Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Μέχρι και για την παράκαμψη των στροφών του ορεινού χωριού Αίπος, για να μην επιβαρύνεται το Βροντάδο από τα οχήματα που πηγαινοέρχονται για τη λειτουργία του κέντρου, τους μίλησε λεπτομερώς. Οι περισσότεροι άκουγαν με προσοχή τις δεσμεύσεις που μετέφερε, αλλά τα επεισόδια από τους θερμόαιμους δεν αποφεύχθηκαν. Δύο ημέρες αργότερα, ο Στέλιος Πέτσας ανακοίνωνε την ίδρυση υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου με υπουργό τον Νότη Μηταράκη.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με άλλες φορές, η είδηση δεν είχε κυκλοφορήσει στα δημοσιογραφικά γραφεία. Ισως να ξάφνιασε και τον ίδιο τον υπουργό, αφού βρέθηκε εν μια νυκτί επικεφαλής του πιο «καυτού» υπουργείου της κυβέρνησης. Η πολιτική βόμβα του μεταναστευτικού είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που εμφανίζεται ανησυχητικά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την οικονομία. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζονται μετρήσεις για να καταλάβεις την οργή των νησιωτών. Τεσσεράμισι χρόνια διαχειριστικού χάους από τον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν το τέλειο προσάναμμα για τις φλόγες του μεταναστευτικού και την εμπρηστική πολιτική Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο που οι ροές απελπισμένων ανθρώπων δεν μειώθηκαν ούτε τις ημέρες που ο Ηφαιστίων σάρωνε τη χώρα, προμηνύοντας έναν «καυτό, μακρύ χειμώνα» για το χαρτοφυλάκιο Μηταράκη.

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ στις σχέσεις με την Τουρκία και η αντικειμενική δυσκολία διαχείρισης της κατάστασης που βρήκε η νέα κυβέρνηση -εκκρεμούσαν σχεδόν 70.000 αιτήσεις ασύλου- δημιούργησαν συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Η κυβέρνηση αντιλήφθηκε γρήγορα πως, αν θέλει να εφαρμόσει την πολιτική που υποσχέθηκε, έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω. Ετσι, αποφασίστηκε η επανασύσταση του υπουργείου, με στόχο να υπάρχουν αυτόνομες υπηρεσίες με ευελιξία κινήσεων και περιορισμός των αλληλοκαλύψεων ανάμεσα στους διάφορους αρμοδίους. Η αλήθεια είναι πως η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι τιτάνια και σαφώς ομαδική, αφού περιλαμβάνει σειρά μέτρων, όπως αποσυμφόρηση των νησιών, περιορισμό των ροών, φύλαξη των συνόρων, επιτάχυνση των αιτημάτων ασύλου, κατασκευή κλειστών κέντρων, αύξηση επιστροφών και παράλληλα έναν αέναο διπλωματικό μαραθώνιο που περιλαμβάνει μέχρι και το τέλος του «Δουβλίνο» και την υιοθέτηση μιας νέας Συμφωνίας. Την ίδια στιγμή όμως μοιάζει και υπόθεση αυστηρώς προσωπική για έναν πολιτικό που δεν ξέχασε την τοπική κοινωνία που τον εξέλεξε.

ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΑΥΤΟΣ να είναι ένας από τους λόγους που έκανε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναθέσει το βαρύ χαρτοφυλάκιο στους ώμους του Μηταράκη: Η σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτίσει με τους συμπατριώτες του, την οποία φρόντισε να διατηρεί ζωντανή και ουσιαστική και μετά την κάλπη. Τώρα, βέβαια, θα πρέπει η σχέση αυτή να χωρέσει και «τρίτους», αφού αρκετές περιοχές στην ηπειρωτική χώρα έχουν επιλεγεί για να φιλοξενήσουν κόσμο από τα νησιά και είναι ευθύνη της κυβέρνησης και του υπουργείου να εξηγήσουν σωστά, αποφασιστικά και με ειλικρίνεια όλες τις λεπτομέρειες του σχεδίου. Χωρίς fake news, χωρίς λαϊκισμούς και, κυρίως, χωρίς καμία υποχώρηση στις λιγοστές, ακραίες φωνές που καραδοκούν. Διότι η αλήθεια είναι όπως ακριβώς την περιέγραψε ο επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς: «Είμαστε καταδικασμένοι από την Ιστορία να διαχειριστούμε το μεταναστευτικό μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που προσπαθούν να πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε σε συνθήκες μηδενικής μετανάστευσης. Είναι σαν να λέμε ότι θα ζήσουμε σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας».

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ σθένος Μηταράκη να βρεθεί εκείνο το βράδυ της Δευτέρας ανάμεσα σε οργισμένους κατοίκους, γνωρίζοντας πολύ καλά πως θα υπάρξουν αντιδράσεις, επιβεβαίωσε πως οι Χιώτες δεν χρειάζεται να πηγαίνουν δυο δυο για να καθαρίσουν, αφού, όταν χρειάζεται, τα καταφέρνουν και μόνοι τους. Το ίδιο σθένος θα πρέπει τώρα να επιστρατεύσει ως υπουργός απέναντι σε εκείνους που ονειρεύονται ανένδοτους και τάζουν «συνθήκες μηδενικής βαρύτητας» στα χωριά τους. Ακόμα και αν είναι σύντροφοι. Κυρίως τότε.

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου