Αυτοί οι στίχοι από το ποίημα -από υαλί χρωματιστό- του Κων. Καβάφη έρχονταν χτες συνεχώς στο νου μου, καθώς παρακολουθούσα, στο Κανάλι της Βουλής την τελετή της ορκωμοσίας της Προέδρου Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Και του μεν ταλαιπώρου κράτους μας σήμερα ασήκωτο είναι το βάρος του κορονοϊού, το δε συναίσθημα που μας διακατέχει είναι ότι αντιμετωπίζουμε «εχθρό» που η απειλή του είναι ασύμμετρη, ενώ η προστασία μας συνίσταται σ’ ένα αντισηπτικό κι ένα σαπούνι…

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Τα άδεια θεωρία, τα μισοάδεια βουλευτικά έδρανα, ακόμη και οι δέκα υπουργοί που παρίσταντο δεν ήταν η συνηθισμένη εικόνα σε τέτοιες μέρες που η Δημοκρατία γιορτάζει. Θυμήθηκα περασμένες ορκωμοσίες, όπου τα θεωρία ήταν γεμάτα από φίλους και συγγενείς….

Ηταν όμως αισιόδοξο το μήνυμα που μας έστειλε η εικόνα που εξέπεμπαν πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Βουλής, καθώς ευθυτενείς και χαμογελαστοί μέσα στη λαμπρή μέρα περίμεναν να υποδεχτούν, στα προπύλαια της Βουλής, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ηταν και η πρώτη φορά που στρατιωτικό άγημα παρουσίαζε όπλα σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας… γυναίκα.

Μοιράζομαι μαζί σας τη συγκίνηση που ένιωσα στη χθεσινή ορκωμοσία. Γιατί κάπως αλλιώς ακούστηκε, από το δικό της στόμα, ο όρκος που δίνει ο ανώτατος άρχων ότι θα υπερασπίζεται το Σύνταγμα, την τήρηση των νόμων , τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων, όσα ως τώρα, η ίδια με αφοσίωση, υπηρέτησε.

Οταν ο φακός της κάμερας έφερε μπροστά μας το χέρι της Προέδρου πάνω στο Ευαγγέλιο είδαμε ένα χέρι γυναίκας συγκροτημένης και εργαζόμενης που το κοσμούσε ένα οικογενειακό δακτυλίδι. Ηταν μια από εμάς.

Η απόφασή της να δώσει τον θρησκευτικό όρκο ήταν το πρώτο σημαντικό μήνυμα της προεδρίας της. Προσήλθε με μια έμφυτη σεμνότητα που είναι ολοφάνερη σε όλες τις επιλογές της. Φαινόταν τόσο εύθραυστη ανάμεσα στον πρωθυπουργό και στον Πρόεδρο της Βουλής και παρόλα αυτά απέπνεε την ηρεμία και τη δύναμη του ανθρώπου που έχει πλήρη επίγνωση ότι αναλαμβάνει έργο τρανό και δύσκολο.

Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε άνδρα Πρόεδρο της Δημοκρατίας να περπατά μπροστά από το άγημα, πάνω στο κόκκινο χαλί. Χτες είδαμε μια γυναίκα νέα και λεπτοκαμωμένη και σκέφτηκα αυτόματα: Μα γιατί άραγε αργήσαμε τόσα χρόνια.

Φαίνεται ότι με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήρθε το πλήρωμα του χρόνου το αξίωμα που θεωρούσαμε δεδομένο ανδρικό να το υπερασπιστεί πρώτη η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Στεκόμαστε στο πλευρό της.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου