Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΣΥΝΗΘΩΣ, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών δεν παραδέχεται τα λάθη. Η στρατηγική είναι γνωστή. Φταίει ότι παρερμηνεύθηκαν τα λόγια τους. Τα μέσα ενημέρωσης διαστρεβλώνουν τα λεγόμενα. Ισχυρίζονται ότι εννοούσαν κάτι άλλο από αυτό για το οποίο εγκαλούνται. Εφεύρουν δεκάδες αστείες δικαιολογίες για τα… αδικαιολόγητα. Πολλές φορές, μάλιστα, εκτίθενται περισσότερο από τη διαχείριση του λάθους, παρά από το ίδιο το λάθος ως γεγονός.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ παράδειγμα προς αποφυγήν για τον πολιτικό κόσμο η Νίνα Κασιμάτη. Το πιθανότερο είναι πως όλοι οι πολίτες πληρώνουμε φόρους για να μπορεί η κυρία Κασιμάτη να διαθέτει αστυνομική φρουρά. Κι όμως εκείνη ήθελε να δώσει μήνυμα μέσα από τα social media πως είναι αντιεξουσιαστής στην εξουσία. Ισως να της έχει μείνει… απωθημένο από τα χρόνια που βρισκόταν στο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. Εγραψε λοιπόν πως «η διεύρυνση γκαζώνει… μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».

Η υπόθεση, όπως κατανοούν όλοι οι πολίτες, αφορά στην παραπολιτική και όχι στην πολιτική. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που η Νίνα Κασιμάτη απασχολούσε τα social media. Πριν από λίγα χρόνια είχε «συνδέσει» τη φρικαλέα δολοφονία της 4χρονης Αννυς που είχε συγκλονίσει τη χώρα με τη «μνημονιακή λιτότητα»!

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Νίνας Κασιμάτη εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο εκτίθεται η Ν.Δ. ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα, όταν κάποιο στέλεχός του χρησιμοποιεί ακατανόητες ή slang εκφράσεις. Δεν πρόκειται για μαγκιά. Δεν πρόκειται για εξυπνάδα. Ευτελίζει το ήδη προβληματικό, ως προς την απήχηση στην κοινωνία, πολιτικό σύστημα.

ΚΑΙ δεν πρόκειται για cοmme il faut καθωσπρεπισμό. Υποτίθεται πως η νέα γενιά πολιτικών, στην οποία ανήκει η Νίνα Κασιμάτη, διεκδικεί τον ρόλο που της ανήκει. Θέλει και πρέπει να διορθώσει τα λάθη των παλαιάς κοπής πολιτικών και να επιδείξει ένα νέο ύφος και ήθος.

ΔΕΝ της έφτανε το λάθος που έκανε της κυρίας Κασιμάτη. Στη συνέχεια υπέπεσε σε ένα ακόμα χειρότερο ατόπημα. Προσπάθησε να βγάλει… τρελούς όλους τους πολίτες. Μίλησε για χρήση «στερεοτυπικής έκφρασης» και επέμεινε πως δεν εννοούσε αυτό που έγραψε. Και με αυτόν τον τρόπο τοποθέτησε τον εαυτό της σε μια ιδιαίτερη «πτέρυγα» του πολιτικού σκηνικού. Εκεί όπου βρίσκονται όσοι απασχολούν τη δημόσια ζωή όχι για το έργο που επιτελούν, αλλά για τις γραφικότητες τις οποίες εκστομίζουν.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου