Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Χθες ήταν η σειρά δύο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία επίσης γνωρίζουν τι λεγόταν στους «κλειστούς κύκλους» του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, να μιλήσουν. Ο Γ. Δραγασάκης -βασικός συντάκτης του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης- είπε χθες καθαρά και ξάστερα ότι ήταν λάθος που ανατέθηκε το υπ. Οικονομικών στον Γ. Βαρουφάκη. Ο οποίος, κατά τον αντιπρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένας άνθρωπος που «υποβίβαζε διαρκώς την πολιτική σε κακοσχεδιασμένες τακτικές και αντί να χτίζει συμμαχίες και γέφυρες άνοιγε μέτωπα».

ΠΟΙΟΣ τον εμπιστεύτηκε και επέλεξε τον Γ. Βαρουφάκη, παρά τις τότε αντιρρήσεις άλλων κορυφαίων στελεχών του κόμματος; Ποιος γοητεύτηκε και πίστεψε τις αρλούμπες που έλεγε και έκανε ο νάρκισσος του θιάσου; Ποιος τον χαρακτήρισε asset της κυβέρνησης; Ποιος συνωμοτούσε μαζί του για το ανεκδιήγητο «παράλληλο τραπεζικό σύστημα» με τα απίστευτα IOUs; Ο Α. Τσίπρας. Ο οποίος ήταν αυτός που πίστευε τότε ότι θα «βαράει τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές» ή «θα παρακαλάνε να μας δανείσουν»…

ΧΘΕΣ ήρθε η μαρτυρία, που είναι όμως και ομολογία-σοκ, του Ευ. Τσακαλώτου. Ο οποίος ναι μεν παραδέχθηκε κι αυτός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, αλλά είπε και κάτι εξαιρετικά κυνικό και ωμό: Τι να λέγαμε στον κόσμο; Οτι δεν είμαστε έτοιμοι; Ο τέως υπ. Οικονομικών είπε δηλαδή ότι ενσυνείδητα, σκοπίμως και δολίως -μπορεί να υποθέσει βάσιμα κανείς πλέον- εξαπατήθηκε ο ελληνικός λαός. Γιατί; Γιατί ο ακατέργαστος, αλλά επικίνδυνα φιλόδοξος Α. Τσίπρας βιαζόταν να πάρει την εξουσία.

ΜΕΡΑ με τη μέρα φωτίζεται όλο και περισσότερο γιατί ο Α. Τσίπρας δεν θέλει να γίνει η συζήτηση για τα αίτια της ήττας του. Οχι της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της δικής του. Γιατί όπως έρχεται να μαρτυρήσει το οτιδήποτε γίνεται γνωστό από εκείνη την εποχή, κάτω από κάθε πετραδάκι της αποτυχίας και της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται ο Α. Τσίπρας, οι επιπόλαιες επιλογές του και οι τοξικές προθέσεις του.

Η ΕΙΚΟΝΑ που διαμορφώνεται σιγά σιγά για τον «άχαστο ηγέτη» -όχι από μαρτυρίες ή εκτιμήσεις κακοπροαίρετων αντιπάλων του, αλλά από τις μαρτυρίες των συντρόφων του- τείνει να γίνει θλιβερή, καταρρίπτοντας έναν έναν τους μύθους που συντήρησαν τα δήθεν ηγετικά προσόντα του.

Μένουν μόνο το «χαρισματικός» και «επικοινωνιακός». Αλλά κι αυτά, υπό το πρίσμα των γεγονότων και της πραγματικότητας, γίνονται συνώνυμα του πιο αδίστακτου λαϊκιστή. Ολα τα άλλα πέφτουν με πάταγο. Ο «μέγας τακτικιστής» αποδεικνύεται ένας μέτριος άνθρωπος που έκανε λάθος τακτικές επιλογές, σε όλες τις κρίσιμες στιγμές. Βιάστηκε να ρίξει τον Α. Σαμαρά, ώστε να έχει μπροστά του έναν καθαρό δρόμο. Επέλεξε να μην κάνει εκλογές τέλη του 2017, που είχε ακόμα κάποιο κεφάλαιο, κι έκανε εκείνον τον ανεκδιήγητο ανασχηματισμό. Επέλεξε να μην κάνει μαζί τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές, παρατείνοντας τη φθορά του και το μαρτύριο του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζοντας ότι μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές του Οκτωβρίου. Και πίστεψε, ότι «αδειάζοντας» τον Π. Καμμένο, μετά από 4 χρόνια σφιχταγκαλιάσματος και σχηματίζοντας μια «κυβέρνηση- κουρελού», μπορούσε να μηδενίσει το κοντέρ της… αριστεροσύνης του.

ΟΣΟ για το πρωτογενές ηγετικό υλικό του, απεδείχθη ολίγιστο, ακατέργαστο, ιδεοληπτικό, άσχετο με την πραγματικότητα και καθηλωμένο στο επίπεδο του 15μελούς ή έστω των φοιτητικών αμφιθεάτρων της δεκαετίας του ’90.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ είναι ότι, ακόμα κι αν «σαρώσει» στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι ήδη κάποιος άλλος. Εντελώς απομυθοποιημένος κι ένας «βασιλιάς» που είναι «γυμνός».

Η βόμβα του μεταναστευτικού

Το βαρόμετρο της Opinion Poll καταγράφει αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Υπάρχει ικανοποίηση για τις 100 πρώτες μέρες της κυβέρνησης, σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό που έλαβε η Ν.Δ. στις εκλογές. Και μάλιστα η ικανοποίηση επεκτείνεται και σε ευρύτερα κεντρώα και κεντροαριστερά ακροατήρια. Ο Κ. Μητσοτάκης προσωπικά απολαμβάνει της αποδοχής του 53% και έχει νταμπλ σκορ έναντι του Α. Τσίπρα στο ποιος είναι πιο ικανός: 45% ο πρωθυπουργός, 21% ο Α. Τσίπρας. Ενώ και βασικές πολιτικές της κυβέρνησης τυγχάνουν πολύ μεγάλης αποδοχής: η ψήφος στους ομογενείς (75%), η πολιτική για την ανάπτυξη (63%), η αντιμετώπιση της συγκρότησης Προανακριτικής για τη Novartis (62%).

Ομως, πέραν αυτών των ευρημάτων που ασφαλώς δίνουν αέρα στα πανιά της κυβέρνησης, υπάρχει κι ένα εύρημα, το οποίο οφείλει να προβληματίσει πολύ σοβαρά την κυβέρνηση. Η ικανοποίηση από τη διαχείριση του μεταναστευτικού φτάνει μόλις στο 23,4%. Κι όπως δείχνει η ποιοτική ανάλυση των στοιχείων, η πολύ χαμηλή ικανοποίηση για το μεταναστευτικό επηρεάζει και τη γενικότερη ικανοποίηση για την κυβέρνηση. Το ενδιαφέρον είναι ότι χαμηλή ικανοποίηση για το μεταναστευτικό υπάρχει και από τα «δεξιά» και από τα «αριστερά». Ενισχύεται δηλαδή και από όσους περίμεναν πιο «δραστικά» μέσα αντιμετώπισης, αλλά και από όσους θεωρούν «ακροδεξιά» την τακτική της κυβέρνησης.

Το 63,2% θεωρεί ότι η κυβέρνηση καθυστέρησε στην αντιμετώπιση του προβλήματος, το οποίο βρέθηκε και σε έξαρση. Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστο, δεδομένου ότι πολλοί -σχεδόν οι μισοί- συνδέουν το μεταναστευτικό με την τουρκική επιθετικότητα και στη Συρία και στο Αιγαίο. Προέχει ή και επείγει η ανάληψη αποτελεσματικών μέτρων, η απόδοση των οποίων θα καταστεί εμφανής σε σχετικά σύντονο χρόνο. Αλλιώς το μεταναστευτικό κινδυνεύει να εξελιχθεί στην πρώτη μεγάλη βόμβα στα θεμέλια της κυβέρνησης.

Εσωτερικές πιέσεις για την ψήφο των ομογενών

Πιέσεις δέχεται ο Α. Τσίπρας να αλλάξει τη στάση του στο θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού. Κοινοβουλευτικά, αλλά και κομματικά στελέχη πιέζουν τον πρόεδρο του κόμματος να μετακινηθεί από την αντισυνταγματική θέση που προβλέπει πολίτες α’ και β’ κατηγορίας και η οποία ευθύνεται για την πλήρη πολιτική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας φέρεται να προβληματίζεται και να έχει ζητήσει από συνεργάτες του μια πρόταση που θα δικαιολογεί ευσχήμως την αρχικά «άγαρμπη» στάση του. Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες φωνές που επιμένουν ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ορθή και «δεν πρέπει να μετακινηθούμε ούτε εκατοστό».

Το τι μέλλει γενέσθαι τελικά με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να φανεί στην αυριανή πρώτη συνεδρίαση της Διακομματικής Επιτροπής που συστήθηκε με πρωτοβουλία του υπ. Εσωτερικών Τ. Θεοδωρικάκου.

Απορίες

1. Η «Ανω Ακράτα» μοιάζει περισσότερο με τη «Λέσβο και τη Μυτιλήνη» ή με την «Πέρα» και τη «Δώθε Παναγιά»;

2. ΗΡΚΕΣΕ, ΟΝΤΩΣ, ΝΑ ΠΕΙ Η ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΟΤΙ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΣΟΪΜΠΛΕ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΩΣΤΕ Ο «ΝΤΑΟΥΛΙΕΡΗΣ» ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ;

3. Εντάξει, κ. Τσακαλώτε, το ακριβό πετρέλαιο θέρμανσης είναι καλό για το περιβάλλον. Καμιά ιδέα για το χειμώνα που έρχεται, έχετε;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου