Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους της χώρας μας. Ενας πνευματικός άνθρωπος που δεν σταμάτησε ποτέ να στέλνει ηχηρά μηνύματα στην κοινωνία. Ακόμα και λίγο πριν από τα Χριστούγεννα μέσα από το νοσοκομείο έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στο facebook: «Αυτές τις μέρες χρειάστηκε πολλές φορές να κάνω μετάγγιση αίματος. Το ίδιο και οι άνθρωποι στους διπλανούς θαλάμους. Σκεφτόμουνα αντί για δώρο φέτος να δώσετε αίμα. Για τον Θ.Μ. Για κάποιον που το έχει ανάγκη. Αυτές τις γιορτές σκεφτείτε τους άλλους και γίνετε αιμοδότες».

ΗΤΑΝ, λοιπόν, ο άνθρωπος Θάνος Μικρούτσικος που υπερτερούσε όλων των υπόλοιπων ιδιοτήτων που κατείχε. Με ένα μυαλό που έτρεχε με απίστευτη ταχύτητα και μπορούσε με ένα αστείρευτο ταλέντο και εξαιρετική ευκολία είτε να γεννήσει μοναδικές νότες που μελοποιούσαν στίχους κορυφαίων ποιητών είτε να φιλοσοφήσει όσα συνέβαιναν γύρω μας, την ίδια τη ζωή.

ΑΦΗΝΕΙ ανεξίτηλο το σημάδι του στον ελληνικό πολιτισμό. Ποτέ δεν φοβήθηκε να πειραματιστεί. Εγραψε συμφωνική μουσική και όπερα. Εντυσε μουσικά θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Κατάφερε ντύνοντας μουσικά τους στίχους τού -άγνωστου στο ευρύ κοινό έως τότε- Νίκου Καββαδία να δημιουργήσει τον πιο εμπορικό δίσκο όλων των εποχών στην Ελλάδα. Μελοποίησε Γιάννη Ρίτσο, Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κώστα Καρυωτάκη. Αλλά συνέθεσε και λαϊκά, ζεϊμπέκικα, μέχρι και τσιφτετέλι, συνεργαζόμενος πάντοτε με εξαιρετικούς στιχουργούς.

ΟΛΗ η Ελλάδα τραγουδούσε τις μελωδίες του και τον αποθέωνε σε κάθε εμφάνισή του. Εκείνος, όμως, παρέμεινε ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Ηταν ένα απόγευμα Σαββάτου το 2002 όταν ως νεαρός δημοσιογράφος πέρασα το κατώφλι του σπιτιού του στο Μετς. Το ραντεβού για τη συνέντευξη είχε αυστηρά προκαθορισμένη μικρή διάρκεια. Τελικά, από τη στιγμή που έκλεισε το κασετοφωνάκι της συνέντευξης συνεχίσαμε να συζητάμε για περισσότερες από δύο ώρες. Εφυγα εντυπωσιασμένος από τον κορυφαίο διανοούμενο και συγχρόνως απλό άνθρωπο Θάνο Μικρούτσικο. Αυτός ο συνδυασμός ήταν και το μεγαλύτερο χάρισμα που διέθετε. Αυτό το έβγαζαν και οι μελωδίες του. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε τόσο από όλο τον κόσμο.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου