Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Χαίρομαι που σας βλέπω, είμαστε πολύ υπερήφανοι για όσα καταφέρατε», φέρεται να είπε ο Τσίπρας στον Κόρμπιν, που «έσκιζε» τότε στις δημοσκοπήσεις. «Ακολουθούμε το παράδειγμά σας, πιστεύω σύντομα θα το πετύχουμε», απάντησε ο Βρετανός πολιτικός.

Δύο χρόνια αργότερα ο Τσίπρας βρίσκεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης, έχοντας χάσει σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ ο Κόρμπιν, που μάλλον πήρε στα σοβαρά την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και θέλησε να ακολουθήσει τη γραμμή του, βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός της προεδρίας των Εργατικών, καθώς η πλειοψηφία των μελών του κόμματος επιθυμεί την απομάκρυνσή του.

Οι περιπτώσεις μοιάζουν διαφορετικές, η Βρετανία παραμένει στη δίνη του Brexit, πληρώνει ακόμη το τίμημα του λαϊκισμού και των εύκολων λύσεων, αλλά υπάρχουν κοινά σημεία. Αλλωστε, εμείς είχαμε ηγηθεί του διεθνούς λαϊκισμού το 2015 με το σκίσιμο των Μνημονίων και την περήφανη διαπραγμάτευση, αλλά αποφύγαμε τα χειρότερα όταν ο Τσίπρας έκανε την περίφημη «kolotoumba», λέξη κατανοητή πλέον και στον Κόρμπιν.

Οι Εργατικοί βρίσκονται πια στην τρίτη θέση των προτιμήσεων των Βρετανών, πίσω από τους Συντηρητικούς και τους Φιλελεύθερους. Ο Κόρμπιν δεν ακολουθούσε μόνο το παράδειγμα του Τσίπρα, που είχε προσλάβει σύμβουλο και τον Βαρουφάκη, προφανώς για εγγυημένη επιτυχία. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με την εσωκομματική αμφισβήτηση και τις χαμηλές δημοσκοπικές μετρήσεις. «Δεν ήξερε, δεν ρώταγε», που λέει και ο λαός.

Στην περίπτωση του Τσίπρα, το πρόβλημα είναι ακόμη πιο σύνθετο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύεται μεταξύ «πασοκοποίησης» και επαναστατικής Αριστεράς. Ο Αντώνης Κοτσακάς, που προέρχεται από την τσοχατζοπουλική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ και έχει αναχθεί σε ισχυρό πόλο της Κουμουνδούρου, πριν από λίγες ημέρες (και σίγουρα προτού γίνουν γνωστές οι τελευταίες βρετανικές δημοσκοπήσεις), έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο του Κόρμπιν, επικαλούμενος τις εκατοντάδες χιλιάδες εγγραφές μελών που είχε πραγματοποιήσει ο ηγέτης των Εργατικών προκειμένου να σπάσει τις «βαρονίες».

Τώρα που ο Κόρμπιν καταρρέει, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υιοθετήσει το μοντέλο του. Αλλοι, πάλι, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που φοβούνται μήπως και μολυνθεί το κόμμα από τον ιό της πασοκοποίησης, προφανώς τάσσονται κατά του «σοσιαλιστικού εμβολιασμού».

Ολα αυτά δείχνουν τη θολούρα που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, και εάν παραμερίσουμε τις κορώνες του Τσακαλώτου ή τις συστάσεις του Κοτσακά, μπορούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα, που ταυτόχρονα είναι και το δομικό πρόβλημα του Τσίπρα. Η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη δεν κυριαρχεί μόνο στα δεξιά του πολιτικού συστήματος, αλλά έχει καταλάβει τον ζωτικό χώρο του Κέντρου. Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis για το «Βήμα», το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας μεταξύ των πολιτών που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι ήταν 42%, όταν του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπερνούσε το 16%. Η διαφορά των 26 ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ των κεντρώων ψηφοφόρων εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το προβάδισμα της Ν.Δ. κατά 15 μονάδες στο σύνολο του δείγματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πελαγοδρομεί μεταξύ Κόρμπιν και ΠΑΣΟΚ, αλλά η κοινωνία στρέφει αλλού το βλέμμα και τις προσδοκίες της. Ο Μητσοτάκης εκφράζει τις δυνάμεις της σταθερότητας, οι πολίτες πλήρωσαν ακριβά τους τυχοδιωκτισμούς των προηγούμενων ετών. Η κυβέρνηση προχωράει σε φορολογικές ελαφρύνσεις και επιδιώκει να βάλει την Ελλάδα στον διεθνή επενδυτικό χάρτη χωρίς τις ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και κυριαρχεί στο χώρο του Κέντρου. «Στοιχειώδες, Γουάτσον», όπως θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς, που θα απορούσε κι αυτός με το κομφούζιο του Brexit…

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου