Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πάμε από την αρχή. Ο κ. Τσιόδρας είναι θαυμάσιος επιστήμονας. Μια ματιά στο βιογραφικό του τα λέει όλα. Πέρασε από τα σπουδαιότερα πανεπιστήμια, εργαστήρια, νοσοκομεία και μπορούσε να μείνει στην Αμερική να θησαυρίζει, γιατί και αυτό οφείλουμε να το σημειώσουμε.

Υποπτεύομαι τους λόγους που τον έκαναν να γυρίσει στην Ελλάδα. Το πρώτο που θα μέτρησε ήταν οι γονείς του, αν μπορώ να εξηγήσω τη στοργή, την αγάπη και το σεβασμό που δείχνει -καθώς και το ράγισμα στη φωνή του πριν από λίγες μέρες- όταν μιλάει για την προστασία που πρέπει να παρέχουμε στις γιαγιάδες και στους παππούδες. Το δεύτερο θα ήταν να δώσει ελληνική παιδεία στα παιδιά του. Και το τρίτο οι αρχές του: η πίστη του στον Θεό και η αγάπη για την πατρίδα. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες: Τα επτά παιδιά που μεγαλώνει στην οικογένειά του είναι η εικόνα του κ. Τσιόδρα, τον οποίο δυστυχώς δεν γνωρίζω. Βλέπω την ηπιότητά του, τη συναίσθηση της ευθύνης του, τον καλό του τρόπο και την άμεση ενημέρωση που μας κάνει και μου φτάνει. Ο κ. Τσιόδρας είναι φίλος μου. Ο κ. Τσιόδρας είναι φίλος όλων μας γιατί νοιάζεται για όλους μας.

Τους ενοχλεί και ο κ. Χαρδαλιάς. Τον βρίσκουν αυστηρό, τον βρίσκουν απότομο, τον βρίσκουν αντιπαθή. Λοιπόν είμαστε πολλοί -σίγουρα οι περισσότεροι- που βρίσκουμε τον κ. Χαρδαλιά συμπαθή, ικανό να αντεπεξέλθει στις πρωτόγνωρες περιστάσεις και χαιρόμαστε που είναι αυστηρός, γιατί δυστυχώς ποτέ δεν μάθαμε να είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι για τις πράξεις μας που μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο τις οικογένειές μας και τους άλλους.

Είναι η περίπτωση του κορονοϊού από εκείνες για τις οποίες ο κ. Χαρδαλιάς έπρεπε να λέει: «Δεν πειράζει, παιδιά, βγέστε βόλτα στην περαντζάδα του Παλαιού Φαλήρου, βολτάρετε στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, κατεβείτε στις παραλίες, πηγαίνετε στις τράπεζες “πατείς με πατώ σε” και εμείς θα σας έχουμε έτοιμες κλίνες στις Εντατικές». Θα είμαστε ήρεμοι αν μας ανακοίνωνε με τον καθηγητή Τσιόδρα εκατόμβη συμπολιτών μας στην άνιση μάχη με τον κορονοϊό;

Τις επόμενες ημέρες, που θα είναι ακόμη πιο δύσκολες, πρέπει να ακούμε προσεκτικά τόσο τον κ. Τσιόδρα όσο και τον κ. Χαρδαλιά. Είναι οι άνθρωποί μας. Νιώθουμε ασφάλεια από την παρουσία τους και θα νιώθουμε ασφάλεια και μετά την πανδημία. Εστω κι αν ευχόμαστε να μας είναι… αχρείαστοι.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου