Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η «γκρίνια» που ακούγεται για τη συμβιβαστική λύση που επιτυγχάνεται, ώστε οι Ελληνες του εξωτερικού μετά από 45 χρόνια να έχουν δικαίωμα ισότιμης ψήφου, εδράζεται παραδόξως ακριβώς σε αυτήν την «ακροαριστερή αντίληψη». Η οποία είναι η ίδια που έλεγε τότε το σκοπίμως ουτοπικό «τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα». Ή που αργότερα, στην πιο λαϊκίστικη εκδοχή της, φώναζε στα μπλόκα των αγροτών «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».

ΕΙΝΑΙ προφανέστατο ότι για να επιτευχθεί η συμφωνία που οδηγεί στην αναγκαία πλειοψηφία των 200+ έγιναν συμβιβασμοί και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Με βασικότερες την παράκαμψη -επί του παρόντος- της επιστολικής ψήφου και οι χρονικοί περιορισμοί που τίθενται ώστε οι Ελληνες του εξωτερικού να έχουν δικαίωμα ψήφου.

Ουδείς το έκρυψε και ουδείς υποβάθμισε τη σημααία του. Ομως επιτυγχάνονται δύο μείζονος σημασίας στόχοι: Η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού θα ισχύσει και θα είναι ισότιμη. Κι αυτό θα συμβεί μετά την επίλυση μιας δύσκολης και πολυπαραγοντικής εξίσωσης. Στη λύση της συμβάλλουν εντελώς «ετερόκλητες» δυνάμεις, η Ν.Δ., το ΚΙΝ.ΑΛ., το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση. Κι ενδεχομένως θα συρθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος πάλεψε «με νύχια και με δόντια» να μην δοθεί ψήφος στους Ελληνες του εξωτερικού. Κι όταν είδε ότι απομονώθηκε, αγωνίστηκε ώστε η ψήφος τους να μην είναι ισότιμη. Ηττήθηκε κατά κράτος και στα δυο μέτωπα. Και τώρα μοιάζει με φτερό στον άνεμο…

Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ και η εξεύρεση του κοινού τόπου είναι μια από τις πιο δύσκολες «ασκήσεις δημοκρατίας». Και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει -αποδεδειγμένα- κουλτούρα συναίνεσης. Οι συναινέσεις είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Κι όμως κάποιοι «φιλελεύθεροι» γκρινιάζουν στο όνομα της «καθαρότητας». Η αυτοδύναμη κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη επέλεξε να αναμετρηθεί με αυτήν την παραλυτική κουλτούρα. Επέλεξε να λύσει τη δύσκολη άσκηση. Και τηρουμένων των αναλογιών και των δυσκολιών, το έκανε με μεγάλη επιτυχία.

ΠΡΟΣ Τι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία των «ανικανοποίητων»; Πρόκειται περί «ιδεολογικού κολλήματος»; Είναι ένας ανέξοδος εστετισμός, που εξασφαλίζει το προνόμιο της «καθαρότητας» απέναντι στους «συμβιβασμένους»; Είναι μια τραβηγμένη εκδοχή της «συνέπειας»; Ή θέλει να είναι δηλωτική μιας ελιτίστικης «υπεροχής»; Ο,τι και να είναι δεν κρύβει το δογματισμό που κουβαλάει. Δεν αποκρύπτει την άγνοια του βασικού κανόνα ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού».

Όπως δεν μπορεί και να θολώσει μέσα από την -υπαρκτή περιπτωσιολογία- την επιτυχία ότι στις επόμενες εκλογές πολλοί Ελληνες του εξωτερικού θα μπορέσουν να ψηφίσουν ισότιμα με εμάς του εσωτερικού. Και βεβαίως τέθηκαν οι βάσεις ώστε σε δεύτερο χρόνο και κάτω από ευνοϊκότερες συνθήκες να βελτιωθεί κι άλλο ο νόμος και να θεραπευτούν αδυναμίες που προκαλούν οι υπάρχοντες συσχετισμοί δυνάμεων.

ΑΥΤΟ που ίσως παραβλέπουν όσοι γκρινιάζουν -και μάλιστα με τον τρόπο που γκρινιάζουν- είναι ότι διατρέχουν τον κίνδυνο να δημιουργήσουν σκέψεις ότι εντέλει -στο όνομα της καθαρότητας-πρακτικά, δεν θέλουν την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.

Νέα ήττα με… μεσοβέζικη τακτική

Η συνεδρίαση της Πέμπτης πιθανώς να είναι η τελευταία συνεδρίαση που θα διακοπεί ή θα αναβληθεί. Καθώς χθες το πρωί ο Α. Τσίπρας και το προεδρείο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεδρίασή τους αποφάσισαν να επιμείνουν στη συμμετοχή των Π. Πολάκη και Δ. Τζανακόπουλου στην Προανακριτική. Οι δύο «αναντικατάστατοι» αναμένεται να κάνουν το τελευταίο show τους και από την επόμενη φορά θα εφαρμοστούν ο νόμος και ο κανονισμός. Αν δεν αλλάξει ξανά άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ, η Προανακριτική Επιτροπή αναμένεται να συνεχίσει το έργο της με 23 μέλη, δηλαδή χωρίς τους αντικαταστάτες των «πρωτοπαλίκαρων της ανταρσίας». Με αυτή του την επιλογή περίπου κατάφερε να… τετραγωνίσει τον πολιτικό κύκλο, υιοθετώντας την πιο μεσοβέζικη λύση που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ούτε θα επιμένει στην μπαχαλοποίηση ούτε θα αποχωρήσει ούτε θα αντικαταστήσει τους δύο «νταήδες».

Ουσιαστικά, δηλαδή, άλλη μια «τζάμπα μαγκιά», άλλη μια τρύπα στο νερό»… Είναι προφανές ότι ο Α. Τσίπρας, υπό την πίεση των πιο ψύχραιμων, επέλεξε τη λύση του «μικρότερου κακού». Αλλά και να μην προσθέσει κι άλλη φθορά στην ήδη θεσμικά φθαρμένη εικόνα του κόμματός του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υπέστη ακόμα μια ήττα, αποτέλεσμα της αρχικής άφρονος τακτικής του.

Η «κρυφή» επιτυχία

Ο βασικός στόχος της επίσκεψης του Κ. Μητσοτάκη στην Κίνα ήταν να επανασυστήσει την Ελλάδα στην κινεζική αγορά και να προσελκύσει επενδύσεις. Η συνοδεία του από 60 μεγάλους Ελληνες επιχειρηματίες και οι επαφές που έγιναν και γίνονται στη Σαγκάη, όπως λένε οι πληροφορίες, αποδίδουν καρπούς. Ομως, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, έχει προκύψει η επιτυχία και σε έναν τρίτο στόχο: Ενισχύονται οι ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Κίνα, αυξάνοντας έτσι τις ελληνικές εξαγωγές. Καθώς, εκτός των επιχειρήσεων που έχουν ήδη παραγωγική δραστηριότητα στην Κίνα, αναμένεται να ενισχυθούν οι εξαγωγές αρκετών προϊόντων, όπως τα μάρμαρα και τα τρόφιμα.

Καταιγίδα… απεργιών

Στα 4,5 χρόνια που προηγήθηκαν έκλεισαν οι τράπεζες, δεσμεύτηκε η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, άρχισαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακόμα και πρώτων κατοικιών, ψηφίστηκε ο νόμος για το 50%+1 για τις απεργίες και κυρίως ψηφίστηκε το πιο αχρείαστο και επαχθές τρίτο Μνημόνιο. Και τι έγινε; Επεσε λίγη μπογιά στη Βουλή… Αίφνης μέσα σε 3,5 μήνες γίνονται σχεδόν κάθε μέρα απεργίες, αλλά και επεισόδια από «συλλογικότητες» και «κοινωνικούς αγωνιστές». Προφανώς δεν φταίνε η… συναστρία και ο… ανάδρομος Ερμής. Φταίνε οι εκλεκτικές πολιτικές συγγένειες που ξύπνησαν από τη μακρόχρονη χειμερία νάρκη που είχαν πέσει…

Περίεργη σιωπή για ένα τραγικό συμβάν

Το δυστύχημα που έγινε χθες το μεσημέρι στην Αγία Ερμιόνη ήταν κυριολεκτικά τραγικό: Ενα mini bus που μετέφερε μετανάστες προκειμένου να στεγαστούν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής, αποβίβασε τους επιβαίνοντες και ξεκινώντας να φύγει παρέσυρε και σκότωσε ένα 2χρονο κοριτσάκι από το Ιράκ. Το κοριτσάκι φαίνεται ότι ξέφυγε από τον έλεγχο των γονιών του, οι οποίοι επέβαιναν μαζί του στο mini bus και πέρασε μπροστά από το μικρό λεωφορείο την ώρα που άρχισε να κινείται.

Ο οδηγός προφανώς δεν πρόλαβε να αντιδράσει κι έτσι συνέβη το μοιραίο. Ενα δίχρονο κοριτσάκι δεν ζει πια κι αυτό από μόνο του είναι τραγικό. Ενα τέτοιο γεγονός από μόνο του κανονικά θα έπρεπε να πυροδοτήσει τις γνωστές αντιδράσεις των «επαγγελματιών ανθρωπιστών», οι οποίες πάντα έχουν και πολιτικό στίγμα. Παραδόξως αυτή τη φορά σιώπησαν. Το mini bus ήταν μιας ΜΚΟ. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα γινόταν αν στη θέση του mini bus της ΜΚΟ ήταν ένα ασθενοφόρο ή ένα περιπολικό.

ΥΓ. Το σημείωμα δεν εμπεριέχει την παραμικρή αιχμή εναντίον της συγκεκριμένης ΜΚΟ.

Απορίες

1. Πού ακούστηκε εν ενεργεία εισαγγελέας να απαιτεί από δημοσιογράφο να κατονομάσει την πηγή του; Αλλά και να προσλαμβάνει… δικηγόρο;

2. ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ …ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ MEGA- ΑΤΥΧΗΣΕ ΚΑΙ Σ’ ΑΥΤΟ;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου