Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Το «ή αυτός ή κανένας» με το οποίο άνοιξε πρόωρα τη σχετική συζήτηση ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση του -ήδη ασθενούς-ενδεχομένου να ανανεωθεί η θητεία του νυν ΠτΔ. Ο εκβιαστικός τρόπος με τον οποίο ο Α. Τσίπρας προέβαλε την υποψηφιότητα του Π. Παυλόπουλου υπονόμευσε εξ αρχής την ίδια την υποψηφιότητα. Σε σημείο που να δημιουργεί ερωτήματα αν το έκανε επίτηδες ή αν απλώς πρόκειται για μια ακόμα απόδειξη πολιτικής αγαρμποσύνης.

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ νόμιζε σίγουρα ότι η υποψηφιότητα του Π. Παυλόπουλου θα δημιουργούσε εσωτερικά προβλήματα στη Ν.Δ. Αλλωστε από την αρχή ως το τέλος της πρωθυπουργικής θητείας του ενεργούσε πάντοτε με τον ίδιο στόχο: Πώς θα δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στον Κ. Μητσοτάκη και πώς θα διασπάσει τη Ν.Δ. Κορυφαίες στιγμές αυτής της ελάχιστα σοβαρής αντίληψης ήταν η συμφωνία των Πρεσπών και η Novartis. Και στις δύο περιπτώσει οι αφελείς τότε ένοικοι του Μ. Μαξίμου πίστευαν ακράδαντα ότι θα προκαλούσαν βαθύ ρήγμα στη Ν.Δ. Και στις δύο περιπτώσεις έκαναν λάθος ανάλυση, γιατί απλώς πρόβαλαν την επιθυμία τους στην πραγματικότητα. Και στις δύο περιπτώσεις πόνταραν στο ότι οι λεγόμενοι «Σαμαρικοί» και ο Α. Σαμαράς θα τραβούσαν το σκοινί μέχρι να σπάσει και ότι ο Κ. Μητσοτάκης να παρέμενε θεατής. Δεν υπολόγισαν σωστά ούτε την παραταξιακή αντίληψη του πρώην πρωθυπουργού ούτε την ευελιξία και την πολιτική ευστροφία του νυν πρωθυπουργού.

ΜΕ ΤΙΣ Πρέσπες πίστεψαν ότι θα ξεσκέπαζαν τους «ακροδεξιούς» και με τη Novartis τα «λαμόγια». Την πάτησαν μεγαλοπρεπώς και στα δύο. Και οι δύο «ευφυείς» κινήσεις αποδείχθηκαν ένα πολιτικά θανατηφόρο μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους. Και προσωπικά για τον Α. Τσίπρα, ο οποίος εντελώς επιπόλαια και διχαστικά «πήρε επάνω του» και τις δύο μεγαλοφυείς κινήσεις. Το φιάσκο των δύο «μεγάλων κινήσεων» του «χαρισματικού» και «μεγάλου τακτικιστή» δεν έβαλε μυαλό στους πολιτικά ελαφρείς μαθητευόμενους μάγους της Κουμουνδούρου. Και το δοκίμασαν ξανά. Αυτή τη φορά με θύμα τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα ηθικό και πολιτικό πρόβλημα να «παίξει» με τους θεσμούς. Αλλωστε παραμένει ένα βαθιά αντιθεσμικό κόμμα, το οποίο δεν ένιωσε ποτέ άνετα με τη νομιμότητα και τους κανόνες της δημοκρατίας. Τώρα «έπαιξε» με το θεσμό του ΠτΔ, θυσιάζοντας τον Π. Παυλόπουλο στο βωμό της μικροκομματικής και ρεβανσιστικής επιδίωξης να προκαλέσει πρόβλημα στον Κ. Μητσοτάκη. Απέτυχε και πάλι, αλλά αυτή τη φορά κατέστησε ακόμα πιο σαφές και πως εννοεί τη συναίνεση: Ή συμφωνείτε μαζί μου ή δεν υπάρχει συναίνεση…

ΑΙΧΜΗ

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ;

Η πίεση της κοινής γνώμης ανάγκασε τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών να εκδώσει ανακοίνωση προκειμένου να εξηγήσει γιατί ασκήθηκαν διώξεις σε βαθμό πλημμελήματος στους συλληφθέντες καταληψίες -και όχι μόνο- των οδών Ματρόζου και Παναιτωλίου. Προφανώς, ο εισαγγελέας ένιωσε έντονη την πίεση. Και όντως ήταν. Πάρα πολλοί, βλέποντας με τα μάτια τους το βίντεο της ΕΛ.ΑΣ. που έδειχνε μπαχαλάκηδες να σημαδεύουν και να ρίχνουν τσιμεντόλιθους από σημαντικό ύψος, απόρησαν. Και δεν το έκρυψαν. Γιατί οι ποινικές διώξεις ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα και όχι για το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας;

Ο εισαγγελέας στην ανακοίνωσή του τονίζει ότι οι διώξεις σε βαθμό πλημμελήματος ασκήθηκαν «κατόπιν αξιολόγησης του αποδεικτικού υλικού, που υπεβλήθη ενώπιον των εισαγγελέων και συγκεντρώθηκε στο πλαίσιο της αστυνομικής προανάκρισης». Είναι προφανής η αιχμή για την επάρκεια του περιεχομένου του διαβιβαστικού της Αστυνομίας. Το οποίο πράγματι μπορεί και να είναι πρόχειρο και ελλιπές. Δημιουργείται όμως ένα σαφές ερώτημα: Το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα είναι αποδεικτικό στοιχείο; Το είδαν οι εισαγγελείς; Το αξιολόγησαν; Κι αν ναι, με ποιο κριτήριο δεν είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας όταν κάποιος πετά από ψηλά τσιμεντόλιθους σημαδεύοντας το κεφάλι και το σώμα ενός αστυνομικού; Κυκλοφόρησαν κάποιες φήμες ότι αξιολογήθηκε το γεγονός ότι δεν τραυματίστηκε πολύ σοβαρά κανένας αστυνομικός και γι’ αυτό όλοι όσοι τραυματίστηκαν, μετά από σύντομη νοσηλεία, επέστρεψαν στο σπίτι τους. Δεν γνωρίζω αν η πηγή αυτών των φημών βρίσκεται στους κόλπους της Εισαγγελίας.

Ελπίζω και θέλω να πιστεύω ότι δεν βρίσκεται εκεί η πηγή τους. Γιατί αν βρίσκεται εκεί, είναι απλώς τραγικό. Το γεγονός ότι οι αστυνομικοί φορούσαν κράνη και προστατεύτηκαν με τις ασπίδες τους αλλοιώνει την πρόθεση, αλλά και το κακό που μπορούσαν να κάνουν οι ιπτάμενοι τσιμεντόλιθοι των καταληψιών; Ή μήπως έπρεπε να υπάρξουν ανάπηροι ή νεκροί αστυνομικοί για να γίνει το πλημμέλημα κακούργημα; Αδυνατώ να το πιστέψω…

Προβληματισμός από τις αντιδράσεις

Πληθαίνουν τα περιστατικά τοπικών αντιδράσεων στη μετεγκατάσταση προσφύγων για την αποσυμφόρηση των νησιών. Το περιστατικό της Χίου με τον Ν. Μηταράκη μάλλον θεωρείται ως το πιο ηχηρό καμπανάκι, χωρίς να είναι το μοναδικό, καθώς δεν είναι λίγες πλέον οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται και σε ηπειρωτικές πόλεις. Το γεγονός προβληματίζει έντονα το Μ. Μαξίμου και οι συσκέψεις είναι διαδοχικές. Ο εύλογος φόβος αφορά κυρίως στη γενίκευση των αντιδράσεων και στη δημιουργία «κινήματος». Η καλύτερη συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες όπου πρόκειται να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής, η άμεση θωράκιση των συνόρων και η επιτάχυνση των πρώτων επιστροφών φαίνεται ότι είναι η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης.

Εξαλλοι με τον Γεωργούλη

Αυτήν τη φορά τα έργα και οι ημέρες του «αριστερού» ευρωβουλευτή Α. Γεωργούλη προκάλεσαν αντιδράσεις που χτύπησαν την πόρτα του Α. Τσίπρα. Ακόμα και στελέχη του περιβάλλοντος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει έξαλλοι με την απόφαση του ηθοποιού να γίνει μέλος της κριτικής επιτροπής του show «Your Face Sounds Familiar». Οι χαρακτηρισμοί που λέγεται ότι ακούστηκαν για τον αχόρταγο ηθοποιό υπόκεινται στους περιορισμούς του ΕΣΡ… Ωστόσο το «φαινόμενο Γεωργούλης», μετά τη\ γενικότερη «αποθέωσή» του, φαίνεται, ότι έχει γίνει μεγάλο «σουξέ» και εντός των τειχών. Ο Α. Τσίπρας είναι αυτός που «τα ακούει», προς το παρόν, για τις επιλογές του. Αλλά κανείς δεν σκέπτεται τους «αριστερούς» που τον ψήφισαν και τον έστειλαν στην Ευρωβουλή…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Αγώνα δρόμου κάνει η κυβέρνηση ώστε η Ελλάδα να πάρει μέρος στη Διάσκεψη για το Λιβυκό. Αν δεν ευοδωθεί η προσπάθεια, ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία;

2. ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΞΑΜΗΝΙΑΙΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ. ΣΕ ΠΟΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου