Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Για ανάπτυξη δεν είπε κουβέντα, άλλωστε δεν ήταν και το δυνατό του χαρτί, κατάφερε να βυθίσει την Ελλάδα σε ύφεση όταν οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης πετύχαιναν άλματα.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ όμως τις καταγγελίες του κ. Τσίπρα μία προς μία. Η διαπλοκή της κυβέρνησης με τους καναλάρχες έγινε αλλά επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ. Επί Τσίπρα, οι φόροι των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών μειώθηκαν σημαντικά, θεσπίσθηκε η επιδότηση τηλεοπτικών παραγωγών και επιχειρήθηκε το μεγάλο κόλπο με τον διαγωνισμό για τις άδειες όταν οι εργολάβοι της Αριστεράς ήθελαν κανάλια με δανεικά βοσκοτόπια και υπουργοί νταραβερίζονταν με τους επιχειρηματίες που τώρα καταγγέλλουν.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ των εργασιακών διατάξεων δεν γίνεται με τη ρύθμιση Βρούτση για την εξαίρεση από τις κλαδικές συμβάσεις όσων επιχειρήσεων βρίσκονται σε οριακή κατάσταση. Αυτό είχε γίνει πράξη επί Τσίπρα όταν καθιερώθηκαν οι μισθοί των 350 ευρώ, χιλιάδες επαγγελματίες ανέστειλαν τη δραστηριότητά τους λόγω της υπερφορολόγησης και της υποτροπής της κρίσης.

ΟΣΟ ΓΙΑ την υπόθεση Novartis, αλήθεια, τι έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να χτυπήσει το σκάνδαλο πέραν του κυνηγητού των πολιτικών της αντιπάλων; Η πολυεθνική έμεινε ανενόχλητη από την κυβέρνηση της Αριστεράς ενώ η φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύθηκε στα ύψη. Το μόνο που ενδιέφερε τον κύκλο του Τσίπρα ήταν να οργανώσει τις διώξεις πρώην πρωθυπουργών, του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και πολιτικών στελεχών πρώτης γραμμής.
Και αυτό τελικά είναι το αδύναμο σημείο του Τσίπρα. Εχει ξεκινήσει την αντιπολιτευτική του περίοδο με φωνακλάδικες καταγγελίες που εύκολα καταρρίπτονται από την πραγματικότητα και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πεπραγμένα του την περίοδο 2015-2019.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ έχουν διαφορετική γνώμη από αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτιμούν θετικά την πορεία της κυβέρνησης, επιδοκιμάζουν τη φορολογική της πολιτική, ζητούν ταχύτερους ρυθμούς στο μεταναστευτικό αναγνωρίζοντας τις «νάρκες» που άφησε η περίοδος Τσίπρα στη νομοθεσία για το άσυλο και τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στην Τουρκία.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ στοίχημα για τον Μητσοτάκη είναι να βάλει μπροστά τις μηχανές της οικονομίας και όχι να καβγαδίζει με τον Τσίπρα, που έχει μείνει στην εποχή του 2012. Η ψήφιση του αναπτυξιακού νομοσχεδίου λύνει προβλήματα στην αδειοδότηση επιχειρήσεων και περιορίζει τη γραφειοκρατία. Η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα δώσει ανάσες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θα τονώσει τη ζήτηση, δεν είναι δώρο στο κεφάλαιο όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός επιχειρεί μέσα σε χρόνο-ρεκόρ να αντιστρέψει το ισοζύγιο «πλεονασμάτων και ανάπτυξης». Από τα θηριώδη πλεονάσματα του Τσίπρα σε βάρος της ανάπτυξης ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να προσγειώσει τα πλεονάσματα υπέρ της μεγέθυνσης της οικονομίας.

ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ η οικονομική πολιτική και όπως προκύπτει από την εικόνα στην αγορά ομολόγων, υπάρχει η προσδοκία ότι η Ελλάδα θα πετύχει το δικό της αναπτυξιακό θαύμα. Για αυτό απαιτούνται γρήγοροι ρυθμοί από τους υπουργούς στην παραγωγή έργου και ο Τσίπρας ας ασχολείται με καταγγελίες για τα μεγάλα συμφέροντα, που ανακάλυψε μόλις έχασε την εξουσία.

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου