Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ηταν μια προσωπική, ξεκάθαρη και πολύ σκληρή τοποθέτηση του Νίκου Φίλη με παραλήπτη τον Αλέξη Τσίπρα. «Το ερώτημα για την απομάκρυνσή μου αιωρείται στη δημόσια σφαίρα και βλέπω ότι απασχολεί όχι μόνο τον κόσμο της Αριστεράς, ο οποίος ακολουθώντας την πρωθυπουργική προτροπή τίμησε τον υποφαινόμενο με εξαιρετική βαθμολογία στο πρόσφατο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάθε δημοκρατικό πολίτη», είπε και έδωσε την απάντηση στο αιωρούμενο ερώτημα μόνος του.

«Οργανώθηκε και εκτελέστηκε ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου σε βάρος μου στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ με τη γνωστή σε όλους συνέντευξη του κυρίου Ιερώνυμου στο δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά. Εκεί ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας εν όψει του ανασχηματισμού η καθαίρεση του “προβληματικού” υπουργού Παιδείας». Από ποιον ζητήθηκε; Σύμφωνα με τον κ. Φίλη, από τον κ. Ιερώνυμο. Και από ποιον υποστηρίχθηκε το αίτημα; Από τους «πρόθυμους πολιτικούς παράγοντες να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση, αρκεί να το ζητήσει η Εκκλησία», όπως είπε, αναφερόμενος σαφώς στον κ. Πάνο Καμμένο. Ποιος εκτέλεσε όμως το συμβόλαιο; Μα ο μοναδικός που είχε τη δύναμη να το κάνει, ο μοναδικός που είχε την τελική δικαιοδοσία να απαιτήσει την απομάκρυνσή του από το υπουργείο. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Ολα τα υπόλοιπα είναι για την ιστορία. Διότι ο κ. Φίλης ως έμπειρος δημοσιογράφος, ως έμπειρο κομματικό στέλεχος και ως ένας πολιτικός που θήτευσε επί 13 μήνες σε ένα πρωτοκλασάτο υπουργείο, θα έπρεπε να γνωρίζει πολύ καλά πως πάντα η εξουσία δέχεται πιέσεις. Από την κοινωνία, από το κόμμα, από επαγγελματικούς φορείς, από την Εκκλησία, από συνδικαλιστές, από επιχειρηματίες, από φίλους και εχθρούς. Το αν κάποιος υποκύπτει στις πιέσεις αυτές ή αν επιλέγει σε ποιες θα υποκύψει, με ποια θυσία και για έναντι ποιου ανταλλάγματος κρίνεται κατά περίπτωση. Το διακύβευμα στην υπόθεση Φίλη ήταν προφανώς η παραμονή στην εξουσία. Διότι, όπως είπε και ο ίδιος, δεν γίνεται το «άριστα 20» που του έδωσε πριν από ενάμιση μήνα ο πρωθυπουργός να μετατρέπεται αιφνιδίως σε «μη προβιβάσιμο βαθμό». Εκτός κι αν είχε τελικά δίκιο ο Α. Μπαλτάς πως η αριστεία είναι ρετσινιά.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου