Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο κ. Τσίπρας συνέχισε στο ίδιο ύφος, λέγοντας ότι η κυβέρνηση «ρετάρει» και μοιάζει με «μπάχαλο», όπως είπε χαρακτηριστικά. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ρετάρει, τότε η αξιωματική αντιπολίτευση που βρίσκεται πίσω με 17 μονάδες, σε τι κατάσταση βρίσκεται; Σε λήθαργο; Σε βαθύ κώμα; Ή μήπως σε μετεκλογική άρνηση της πραγματικότητας γιατί σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης η κυβέρνηση υπερέχει συντριπτικά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο στελεχών αλλά και στην εφαρμογή πολιτικών.

Ευτυχώς, ο πρωθυπουργός δεν ακολουθεί στα ελληνοτουρκικά την τακτική Τσίπρα, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2016 έστρωσε στην Αθήνα το κόκκινο χαλί για τον Ερντογάν και ο Τούρκος πρόεδρος μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει τα ελληνικά σύνορα θέτοντας ζήτημα αλλαγής της Συνθήκης της Λωζάννης για να λάβει την πρέπουσα απάντηση από τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο. Επίσης ακόμη δεν γνωρίζουμε τι συζητούσαν στη δίωρη συνάντησή τους στην Τουρκία Τσίπρας και Ερντογάν.

Είναι σαφές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει να βρει αντιπολιτευτικά στηρίγματα σε μία περίοδο κατά την οποία το κόμμα του εμφανίζεται διχασμένο εν όψει της προσθήκης στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ αλλά η ατζέντα που χρησιμοποιεί δεν μπορεί να απαντήσει στα αδιέξοδά του.

Ο Ερντογάν δεν βρήκε τώρα ευκαιρία για να κλιμακώσει την προκλητικότητά του. Το ίδιο έπραττε και στην περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ όταν μετέτρεπε την «ιστορική επίσκεψη» στην Αθήνα σε βήμα ανιστόρητων διεκδικήσεων και άνοιγε τις πύλες του μεταναστευτικού εκμεταλλευόμενος τις αστείες δηλώσεις ότι «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα».
Αλήθεια, όμως, πώς δομήθηκε η εξωτερική μας πολιτική επί Τσίπρα; Καταφέραμε να απομακρύνουμε τη Ρωσία δημιουργώντας διπλωματικά επεισόδια και καβγάδες με τη Μόσχα πότε με λάθη της εξωτερικής μας πολιτικής και πότε με το εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας. Ο Ερντογάν διέβλεψε εγκαίρως αυτή την αλλαγή πολιτικής και στράφηκε στον Πούτιν δημιουργώντας νέα πεδία συνεργασίας όταν πριν από μερικά χρόνια οι δύο χώρες βρίσκονταν στα πρόθυρα σύρραξης. «Θεοποιήθηκε» ο αμερικανικός παράγοντας όταν επί Τραμπ κανείς δεν γνωρίζει ποιος κινεί την πολιτική της Ουάσιγκτον λόγω της αστάθειας που χαρακτηρίζει τις κινήσεις του προέδρου των ΗΠΑ. Ακόμη και τη ψευδοσυμφωνία του Ερντογάν με τη Λιβύη θα μπορούσαμε να την προλάβουμε, οι ζυμώσεις γίνονταν από το 2018, χώρος για κριτική υπάρχει άφθονος.

Δεν ήταν παράδεισος οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επί ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως κλιμακώθηκαν οι προκλήσεις, μέχρι και έκτακτο ΚΥΣΕΑ δέκα ημέρες πριν φύγει από το Μαξίμου είχε συγκαλέσει ο Τσίπρας θέλοντας να δείξει πόσο δραματική ήταν η κατάσταση.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα κριθεί σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότητά της, ωστόσο αντιπολίτευση δεν γίνεται με κορώνες, ιδίως σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Η Ελλάδα οφείλει να ασκήσει ενεργητική διπλωματία, να χαράξει ΑΟΖ και θαλάσσιες ζώνες με Αίγυπτο, Ιταλία και Αλβανία και να καταστήσει σαφές στην Τουρκία ότι δεν θα ανεχθεί την παραμικρή αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

ΣΤΟΝ ΟΔΔΗΧ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΘΟΡΥΒΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους είχαν χθες μία δύσκολη ημέρα η οποία όμως εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Η έκδοση εντόκων γραμματίων εξάμηνης διάρκειας πέρασε και αυτή στο πεδίο των αρνητικών επιτοκίων, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες υπήρξε αναταραχή στην αγορά των ομολόγων της ευρωζώνης. Οι επενδυτές θα πληρώσουν 0,02% για να διακρατήσουν επί έξι μήνες τα ελληνικά έντοκα, δείγμα του κλίματος εμπιστοσύνης που έχει διαμορφωθεί για τις προοπτικές της οικονομίας μας.

Η δουλειά που γίνεται στον ΟΔΔΗΧ είναι αθόρυβη αλλά συστηματική και η ομάδα του επικεφαλής του Οργανισμού Δημήτρη Τσάκωνα έχει καταφέρει να χτίσει ένα αξιόπιστο προφίλ και αυτό φαίνεται από το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από τους ξένους θεσμικούς επενδυτές.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση