Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Άλλοι στα κοινωνικά δίκτυα υποστήριζαν ότι οι υπουργοί του Τσίπρα θα στέκονταν ως ομάδα περιφρούρησης έξω από την πρεσβεία. Ηταν η εποχή που οι Συριζαίοι ψιθύριζαν ότι ο Τσίπρας έχει τη στήριξη των Αμερικανών και επομένως δεν θα ήταν εύκολο να χάσει τις εκλογές. «Ανίκητος, made in USA», το σύνθημά τους.

Φέτος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ηγηθεί της πορείας του Πολυτεχνείου. Πέρυσι αγκαλιές με τον Τραμπ, φέτος «κάτω οι φονιάδες των λαών». Πέρυσι Λοζάνη, φέτος Κοζάνη και όποιος αφελής τσιμπήσει το δόλωμα.

Η υποκρισία είναι το κύριο χαρακτηριστικό όχι μόνο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των γραφίδων που υποστηρίζουν την Κουμουνδούρου. Στα 4,5 χρόνια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το «σκιάχτρο» της αμερικανικής στήριξης στον Τσίπρα, «κόντρα στους τοκογλύφους Ευρωπαίους», το κράδαιναν όλοι οι στρατηγοί του Μαξίμου σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι η μεγάλη δύναμη είναι με το μέρος τους. Βεβαίως, η στήριξη των ΗΠΑ ήταν με το αζημίωτο. Ολοι θυμόμαστε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις του υπουργού Αμυνας το 2015 ήταν να εγκρίνει δαπάνη 500 εκατομμυρίων ευρώ για τον εκσυγχρονισμό αμερικανικών αεροπλάνων ενώ ο Τραμπ, στη συνάντηση που είχε στον Λευκό Οίκο με τον Τσίπρα, με πανηγυρικό τρόπο είχε αναγγείλει την πώληση νέων αεροσκαφών δαπάνης άνω των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οσο για την πρεσβεία, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ περισσότερες επαφές είχαν με τον κ. Πάιατ παρά με την κομματική τους βάση.

Ολα αυτά διαλύθηκαν τη βραδιά της 7ης Ιουλίου. Καμία «ξένη δύναμη» δεν μπορεί να κρατήσει στην εξουσία έναν κακό κυβερνήτη και καμία υποστήριξη δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη από τη βούληση του λαού. Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε Δημοκρατία αλλά Μπανανία.

Ωστόσο, εκτός από υποκριτές, στον ΣΥΡΙΖΑ είναι και υποκινητές. Τα φιλικά μέσα ενημέρωσης της Κουμουνδούρου προσπαθούσαν τις τελευταίες ημέρες να δημιουργήσουν κλίμα σύγκρουσης στα πανεπιστήμια. Οι αναφορές τους για «ακροδεξιά επέλαση», χούντες και πραξικοπήματα θύμιζαν τις ανταποκρίσεις της Ντόιτσε Βέλε στις αρχές της δεκαετίας του ΄70. Οι πρακτικές αυτές βγάζουν γέλιο αν και παρασύρουν ορισμένους αφελείς, που χρησιμοποιούνται από τους επαγγελματίες του μπάχαλου ως εμπροσθοφυλακή των σχεδίων του. Ορισμένοι θέλουν να δημιουργήσουν χάος στην πόλη, ιδίως τώρα που δεν έχουν ασχολίες (και αργομισθίες) στα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ανακτήσει το ριζοσπαστικό του προφίλ αλλά το μνημονιακό του παρελθόν και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την εξουσία φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο Τσίπρας λειτουργεί ως καρικατούρα «επαναστάτη». Και όπως είναι φυσικό, σε τέτοιες περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι κωμικοτραγικό. Επί 4,5 χρόνια δεν είχε κανένα πρόβλημα να συγκυβερνά με τους ΑΝ.ΕΛ., τους οποίους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν «ακροδεξιούς», αλλά τώρα καταγγέλλει ως «χουντικό» τον Μητσοτάκη, που ακολουθεί κεντρώα πολιτική.

Στα χρόνια της εξουσίας ο Τσίπρας άδειασε τους συντρόφους του, με κορυφαία στιγμή την επομένη του δημοψηφίσματος, συναγελάσθηκε με τους «φονιάδες των λαών» και ξέχασε ότι η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά σαν φάρσα. Και αυτό που είδαμε στην κορυφή του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με σκηνή φτηνής φαρσοκωμωδίας, που προ πολλού έχει πάψει να κόβει εισιτήρια.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

Από την έντυπη έκδοση