σαραντάρης, «για να φτάσει ο άνθρωπος στην ύπαρξη πρέπει να θυσιάσει την ηδονή».
Στη σημερινή πραγματικότητα ζούμε την επιχείρηση της αποδόμησης των παραδοσιακών ανθρώπινων αξιών και την προσπάθεια ο άνθρωπος της γνώσης να μετατραπεί σε άνθρωπο της πληροφορίας και της εντύπωσης. Ο περιορισμός στο σπίτι αυτόν τον καιρό μας επιτρέπει να πάρουμε μιαν ανάσα πνευματική. Είναι μια ευκαιρία για όλους μας, νέους και ηλικιωμένους, να κάνουμε περισσότερη παρέα με τους σοφούς συγγραφείς του παρελθόντος, παρά με τους ασόφους παρουσιαστές του παρόντος. Είναι μια ευκαιρία να οικοδομηθούμε πνευματικά και να αποκτήσουμε αντισώματα στην ψυχική αποδόμησή μας που επιχειρείται, παρά να χάνουμε τον μετρημένο χρόνο μας άσκοπα και να παρασυρόμαστε στο ρεύμα, του οποίου η ορμή και η κατεύθυνση δεν ορίζονται από εμάς. Να έχουμε πάντα υπόψη μας αυτό που είπε ο Γκάντι: «Δεν χρειάζεται να κάψεις τα βιβλία για να καταστρέψεις έναν πολιτισμό. Αρκεί να κάνεις τους ανθρώπους να μην τα διαβάζουν πια».
Από την έντυπη έκδοση