Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Και ας υποθέσουμε ακόμα, ότι στην πρόσκληση θα ανταποκρίνονταν όλοι αυτοί που ανακοινώθηκαν ότι μετέχουν στην επιτροπή ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά βάση, δηλαδή, παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας είχαν σιγήσει πολιτικά, εδώ και χρόνια. Ποια θα ήταν η συνισταμένη των σχολίων που θα ακούγονταν;

Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά τα σχόλια – ούτε για τους προσερχόμενους ούτε για το κόμμα που θα τους είχε προσκαλέσει. Θα ακούγονταν χαρακτηρισμοί όπως «ρετάλια», «εκπρόσωποι του παλιοκομματικού συστήματος», «ξεχασμένοι από την κοινωνία» και όλα τα σχετικά. Αλλωστε, οι περισσότεροι είχαν πάει σπίτι τους από καιρό – και όχι με δική τους πρωτοβουλία, αλλά λόγω της στάσης της κοινωνίας απέναντί τους.

Υπάρχει κάποιος λόγος που στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι τα σχόλια θα είναι διαφορετικά, επειδή είναι ο Αλέξης Τσίπρας που απηύθυνε τις προσκλήσεις; Προφανώς, στον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα σχόλια δεν θα είναι διαφορετικά. Αλλωστε, λίγο τους απασχολεί αυτό – κυρίως ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι ο πρόεδρός τους σκοπεύει να τους «καπελώσει» με τους νεοφερμένους.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είχαν συνδεθεί στην πορεία τους στα πολιτικά πράγματα με ιδέες και πρακτικές που δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, αυτό είναι το -κατά Τσίπρα- πλεονέκτημά τους, μια και θέλει πλέον να συνδεθεί περισσότερο με το 31,5% των εκλογών του περασμένου Ιουλίου.

Η μαζική είσοδος τέτοιων στελεχών στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα φέρει τέτοια αποτελέσματα. Ενδεχομένως θα αντιληφθούν πολύ σύντομα στην Κουμουνδούρου ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του 31,5% -που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη ζωή του- ξέκοψε λόγω και των πρακτικών που ακολουθούσαν τέτοιου τύπου στελέχη, που ετοιμάζονται τώρα να ανασυγκροτήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως, υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να έχουν αλλάξει αυτοί οι άνθρωποι – παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι μετρούν τόσο πολλά χρόνια στην ενασχόλησή τους με τα κοινά, που δύσκολα θα αποκτήσουν νέες συνήθειες. Ομως, όπως και σε όλα τα κόμματα, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Από την έντυπη έκδοση
*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου