Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Την αρχή έκανε ο Γ. Κατρούγκαλος, ο οποίος ανεκάλυψε τα δίκαια των συνταξιούχων, μετά βεβαίως, την παύση του από το Υπουργείο Εργασίας, ενώ, η πολύ ηχηρή ομιλία του Ν. Φίλη κατά την παράδοση του Υπουργείου Παιδείας δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεως και προοιωνίζει δύσκολες στιγμές για την κυβερνητική πλειοψηφία.

Μίλησε ο κος Φίλης για εκτέλεση «συμβολαίου θανάτου» και φωτογράφησε ως ηθικό αυτουργό την Εκκλησία και τον προκαθήμενό της Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Όμως, η εκτέλεση ενός τέτοιου συμβολαίου προϋποθέτει και τον φυσικό αυτουργό. Επ’ αυτού, πέραν του προφανούς συνειρμού ο οποίος οδηγεί στον συνεταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, Πρόεδρο των ΑΝΕΛ, έβαλε και ευθέως κατά του ίδιου του Τσίπρα.

Εν πολλοίς, θα συμφωνήσω με τον απερχόμενο αριστεύσαντα στην βαθμολογία, πλην, όμως, μη προβιβασθέντα πρώην Υπουργού. Όμως, θα περίμενα την δημόσια κριτική που διετύπωσε μετά την απομάκρυνσή του να την είχε υπ’ όψιν προ των εκλογών του Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου του 2015.

Ένα άλλο, νέο πρόσωπο στην κυβέρνηση, το οποίο συγκεντρώνει την προσοχή είναι η νέα Υπουργός Εργασίας. Προβάλλονται οι καλές σπουδές της και η εμπειρία την οποία απέκτησε κατά την διάρκεια της θητείας της ως συνεργάτης του απερχομένου Κατρούγκαλου. Δεν υφίσταται λόγος να προκαταβάλει κανείς την κατάληξη, αλλά, δεν είναι δυνατόν να παραβλεφθούν σοβαρά ερωτηματικά.

Κατ’ αρχάς, η εμπειρία της, με «δάσκαλο» τον Κατρούγκαλο δεν προοιωνίζει και πολύ θετικά πράγματα. Ακόμη, η νεότητα από μόνη της δεν εγγυάται την φρεσκάδα σε ιδέες και αντιλήψεις. Τέλος οι καλές σπουδές, προφανώς και αποτελούν σημαντικό εφόδιο. Όμως, η άσκηση πολιτικής και κυρίως η διαχείριση εξουσίας είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα. Προϋποθέτει, άλλα, πολύ πιο σημαντικά εφόδια και προσόντα. Τρανό παράδειγμα η περίοδος ΓΑΠ, όπου εμφανίστηκαν πολλά «νέα» πρόσωπα, με άριστο επίπεδο σπουδών, αλλά, δεν νομίζω –εκ του αποτελέσματος- ότι μπορούν να χαρακτηρισθούν ως επιτυχημένα στην άσκηση πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης.

Επίσης, μία περίπτωση νεοεμφανιζόμενου στο Κυβερνητικό σχήμα, η οποία μάλλον θα απασχολήσει σημαντικά τον δημόσιο διάλογο, είναι εκείνη του νέου υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης. Άραγε ο Πρωθυπουργός έριξε στο γήπεδο ένα ακόμη asset; Το νέο αυτό, asset θα έχει την κατάληξη του παλαιότερου; Οψόμεθα.

Κατά τα λοιπά, είδαμε τα «βαρίδια» του προηγουμένου κυβερνητικού σχήματος είτε να εξοβελίζονται ανενδοίαστα είτε να καταπίνουν επίχρυσο, παρηγορητικό δισκίο και να μετακινούνται, απομακρυνόμενοι από το επίμαχο πόστο τους ως «αναβαθμισθέντες» και στελέχη (;!) των ΑΝΕΛ να εισέρχονται και αυτά στο «κάτι σαν κυβέρνηση» παίγνιο, αναλαμβάνοντας δυσανάλογες των προσόντων τους θέσεις και η γραφικότητα αποκτά και επισήμως κυβερνητικό ρόλο.

Συγκρατούμε τους, προ ανασχηματισμού, λεονταρισμούς και απολυτότητες στελεχών του κυβερνητικού συνεταιρισμού -του τύπου «έχω έργο ακόμη να παράξω», «δεν με ενδιαφέρει άλλο υπουργείο» κ.λπ.-, αναστοχαζόμαστε τα ρηθέντα του απελθόντα Υπουργού Παιδείας, και μελαγχολούμε…