Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ εξαρχής: 1. Το θέμα από μόνο του είναι αντικειμενικά χαμηλής σημασίας και αξίας. 2. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, όσο κι αν η ανάρτηση του Α. Τσίπρα ήταν παιδαριώδης και προκλητικά λαϊκιστική, δεν έπρεπε να απαντήσει με έναν τρόπο ο οποίος μπορεί να εκληφθεί και ως παρότρυνση σε παράνομη πράξη. Στην ουσία τώρα.

Η ΟΛΗ υπόθεση θα εξαντλούνταν στη γραφικότητα και μεταξύ των τρολς του Διαδικτύου και απελπισμένων «εκδοτών», οι οποίοι μάλλον ματαίως αναζητούν λόγο ύπαρξης. Ο οποίος όμως δεν προκύπτει. Ούτε από την κυκλοφορία των εφημερίδων τους ούτε από το αζήτητο προϊόν που παράγουν. Ομως στη συζήτηση παρενέβη ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός της χώρας, αποδεικνύοντας το προσωπικό ενδιαφέρον του ώστε να «φουντώσει» το «θέμα». Τα όσα ακολούθησαν και αποκαλύφθηκαν επιβεβαιώνουν ότι το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» τρέφεται μόνο από fake news και μπορεί να παραγάγει μόνο fake news. Η ανάρτηση-σεντόνι του τέως πρωθυπουργού, ο οποίος υιοθέτησε εντελώς άκριτα τις «διαδόσεις» του Διαδικτύου, θα προσφερόταν μόνο για σαρκασμό, αν δεν προσπαθούσε να… πολιτικοποιήσει το γεγονός. Ωστε να καταλήξει στο προαποφασισμένο συμπέρασμα ότι κυβερνά μια ακροδεξιά κυβέρνηση που θέλει «να μας επιστρέψει στη δεκαετία του ’60» και στην «τάξη» που «δεν κατάφεραν τα όργανά της στο Γκόθαμ Σίτι»…

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ επιπολαιότητα και οι αυταπάτες του Α. Τσίπρα είναι παγκοίνως γνωστές πλέον. Οπως και το ότι ενεργεί με ωμότητα και κυνισμό. Με αποτέλεσμα ουκ ολίγες φορές να βρίσκεται τραγικά εκτεθειμένος. Αλλά ως πραγματικός «αγωνιστής», κάνει τον …αδιάφορο, νομίζει ότι βρέχει -και όχι κάτι άλλο- και συνεχίζει ατάραχος. Εν προκειμένω όμως -και ως υπότροπος- πιάστηκε στα πράσα. Ολοι έχουν καταλάβει ότι αν υπάρχει κάτι που θέλει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτόν τον καιρό ο Α. Τσίπρας, είναι «να κοπεί μαχαίρι» η καταστροφική για τον ίδιο συζήτηση περί του τι έγινε το 2015. Τα όσα έχουν αποκαλυφθεί μέχρι στιγμής θα μπορούσαν άνετα να οδηγήσουν στην ανάγκη μιας πιο συστηματικής, θεσμικής και πιο βαθιάς έρευνας. Η οποία δεν θα μπορούσε παρά να έχει στο πρώτο πλάνο τον ίδιο τον Α. Τσίπρα. Την αλλαγή της ατζέντας την ήθελε περισσότερο και από το να έπιανε το… Τζόκερ.

ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ έτσι, είπε να παίξει με τον «Τζόκερ». Ω του θαύματος, δύο υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, με προφανείς σχέσεις με το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» και την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του, κατά παράβαση κάθε λογικής και των υπαλληλικών υποχρεώσεών τους, ενέπλεξαν την ΕΛ.ΑΣ., με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί ένας τραγέλαφος, με την… ΕΚΑΜ να εισβάλλει σε κινηματογραφικές αίθουσες και να περίπου να «παίρνει σηκωτούς» ανήλικους, οι οποίοι παρακολουθούσαν την ακατάλληλη ταινία. Μάνι-μάνι στήθηκε η εικόνα του «αστυνομικού κράτους», την οποία ήρθε να σκηνοθετήσει αυτοπροσώπως ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός.

ΚΑΙ ΟΧΙ μόνο αυτό. Αποκαλύπτεται ότι οι υπάλληλοι ειδοποιήθηκαν από ανταγωνίστρια εταιρία διανομής. Γεγονός που εγείρει ερωτήματα αν, π.χ., υπάρχει διασύνδεση και «συνεργασία» μεταξύ των υπαλλήλων που εμφανίστηκαν ως επισπεύδουσες με την ανταγωνίστρια εταιρία.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ είναι κυριολεκτικά κωμικοτραγική. Με πρωταγωνιστές ένα «σύστημα» κι έναν τέως πρωθυπουργό. Ο οποίος, εκτός της επιβεβαίωσης του θρύλου των fake news που τον περιβάλλει, «κατάφερε» και κάτι ακόμα: Συνεχίζοντας να «πολεμά» κάτι που δεν υπάρχει, ουσιαστικά μάχεται μόνος του και με φαντάσματα, ενισχύοντας έτσι τον αντίπαλό του! «Πολεμά» μια «ακροδεξιά» κυβέρνηση που δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και η μεγάλη πλειοψηφία -και- των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι ακροδεξιός. Και γι’ αυτό ο Α. Τσίπρας πάει από αυτογκόλ σε αυτογκόλ, ζαλισμένος ακόμα από το σοκ της 7ης Ιουλίου.

Η μοναδική «περίπτωση Ραγκούση»

Είναι ο πρώτος που έβριζε -κυριολεκτικά- τόσο πολύ τον Α. Τσίπρα μέχρι να τον μαζέψει στο κόμμα του και μετά να γίνει ο μεγαλύτερος υμνητής του. Είναι ο πρώτος υπουργός που αντιδρά με τόση μανία γιατί εφαρμόζεται ένας δικός του νόμος. Είναι ο ένας και μοναδικός Γ. Ραγκούσης. Ο οποίος από «κηπουρός του ΓΑΠ» υπήρξε υποψήφιος αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ., που δεν πήρε ούτε τις ψήφους της παρέας του και κατέληξε «αριστερός» βαστάζος του Α. Τσίπρα. Ο Νόμος 3905/2010 που ισχύει για τα δημόσια θεάματα και ήταν το «πάτημα» για να γίνουν τα όσα έγιναν προχθές με τον «Τζόκερ» φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του τότε υπ. Εσωτερικών Γ. Ραγκούση. Ολως περιέργως ακριβώς την ίδια υπογραφή είχε και η επίσημη λάβρα ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έκανε λόγο για «αδιανόητες εξελίξεις», που «γυρίζουν την Ελλάδα και την ΕΛ.ΑΣ. σε πολύ σκοτεινές εποχές». Περίεργο; Ασφαλώς. Οχι όμως για κάποιον που έχει αναγάγει σε επιστήμη τη διαρκή πολιτική αυτοακύρωσή του. Χωρίς καμία συστολή και αιδώ, ο περιφερόμενος δίκην πολιτικού κομπάρσου κ. Ραγκούσης μπορεί -με το ίδιο πάθος- να πει το πιο ακραίο και το ακριβώς αντίθετό του. Κι αρκετοί άλλοι έχουν κάνει κωλοτούμπες κι έχουν υποστεί την πολιτική κριτική ή και τη χλεύη των αντιπάλων τους. Κι άλλοι έχουν γελοιοποιηθεί αλλάζοντας ρόλους και κόμματα, σαν τα πουκάμισα. Δεν είναι όμως η μοναδική «περίπτωση Ραγκούσης»… Ακόμα και η αστεία δικαιολογία που βρήκε εκ των υστέρων για να δικαιολογήσει την υπογραφή του -ο νόμος ήταν του… υπ. Πολιτισμού!-«δένει» μόνο με μια περίπτωση, σαν την «περίπτωση Ραγκούσης».

«Της νύχτας τα καμώματα…»

Οι δραματικές εξελίξεις στα Σκόπια και οι πρόωρες εκλογές της 12ης Απριλίου 2020 δημιουργούν συνθήκες αστάθειας για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ηδη το VMRO αλλά και άλλα μικρότερα κόμματα κατηγορούν τον Ζ. Ζάεφ ότι επένδυσε πολλά στη συμφωνία των Πρεσπών χωρίς να έχει αποσπάσει ισχυρές δεσμεύσεις. Μια κριτική που εκ των πραγμάτων δημιουργεί ρωγμές στη συμφωνία των Πρεσπών. Η ελληνική πλευρά, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που υπάρχουν ως προς τη συγκεκριμένη συμφωνία, περιφρουρεί το διπλωματικό της κεφάλαιο για πιο κρίσιμες και χρήσιμες στιγμές. Ωστόσο, όλοι αντιλαμβάνονται ότι αποδείχθηκε πως η συμφωνία των Α. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ είναι μια «επικίνδυνη τσαπατσουλιά», που με την πρώτη δυσκολία βρίσκεται στον αέρα. Αν με κάποιον τρόπο η επόμενη κυβέρνηση της FYROM π.χ. «παγώσει» τη συμφωνία, η Ελλάδα θα έχει χάσει και το μόνο που πήρε απ’ αυτή την συμφωνία, το erga omnes. Ολα τα άλλα, όνομα, γλώσσα, εθνότητα, ένταξη στο ΝΑΤΟ, εμπορικά σήματα, μένουν στη FYROM.

Tο KKE κρίνει την ψήφο των ομογενών

Σήμερα το απόγευμα στις 19.00 αναμένεται να κριθεί τελικά αν υπάρχει πλειοψηφία 200 βουλευτών, ώστε οι Ελληνες του εξωτερικού να έχουν δικαίωμα ψήφου. Μετά τις αλλεπάλληλες τούμπες του ΣΥΡΙΖΑ και την ατεκμηρίωτη αλλαγή στάσης του Μέρα25, όλα θα κριθούν από τη στάση του ΚΚΕ. Το κρίσιμο σημείο είναι αν θα μπει όριο απουσίας από τη χώρα (π.χ. 30 χρόνια) ή αν αυτό το θέμα θα λυθεί με άλλον πιο πρακτικό τρόπο (μόνο η ύπαρξη ΑΦΜ). Αυτό όμως που προκάλεσε εντύπωση στη χθεσινή συνεδρίαση της διακομματικής ήταν η στάση του Γ. Κατρούγκαλου. Ο οποίος, όπως λένε συμμετέχοντες στη συνεδρίαση, «το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να προβοκάρει την απόφαση». Λέγεται, μάλιστα, ότι η συμπεριφορά του ήταν τόσο προκλητική, ώστε κατάφερε να βγάλει από τα ρούχα του μέχρι και τον ήπιο και ήρεμο Γ. Γεραπετρίτη…

Απορίες

1. Δηλαδή το πρόβλημα του Βαρουφάκη δεν ήταν αν και πόσο θα ζημιωνόταν η χώρα, αλλά αν θα ήταν ο Σόιμπλε που θα… χρεωνόταν τη ζημιά;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου